நாட்டின் பொருளாதார நெருக்கடிகளுக்கு தீர்வு பெறுவதற்காக நாட்டில் நிலவும் பொருளாதார நிலைமைகள் குறித்து மீளாய்வு செய்வது வழக்கம். அதன் மூலம் கண்டறியப்படும் பொருளாதாரப் பிரச்சினைகளைத் தீர்த்துக் கொள்வதற்காக வரி அறவிடல், கடன் பெறல் மற்றும் அரச செலவினங்கள் குறித்து அரசாங்கம் எடுக்கும் தீர்மானங்கள் என்பன அரச நிதிக் கொள்கையாக வரைவிலக்கணப்படுத்தப்படுகிறது.
இந்த அரச நிதிக்கொள்கையைப் பயன்படுத்தியே நாட்டின் பொருளாதாரத்தை ஸ்திரப்படுத்திக்கொள்ளவும் மக்களது வறுமையை ஒழிக்கவும் முடியுமாக அமைகிறது.
நாட்டில் 30 வருடங்களாகத் தொடர்ந்த உள்நாட்டுப்போர் 2009 ஆம் ஆண்டில் முடிவுக்குக் கொண்டுவரப்பட்டது. அன்று முதல் 2019 ஆம் ஆண்டு வரையான ஒரு தசாப்த காலத்தில் நாட்டின் தனிநபர் ஆதாயம் 200 முதல் 4000 அமெரிக்க டொலராக உயர்ந்துள்ளது. தனிநபர் ஆதாயம் எனப்படுவது ஓர் அவ்வாண்டின் நாட்டு ஆதாயத்தை ஆண்டின் மத்தியிலுள்ள குடித்தொகையால் பிரிக்கும்போது வரும் தொகையே அவ்வாண்டின் தனிநபர் ஆதாயமாகக் கொள்ளப்படுகிறது. ஆசியா மற்றும் தென்கிழக்காசிய நாடுகளான வியட்நாம், லாவோஸ், மியன்மார், பிலிப்பைன், வங்காளதேசம், இந்தியா ஆகிய நாடுகள் கடந்த ஒரு தசாப்த காலத்தில் தனிநபர் வருமானத்தை இரு மடங்குகளாக உயர்த்திக் கொள்வதில் வெற்றி கண்டுள்ளன.
உலக வங்கியும் மேலே குறிப்பிட்ட அடிப்படையிலேதான் உலகின் ஒவ்வொரு நாட்டினதும் தனிநபர் ஆதாயத்தை மீளாய்வுக்குட்படுத்தி தனிநபர் ஆதாயத்தை மதிப்பீடு செய்கின்றது. இந்த அடிப்படையில் உலக நாடுகள் நான்கு வகுப்பாகத் தரப்படுத்தப்பட்டுள்ளன.
கீழ்மட்ட வருமானம் பெறும்நாடுகள், கீழ் மட்ட நடுத்தர வருமானமுள்ள நாடுகள், மேல்மட்ட நடுத்தர வருமானம் பெறும் நாடுகள், உயர்மட்ட ஆதாயம் பெறும் செல்வந்த நாடுகள் என்பனவே நான்கு தரங்களாகும்.
2016 ஆம் ஆண்டு உலக வங்கியின் வகைப்படுத்தலுக்கமைய நாடொன்றின் தனிநபர் வருமானம் 1005 அமெரிக்க டொலருக்குக் குறைவாயின், அது வறிய நாடாகக் கணிக்கப்படுகிறது. 1006 டொலரிலிருந்து 3955 அமெரிக்க டொலர் வரை தனிநபர் ஆதாயம் அமையும் நாடுகள் நடுத்தர கீழ்மட்ட நாடுகளாகும். 3956 அமெரிக்க டொலரிலிருந்து 12235 அமெரிக்க டொலரைத் தனிநபர் ஆதாயமாகப் பெறும் நாடுகள் நடுத்தர உயர்மட்ட நாடுகளாக வகைப்படுத்தப் படுகின்றன. தனிநபர் 12235 அமெரிக்க டொலருக்கு மேல் வருமானமுள்ள நாடுகளே உலகின் செல்வந்த நாடுகளாகும் என்பதே உலக வங்கியின் மதிப்பீட்டு தரப்படுத்தலாகும். இந்த வகையில் 2018 ஆம் ஆண்டில் உலகில் 81 செல்வந்த நாடுகள் காணப்பட்டுள்ளன.
2018 ஆம் ஆண்டு இலங்கையில் 4000 அமெரிக்க டொலரே தனிநபர் வருமானமாக இருந்துள்ளது. இதனால் உலகின் இரண்டாம் வகை மத்திய உயர்மட்ட தரத்திலுள்ள 60 நாடுகளில் இலங்கையும் உள்ளடக்கப் பட்டுள்ளது. மூன்றாவது வகை மத்திய கீழ்மட்ட தரத்தில் உலகில் 47 நாடுகள் உள்ளன. நான்காவதாக கீழ்மட்ட வறுமை நிலையில் 31 நாடுகள் காணப்படுகின்றன.
2018 இல் இலங்கையுடன் கொசோவோ மற்றும் ஜோர்ஜியா ஆகிய இரு நாடுகளும் மத்திய உயர்மட்ட நாடுகளாக தரம் உயர்ந்துள்ளன. செல்வந்த நாடாகவிருந்த ஆர்ஜன்டீனா 2018 இல் தனிநபர் வருமானத்தில் 12235 டொலரை விட தாழ்ந்ததன் விளைவாக செல்வந்த நாடுகளின் பட்டியலிலிருந்து அந்நாடு நடுத்தர மேல்மட்ட நாடுகளுக்குள் நுழைந்துள்ளது.
உலகில் 219 நாடுகளில் 141 நாடுகள் மத்திய மேல்மட்ட நாடுகளாகவும் செல்வந்த நாடுகளாகவும் உயர்நிலையில் உள்ளன.
இலங்கைக்கு சுதந்திரம் கிடைத்த 1948 ஆம் ஆண்டில் இலங்கையின் தனிநபர் வருமானமாக 120 அமெரிக்க டொலரே இருந்துள்ளது. 1977 ஆம் ஆண்டாகும் போது அது 294 அமெரிக்க டொலராக உயர்ந்துள்ளது. 1978 ஆம் ஆண்டு திறந்த பொருளாதார முறைமை அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது. அதன் விளைவாக 2004 ஆம் ஆண்டாகும் போது இலங்கையின் தனிநபர் வருமானம் 1063 அமெரிக்க டொலராக மிகவும் வேகமாக உயர்வு கண்டது. ஆனாலும் 1978 முதல் 2004 வரையான 26 வருடங்களில் இலங்கையின் தனிநபர் வருமானம் 769 டொலராலேயே அதிகரித்துள்ளது. சராசரி வருடம் ஒன்றுக்கு 29 டொலர் வீதமே உயர்வு கண்டுள்ளதாக பொருளாதார ஆய்வாளர் வின்சன் மர்வின் பெர்னாந்து தெரிவித்துள்ளார்.
2005 இல் 1242 டொலராகவிருந்த தனிநபர் வருமானம் 2014 இல் 3821 டொலராக மேலும் அதிகரித்தது. பதவிக்கு வரும் ஒவ்வொரு அரசாங்கமும் தாம் முன்னெடுக்கும் பொருளாதாரக் கொள்கையால் குறுகிய காலத்திற்குள் நாட்டை பொருளாதார ரீதியில் உயர்நிலைக்கு மாற்றியமைப்போம் என்று வீராப்புப்பேசுவர். ஆனால் இந்த இனிப்புக்குப் பின்னால் கசப்பு ஒன்றே மறைந்திருக்கிறது.
இலங்கையின் பொருளாதார வளர்ச்சி வீதம் தங்கு தடையின்றி வருடாந்தம் 8 வீதத்தால் வளர்ச்சிகண்டு வந்தால் செல்வந்த நாடுகளிலுள்ள தனிநபர் ஆதாயமான 12235 அமெரிக்க டொலர் அளவைத் தொடுவதற்கு சுமார் 15 வருடங்கள் தாண்டும். உள்நாட்டு யுத்தம் முடிவடைந்ததன் பின்னர் நாட்டில் 5.6 வீதம் பொருளாதார வளர்ச்சி நிலவியது. இவ்வளர்ச்சி வீதம் தொடர்ந்தும் நீடித்து வந்தால் எமது இலங்கை செல்வந்த நாடாக மிளிர்வதற்கு குறைந்த பட்சம் 20 வருடங்களாவது எடுக்கும். இதே 5.6 வீதம் வளர்ச்சி வேகத்தில் எமது நாடு செல்லுமேயானால் தென்கொரியா இன்றுள்ள இடத்தை எமது நாடு பிடிப்பதற்கு சுமார் 37 வருடங்களாவது எடுக்கும். அதே வேகத்தில் இன்று ஜப்பான் இருக்கும் இடத்தை எட்டிப்பிடிப்பதற்கு 42 வருடங்களும் சிங்கப்பூர் இருக்கும் இடத்தை அடைவதற்கு 49 ஆண்டுகளும் எடுக்கும் என்பது உறுதி.
2019 ஆம் ஆண்டின் முதல் மூன்று மாதத்தில் உள்நாட்டு உற்பத்தியின் வளர்ச்சி வீதம் 2.9 வீதமாக இருந்தது. ஆனால் 2000 ஆம் ஆண்டில் தேசிய உற்பத்தி 33 வீதமாகத் திகழ்ந்தது. ஏற்றுமதியில் முன்னணி வகித்த எமது நாடு 2018 ஆகும்போது அது 13 வீதம் வரை பின்னடைவு கண்டுள்ளது. எமது நாடு வறுமைக் கோட்டிலிருந்து மத்திய மேல் மட்டத்திற்கு வந்த போதிலும் செல்வந்தநாடுகளின் வகுப்புக்குள் நுழைவதென்பது மிகவும் இலகுவான காரியமல்ல.
1960களில் மத்திய வருமானமுள்ள 101 நாடுகள் இருந்துள்ளன. இதற்கு நான்கு தசாப்தங்களுக்குப் பின்னரான 2000 த்தில் மேற்படி 101 நாடுகளில் 13 நாடுகளே செல்வந்த நாடுகளாக பரிமாணம் பெற்றுள்ளன.
சுதந்திரத்திற்குப் பின்னர் நாட்டை ஆட்சி செய்தவர்களால் முன்னெடுக்கப்பட்ட பொருளாதாரக் கொள்கைகள் யாவும் மிகவும் பலவீனமானதாகவே அமைந்தன. இதனால் இன்று வரையும் இலங்கை அரசாங்கம் உழைக்கும் வருமானத்தை விட செலவுத்தொகை இரு மடங்குகளாக மிகைத்து விடுகின்றன. ஒவ்வோர் ஆண்டும் செலவுத் தொகையின் பாதியை உள்நாட்டு வெளிநாட்டு கடன்கள் பெறுவதன் மூலமே ஈடு செய்து வருகின்றது. அரசு பெறும் வருமானத்தில் சுமார் 90 வீதம் தவணை அடிப்படையில் செலுத்துவதற்காகப் பெற்ற கடன்களை அடைப்பதிலும் மற்றும் கடன்களுக்கான வட்டியைச் செலுத்துவதற்கு மாகவே செலவிடப்படுகின்றன.
அரச துறைகளில் உண்மையிலே அமர்த்தப்படவேண்டிய ஊழியர்களின் எண்ணிக்கை 750,000 பேர்களாகும். ஆனாலும் இலங்கையில் தற்போது சுமார் 15 இலட்சம் அரச சேவையாளர்கள் உள்ளனர். நாடுகளிலுள்ள சனத்தொகை விகிதாசார அடிப்படையில் ஒப்பு நோக்குகையில் அதிக அரச உத்தியோகத்தர்கள் உள்ள நாடுகளில் இலங்கையே முதலிடத்திலுள்ளது. 37.6 மில்லியன் சனத்தொகையுள்ள கனடாவில் 262696 அரச பணியாளர்களே சேவையில் அமர்த்தப்பட்டுள்ளனர். 2019 ஆம் ஆண்டில் மக்கள் சேவைக்காக 768 பில்லியன் ரூபா செலவாகுமென அரசு மதிப்பீடு செய்துள்ளது.
2018 ஆம் ஆண்டு பெற்றோலியக் கூட்டுத்தாபனத்தில் 103 பில்லியன் ரூபா நஷ்டம் ஏற்பட்டுள்ளது. இதேநேரம் 1974 ஆம் ஆண்டு ஸ்தாபிக்கப்பட்ட மலேஷியா நாட்டு எண்ணெய்க் கூட்டுத்தாபனமான ‘பெற்றோனாஸ்’ நிறுவனம் 2019 ஆம் ஆண்டு 90 பில்லியன் அமெரிக்க டொலர் பெறுமதியைத் தன்னகத்தே கொண்டு, மலேஷியாவின் மிகவும் பலம் வாய்ந்த நிறுவனமாக வளர்ச்சி கண்டுள்ளது. 2019 ஆம் ஆண்டில் உலகிலுள்ள மிகவும் பாரிய நிறுவனங்களில் 158 ஆவது இடத்தில் மேற்படி நிறுவனம் விளங்குவதாக ‘போசூன்’ எனும் உலகப் பிரசித்தி பெற்ற சஞ்சிகை சுட்டிக்காட்டியுள்ளது.
இலங்கையில் சுமார் 530 அரச நிறுவனங்கள் உள்ளன. அபிவிருத்தியடைந்த நாடொன்றாக விளங்கும் சுவீடனில் சுமார் 48 அரச தொழிலகங்களே காணப்படுகின்றன. அவற்றில் பணியாற்றும் ஊழியர்களின் எண்ணிக்கை 137000 பேர்களாகும்.
தேசிய பொருளாதாரத்தின் இயந்திரம் தனியார் துறையாகும் என்று சீனா செயற்படுத்திக் காட்டியுள்ளது. சீனா தேசிய உற்பத்தியில் 60 வீதத்தை தனியார் துறைகளிடமே கையளித்துள்ளது. புதிய கண்டுபிடிப்புக்கள் உள்ளிட்ட 70 வீதமானவை அவற்றுள் அடங்குகின்றன. மற்றும் சீனாவில் புதிதாக தொழில் வழங்குவதில் 90 வீதத்தை தனியார் துறையிடமே வழங்கியுள்ளது.
முதலீடுகள் செய்வதிலும் 70 வீதம் தனியார் துறைகளிடமே ஒப்படைத்துள்ளது.
2016 ஆம் ஆண்டு எமது நாட்டில் அரச நிறுவனங்களால் 42 பில்லியன் ரூபா நஷ்டம் விளைவிக்கப்பட்டுள்ளன. 2017 ஆம் ஆண்டில் அத்தொகை 87 பில்லியன் ரூபாவாக உயர்ந்துள்ளது. இவற்றுக்கு மாற்றுத் திட்டங்கள் ஏதும் கையாளாது ஒரு அடிகூட எமது நாட்டால் முன்நகர முடியா தென்பதைச் சொல்ல வேண்டியதில்லை. மத்திய உயர்மட்ட தர தனிநபர் வருமானமுள்ள நாடு என்று இலங்கை இருந்தபோதிலும் இலங்கையின் சனத்தொகையில் 40 வீதம் பேர் சமுர்த்தி நிவாரணம் பெறுவோராவர். அரசு கைமாறும் போது மாற்றங்காணாத நிலையான பொருளாதாரக் கொள்கையொன்று கொண்டுவரப்பட வேண்டும். அவ்வாறு செய்யத் தவறினால், இலங்கைக்கு சர்வதேச சந்தையை வெற்றிகொள்ள முடியாது போகும். அத்துடன் வெளிநாட்டு நேரடி முதலீடுகளைக் கவர்ந்து கொள்ளவும் இயலாமல் போய்விடும். நாட்டு மக்களுக்கு தொழில் வழங்குவதை நிறுத்திவிட்டு அவர்களுக்கு கைத்தொழில், சுயதொழில்களில் ஈடுபடுவதற்கான வழிவகைகள் செய்து கொடுக்க வேண்டும். அதன் மூலம் புதிய உற்பத்திகள் பிறக்க வழிகோலும். 71 வருடங்களாக நடைமுறைப்படுத்தி வந்த தவறான பாதையை சீர் செய்து கொள்வோமானால் இலங்கையை பொருளாதார வளர்ச்சி கண்டதொரு நாடாக மாற்றியமைக்கலாம்.-Vidivelli
நன்றி–ராவய
- சிங்களத்தில்: பிரபாஸ்வர
தமிழில்: ஏ.எல்.எம்.சத்தார்