விடுபட்டுப் போகக் கூடாத விஷயங்களும் விட்டுக் கொடுக்கவே கூடாத விவகாரங்களும் – 10

அச்சுறுத்தும் பூதமாக காட்டப்படும் ஷரீஆ

By vidivelli On Sep 23, 2019

இலங்கையின் அண்மைக்கால விவாதங்களில் சிங்கள இனத்துவேஷிகளின் பேசுபொருள்களில் ஒன்று ஷரீஆ. மட்டக்களப்பு ஷரீஆ பல்கலைக்கழகம் என்று தொடங்கி நாட்டில் சில முஸ்லிம் கிராமங்களில் ஷரீஆ சட்டம் நடைமுறையிலுள்ளது என்றும் முழுநாட்டையுமே ஷரீஆவின் கீழ் கொண்டுவர முஸ்லிம்கள் முயற்சிக்கிறார்கள் என்றும் கடும்போக்குவாதிகள் பிரசாரம் செய்து வருகின்றனர்.

ஷரீஆவைப் பற்றிய இந்தப் பூச்சாண்டி இன்று நேற்றல்ல, வரலாற்றின் சில காலகட்டங்களில் இதுபோன்ற புரளியைக் கிளப்பியவர்கள் இருந்தே வந்துள்ளனர். 2001 செப்டெம்பர் தாக்குதலின் பின்னர் மேற்கு நாடுகளில் சிறுபான்மையாக வாழும் முஸ்லிம் மக்களுக்கெதிராக அந்நாடுகளில் தோன்றிய தீவிர வலதுசாரிக் கட்சிகள் (Radical Right Wing Parties), அவர்களைச் சார்ந்து நின்ற இனவாதிகள் எல்லோரும் இத்தகைய “பயங்காட்டும்” போலிப் பிரசாரத்தில் ஈடுபட்டனர்.

“ஷரீஆ என்பது ஒரு காட்டுமிராண்டிச் சட்டம். அதை முஸ்லிம்கள் முஸ்லிமல்லாதோர் மீது திணிக்க முயல்கின்றனர். வன்முறையை அதற்கான ஆயுதமாகக் கொள்கின்றனர். ஷரீஆ சட்டம் மிகவும் கொடூரமானது. விபசாரம் செய்தவனை கட்டி வைத்து கல்லெறிவது, கொலை செய்தவனின் கழுத்தையும் திருடியவனின் கையையும் துண்டிப்பது, பழிக்குப் பழிவாங்கலை ஊக்குவிப்பது. குற்றமிழைத்தவனுக்கு திருந்தி நடப்பதற்கு சந்தர்ப்பமளிக்காதது. இன்று அரேபிய பாலைநிலத்தில் அரசாளும் ஆட்சி பீடங்கள் இதனைத்தான் செய்துகொண்டிருக்கின்றன. ஐரோப்பா, அமெரிக்கா ஆகியவற்றிலுள்ள சிறுபான்மை முஸ்லிம்களும் தமது அனைத்து மதப்பணிகள் மூலமும் இறுதியாக அடைய எண்ணுவது இதைத்தான்”.

இதுவே ஷரீஆ குறித்த தீவிர வலது சாரிகளின் படிமம். இந்தப் படிமத்தைப் பிரதிபலிக்கும் கட்டுரைகள், கார்டூன்கள், திரைப்படங்கள், பெட்டக நிகழ்ச்சிகள் என்று ஏராளமான ஊடக வெளிப்பாடுகள் அன்றாடம் வெளிவந்த வண்ணமுள்ளன. பிரிட்டனின் பிரபல ஊடகவியல் ஆய்வாளர் Elizabath Poole என்பவர் அந்நாட்டில் இஸ்லாமிய வெறுப்பை விதைக்கும் பத்திரிகைகள் எவ்வாறு ஷரீஆ பீதியை உருவாக்குகின்றன. முஸ்லிம்களை எவ்வாறு முத்திரை குத்துகின்றன என்பதைப் பின்வருமாறு விளக்குகின்றார்.

‘’Muslims are evils, Savage, People without Soul, Terrorists who want to conquer the west and bring the world under the Sharia Law’’ (Ameen Izzadeen)

சில காலங்களுக்கு முன்னர் இலங்கையில் பிரபல சிங்களத் திரைப்பட நடிகரும் பாராளுமன்ற உறுப்பினருமான ரஞ்சன் ராமநாயக்க இஸ்லாமிய ஷரீஆ சட்டம் காட்டுமிராண்டித்தனமானது. உயிர்ப்பலி எடுக்கக்கூடியது என்று கடுமையான விமர்சனமொன்றை ஊடகங்களில் வெளிப்படுத்தியிருந்தார். அதற்கு அப்போதைய அரசியல்வாதி ஏ.எச்.எம்.அஸ்வர் தகுந்த பதிலடியொன்றை வழங்கியமை நினைவுக்கு வருகின்றது.

22.08.2019 அன்று கெலிஓயா ஊடாக கம்பளைக்கு சென்றபோது கெலிஓயா பஸ்தரிப்பு நிலையத்தில், 4/21 தாக்குதல், வத பெதி, ஷரீஆ பல்கலைக்கழகம் இவற்றை சிங்கள மக்கள் மறக்கக்கூடாது எனும் தொனியில் சிங்கள மொழியில், காயப்பட்டு முகத்தால் இரத்தம் சிந்திக் கொண்டிருக்கும் ஒரு பெண்ணின் புகைப்படத்துடன் ஒரு டிஜிட்டல் பதாகை காட்சிப்படுத்தப்பட்டிருந்ததைக் கண்ணுற்று அதிர்ச்சியடைந்தேன். மீளவும் செப்டெம்பர் முதலாம் திகதி அவ்வழியால் சென்றபோது அந்தப்பதாகை நீக்கப்பட்டிருந்தது. அவ்விடத்தில் ஜனாதிபதி வேட்பாளர் கோத்தாபய மற்றும் முன்னாள் ஜனாதிபதி மஹிந்த ஆகியோரின் புகைப்படம் தாங்கிய பதாகைகள் வைக்கப்பட்டிருந்தன.

இவற்றையெல்லாம் நான் நினைவு கூர்வதற்குக் காரணம் உள்ளது. “ஷரீஆ” என்பது இன்று சிங்கள சகோதர மக்களிடையே ஒரு மறைந்திருக்கும் பூதமாகவே பயங்காட்டப்படுகின்றது. அதன்கீழ் இலங்கையைக் கொண்டுவர முஸ்லிம்கள் முயற்சிக்கிறார்கள். குறிப்பாக, இந்நாட்டில் செயற்படும் இஸ்லாமிய ஆன்மிக இயக்கங்கள் இவ்வாறான நீண்டகாலக் குறிக்கோளுடன்தான் இயங்குவதான ஒரு புரளியை இனவாதிகள் கிளப்பி வருகின்றனர். ஷரீஆ என்றால் என்ன? என்ற தெளிவு இந்தப் பிரசாரத்தில் இறங்கியுள்ள எவருக்கும் இல்லை என்பது மட்டும் தெளிவு.

சவூதி அரேபியாவில் பணியாற்றிவரும் இலங்கை சிங்கள சகோதரிகள் சிலரும் முஸ்லிம்கள் சிலரும் கடந்த ஒரு பத்தாண்டுகால இடைவெளியில் எதிர்கொண்ட மரண தண்டனையை, குறிப்பாக றிஸானா நபீக் மீது மரண தண்டனைத் தீர்ப்பளிக்கப்பட்டு நிறைவேற்றப்பட்டமையை அடுத்து ஷரீஆ குறித்து பயத்தை உருவாக்க எண்ணிய சக்திகளுக்கு வாய்ப்புக் கிடைத்தது.
இத்தகையதொரு பின்புலத்திலேயே இலங்கையில் ஷரீஆ சட்டத்தைத் தடை செய்ய வேண்டுமென்று சிலர் கூக்குரலிடுகின்றனர். தேர்தல் பிரசாரங்களின் போதும் இந்தக் கூக்குரல் இன்றும் உயர்ந்து ஒலிக்கலாமென எதிர்பார்க்கலாம். இந்தக் கோஷமும் கூக்குரலும் இல்லாத பூதமொன்றை நினைத்து மருட்சி கொள்வதற்கு சமமானது.

ஷரீஆ என்பது இஸ்லாத்தில் மூலாதாரங்களான அல்குர்ஆன், சுன்னாவும் அவை இரண்டினதும் போதனைகளுமே. அவற்றில் நம்பிக்கைக் கோட்பாடுகள், ஒழுக்கப்போதனைகள், வரலாறு, அல்லாஹ் பற்றிய எடுத்தியம்பல்கள், வணக்க வழிபாடுகள் உள்ளிட்டு சட்டம் என்ற ஒரு பரிமாணமும் அடங்குகின்றது. இச்சட்டத்தில் வழிபாடுகள் குறித்த சட்டம், குடும்ப வாழ்வு பற்றிய சட்டம், பொருளாதாரக் கொடுக்கல் வாங்கல் பற்றிய சட்டம், வாரிசுரிமைச்சட்டம், சர்வதேச சட்டம் என்பவற்றோடு குற்றவியல் சட்டங்களும் அடங்குகின்றன.

இலங்கை அரசாங்கம் 1951 ஆம் ஆண்டிலிருந்து திருத்தங்களுடன் அங்கீகரித்த முஸ்லிம் விவாக, விவாகரத்து தொடர்பான சட்டம் மட்டுமே இங்கு நடைமுறையிலுள்ளது. வக்பு சட்டம் கூட பூரணமாக நடைமுறையில் இல்லை. ஷரீஆ சட்டம் இந்தளவு விரிவாக இருக்கின்றபோதும் முஸ்லிம் தனியார் சட்டத்தில் விவாக, விவாகரத்துச் சட்டம் மட்டுமே அமுலில் உள்ளது. அதுவும் முழுமையாக இஸ்லாமிய ஷரீஆவைத் தழுவியதன்று. மாறாக இந்தோனேசியாவின் “பெற்றாவியா” பிராந்திய மலாய் முஸ்லிம்களின் வழக்காறுகளையும் ஷாபி மத்ஹபை அடியொற்றிய சில பிக்ஹு அபிப்பிராயங்களின் தொகுப்பாகவுமே அது இருந்து வருகின்றது.

ஆக, ஷரீஆ சட்டம் என்று சொல்வதற்கு இலங்கையில் எதுவும் இல்லை. ஷரீஆவை கொண்டுவருவதே எங்கள் இலக்கு என்று போராடும் தனிமனிதனோ இயக்கமோ இங்கு எவருமில்லை. அது குறித்து ஏதேனும் தீர்மானம் ஒன்றும்கூட இங்கு நிறைவேற்றப்படவில்லை. ஒழுக்க, ஆன்மிகப் பண்பாடுகளால் முஸ்லிம் மக்களைப் புடம்போட்டு சமூகத்திற்கும் நாட்டுக்கும் நல்ல மனிதர்களை வெளிக்கொணர வேண்டும் என்பதுதான் இங்கு இயங்கும் அனைத்து ஆன்மிக இயக்கங்களினதும் ஒரே எதிர்பார்ப்பாகும்.

பெரும்பாலும் முஸ்லிம் அல்லாதவர்களும் இஸ்லாத்தின் விமர்சகர்களும் அதிலும் குறிப்பாக இன, மதக் குரோதத்தை வளர்க்க நினைப்பவர்களும் ஷரீஆ என்ற மாத்திரத்திலேயே இஸ்லாத்தின் குற்றவியல் சட்டங்களையும் தண்டனைகளையுமே மனதில் கொண்டு வருகின்றனர். சவூதி அரேபியா தண்டனைச் சட்டங்களுக்கு கொடுக்கும் முக்கியத்துவத்தை இத்தகையோர் பிழையாகப் புரிந்து கொண்டுள்ளனர். ஷரீஆ என்றாலே கழுத்தை வெட்டுவதும், கையை வெட்டுவதும்தான் என்று கற்பனை செய்கிறார்கள். மரண தண்டனை தவிர்க்க முடியாத ஒரு தீமை என்பதை அவர்கள் ஏற்க மறுக்கின்றனர். சமகால இஸ்லாமிய உலகில் ஆயுதம் ஏந்திப் போராடும் அத்தனை குழுக்களும் அமெரிக்கத் தயாரிப்பு என்பதை அறியாத இவர்கள், அத்தகைய அமைப்புகள் இந்தக் “கொடூரமான” ஷரீஆவின் கீழ் உலகைக் கொண்டுவரவே போராடுகின்றனர் என கற்பனை செய்துகொண்டு இஸ்லாத்தின் மீதும் முஸ்லிம்கள் மீதும் சேறு பூசுகின்றனர்.

தாரிக் ரமழான் சொல்வது போன்று இது அறியாமை மற்றும் மெத்தனம் தொடர்பானது மட்டுமல்ல, இந்தப் பொய்ப்பிரசாரம் அரசியல் இலாபங்களுக்காகவே பெரிதும் பயன்படுத்தப்படுகின்றது. ஷரீஆ சட்டங்களை எங்கேனும் நடைமுறைப்படுத்துவதனால் அதற்கென்று பல நிபந்தனைகள் உள்ளன. முதலில் அப்பிராந்தியம் இஸ்லாமிய ஆட்சியாளர்களின் கீழ் இருக்க வேண்டும். முஸ்லிம்கள் அங்கு பெரும்பான்மையாக இருக்க வேண்டும். அந்த சட்டம் முஸ்லிம்களுக்கு மட்டுமே அமுலாகும். அந்த ஆட்சியின் கீழ் வாழும் முஸ்லிம் அல்லாத சிறுபான்மை மக்களுக்கு அவர்கள் தமது தனித்துவமான சட்டங்களைப் பின்பற்றும் அதிகாரம் அளிக்கப்படும்.

முஸ்லிம்கள் கூட ஷரீஆ சட்டங்களை விரும்பி ஏற்றுக் கொள்ளாதபோது அவர்கள் மீது அந்த சட்டம் திணிக்கப்படமாட்டாது. மலேசியா, இந்தோனேசியா ஆகிய நாடுகளில் ஷரீஆ நீதிமன்றங்கள் இயங்கும் அதேவேளை சிவில் நீதிமன்றங்களும் உள்ளன. இஸ்லாத்தை அரச சமயமாக ஏற்றுக் கொண்ட அரசுகள் அதிகாரபூர்வமாக ஷரீஆவின் சட்டங்களை அமுல்படுத்த முடியும் என்றபோதும் மக்களின் விருப்பத்தேர்வுக்கு எதிராக ஆட்சியாளர்கள் எதனையும் நடைமுறைப்படுத்த முடியாது.

மிக நீண்டகாலமாக மதச்சார்பற்ற ஆட்சிமுறை நிலவிய தூனிசியாவில் 2011 அரபு வசந்தத்தை அடுத்து இஸ்ஸாமிய செயற்பாட்டாளர்கள் தேர்தலில் வெற்றிபெற்று ஆட்சி அமைத்தபோது எடுத்த எடுப்பிலேயே அவர்கள் மதசார்பற்ற அரசியலமைப்பை மாற்ற முயற்சிக்கவில்லை. அந்நாட்டின் தலைசிறந்த இஸ்லாமிய அரசியல் சிந்தனையாளர் ஷெய்க் றாஷித் அல்கனூஷி இது குறித்து வெளியிட்ட கருத்து பிரபல்யமானது. “மக்கள் மீது ஷரீஆவைத் திணிக்க நாம் விரும்பவில்லை. மக்கள் விரும்பினால் நாம் ஷரீஆ அடிப்படையில் அரசியலமைப்புச் சட்டத்தை (Constitution) மாற்றியமைப்போம்” என்றார் அவர்.

இந்தக் கருத்தை ஜீரணித்துக்கொள்ள திராணியற்ற சிலர் கனூஷியைக் கடுமையாக விமர்சித்த போதும் அவர் சொன்னதுதான் உண்மை. அதேவேளை ஷரீஆ சட்டங்களை அமுல்படுத்துவதன் அடிப்படை நோக்கங்களை அவர் புரிந்து வைத்திருந்தார். ஷரீஆ மனித நலன்களையே அடிப்படையாகக் கொண்டது. மனிதனின் மார்க்கம், பரம்பரை, சொத்து, அறிவு, மானம், உயிர் ஆகிய ஆறு விடயங்களையும் பேணிப்பாதுகாப்பதே ஷரீஆ சட்டங்களின் அடிப்படைக் குறிக்கோளாகும். இவற்றை அடைவதற்கு ஷரீஆ ஒருபோதும் தடையாக இருக்க முடியாது. ஆகவே ஷரீஆ மனிதனுக்கான ஓர் அருள். அல்லாஹ்வின் கிருபை. அதனை மக்கள் விரும்பி எதிர்பார்த்து ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டும். இது தான் அல்லாஹ்வின் எதிர்பார்ப்பு. “சிந்திக்கின்ற சமூகத்திற்கு மிக அழகான சட்டத்தை இயற்றித் தருபவன் அல்லாஹ்வை அன்றி வேறு யார் இருக்கின்றான்” என இந்த உண்மையையே குர்ஆன் பறைசாற்றுகின்றது.
நுபுவ்வத்தின் ஆட்சி நிலவிய 23 ஆண்டுகளின் பின்னர் நேர்வழி நடந்த குலபாஉர் ராஷிதீன்களின் ஆட்சிக்காலம் வரையே இஸ்லாமிய ஷரீஆ முழு நிறைவாக நடைமுறையிலிருந்தது. அதற்குப் பிந்திய யுகங்களில் இஸ்லாமிய ஆட்சிப் பிராந்தியங்களில் இஸ்லாமிய ஷரீஆ சட்டம் பூரணமாக எங்குமே நடைமுறைப்படுத்தப்படவில்லை. நவீனகால மன்னராட்சியிலோ, மதசார்பற்ற இராணுவ ஆட்சி பீடங்களிலோ ஷரீஆ சட்டம் முழுமையாக அமுலில் இல்லை. இன்று உலகிலுள்ள 193 தேச அரசுகளில் (Nation States) 56 முஸ்லிம்களைப் பெரும்பான்மையாகக் கொண்ட நாடுகள் உள்ளன. இதில் ஒன்றிலேனும் இஸ்லாமிய ஷரீஆ சட்டம் பூரணமாக அமுலில் இல்லை.

பெரும்பான்மை முஸ்லிம் நாடுகள் நிலையே இப்படியிருக்க முஸ்லிம்கள் சிறுபான்மையாக வாழும் இலங்கை போன்ற ஒரு நாட்டில் ஷரீஆ சட்டத்தை அமுல்படுத்த வேண்டிய தேவை என்ன? அதிகாரம் இல்லாத ஒரு சமூகம் குற்றவியல் சட்டங்களையோ (ஜினாயாத்) அல்லது ஏனைய சட்டங்களையோ அமுல்நடத்த அவசியமில்லை என்பதே இஸ்லாமிய சட்டவல்லுநர்களின் நிலைப்பாடாகும். பெரும்பான்மை நாடுகளே ஷரீஆ சட்டத்தைப் புறக்கணித்து மேலைத்தேய சட்டங்களை இறக்குமதி செய்து கொண்டிருக்கிறார்கள் என்பதன் அர்த்தம் ஷரீஆ முஸ்லிம் பெரும்பான்மை நாடொன்றுக்கே பொருத்தமானதல்ல என்பதைக் குறிக்கவில்லை. மாறாக, அதிகாரத்திலுள்ளவர்களுக்கு அதை அமுலாக்கும் ஆர்வம், அக்கறை இல்லை.

இவ்வாறான ஒரு சூழ்நிலையில் உலகில் 137 நாடுகளில் சிறுபான்மையாக வாழும் முஸ்லிம்கள் முஸ்லிம் அல்லாத பெரும்பான்மை நாடொன்றில் ஷரீஆ சட்டம் பற்றிய பேசுவதற்கு எந்தத் தேவையுமில்லை. அப்படி எவரும் இங்கு பேசவுமில்லை. ஷரீஆ குறித்து காட்டுக்கூச்சல் போடுகின்றவர்கள் அநாவசியமாகப் புரளி கிளப்பி கலவரம் மூட்ட முனைகிறார்களே ஒழிய ஷரீஆவுக்கும் இலங்கைக்கும் எந்தத் தொடர்புமில்லை.

மிக நீண்ட காலமாக முஸ்லிம்களைப் பெரும்பான்மையாகக் கொண்ட ஒருசில இடங்களில் குறிப்பாக கிழக்கு மாகாணத்தில் விபசாரம் செய்பவர்களுக்கு கசையடி கொடுக்கும் ஒரு வழக்கம் இருந்து வந்தது. இது அப்பிரதேச பள்ளிவாசல்களால் நடைமுறைப்படுத்தப்பட்டு வந்தது. தற்போது அது பெரும்பாலான ஊர்களில் மறைந்து போயுள்ளது. சிறுபான்மை முஸ்லிம்கள் வாழும் எந்தவொரு நாட்டிலும் இஸ்லாமியக் குற்றவியலின் எந்தவொரு தண்டனையையும் அமுல்நடாத்துவது முஸ்லிம்களுக்குக் கடமை இல்லை என்பதே இஸ்லாமிய சட்ட வல்லுநர்களின் ஆணித்தரமான கருத்தாகும். அந்த வகையில் இலங்கையில் விபசாரம் செய்பவர்களுக்கு கசையடி வழங்குவதோ, கல்லடிப்பதோ, மதம் மாறியவர்களுக்கு “முர்தத்” என்று பகிரங்க தீர்ப்பளித்து அவர்கள் கொல்லப்படவேண்டியவர்கள் என “பத்வா” கொடுப்பதோ இலங்கைச் சூழலுக்கு எந்த வகையிலும் பொருந்தாத விடயங்களாகும்.

முஸ்லிம்களிடம் அதிகாரம் இல்லாத நாட்டில், முஸ்லிம்கள் சிறுபான்மையாக வாழும் ஒரு நாட்டில் தனியார் சட்டத்தைப் பின்பற்றுவதும் ஏனைய சட்டங்களைப் பொறுத்தவரை நாட்டின் பொதுச்சட்டங்களை அனுசரித்து நடப்பதுமே இஸ்லாம் எம்மிடம் எதிர்பார்க்கும் விடயமாகும். ஷரீஆ சட்டங்களின் காலப் பொருத்தப்பாடு. அதன் பயனுறுதி வாய்ந்த விளைபலன்கள் குறித்து புலமை மட்டத்தில் நாம் விவாதிப்போம், கலந்துரையாடுவோம். ஆனால் அதிலுள்ள குற்றவியல் சட்டத்தையோ தண்டனைகளையோ பற்றி இங்கு நாம் பேசவேண்டியதில்லை. ஏனெனில் அவற்றையெல்லாம் அமுலாக்குவதற்கான வாய்ப்பும் இல்லை; தேவையும் இல்லை.

vidivelli