எம்.என்.இக்ராம் M.Ed (Reading)
இஸ்லாத்தில் முஸ்லிமல்லாதாருடனான உறவு குறித்த பார்வை தொடர்பில் பிழையான ஒரு விம்பம் தோற்றுவிக்கப்பட்டிருக்கின்ற ஒரு சூழலை நாம் இன்று எதிர் கொண்டுள்ளோம். இது மிகவும் ஆபத்தான ஒரு நிலையாகும். இஸ்லாம் அதனை ஏற்றுக் கொள்ளாத அனைவரையும் அதனது எதிரியாக நோக்குகின்றது என்ற கருத்து முஸ்லிமல்லாதாரிடம் திட்டமிட்டு பரப்பப்பட்டு வருகின்றது. இது இஸ்லாத்தைப் பற்றிய பிழையான கண்ணோட்டத்தை ஏற்படுத்தியுள்ளது என்பதற்கு அப்பால் முஸ்லிம்களின் வாழ்விற்கான அச்சுறுத்தலாகவும் இன்று அமையப் பெற்றுள்ளது. எனவே, இது குறித்த தெளிவை நாம் சரியாக பெற்று, அதனை பொதுமைப்படுத்துவது அவசியமாகும்.
முஸ்லிம் – முஸ்லிமல்லாதாருடனான உறவு தொடர்பில் அல்-குர்ஆனின் கருத்தை நாம் நோக்கும் போது ஸூரா அல் – மும்தஹினாவின் 8, 9 ஆவது வசனங்கள் முஸ்லிம் – முஸ்லிமல்லாதார் உறவு தொடர்பில் அடிப்படையான மூலமாக கொள்ளத்தக்க வசனங்கள் என கலாநிதி யூசுப்அல் -கர்ளாவி தனது “இஸ்லாமிய சமூகத்தில் வாழும் முஸ்லிமல்லாதார்” என்ற நூலின் ஆரம்பத்திலேயே தனியான ஒரு பகுதியாக குறிப்பிட்டு விளக்குகிறார்கள்.
“அல்லாஹ்; மார்க்க விவகாரத்தில் உங்களுடன் போராடாத, உங்களது வசிப்பிடங்களிலிருந்து உங்களை வெளியேற்றாத -முஸ்லிமல்லாதாருடன்- நீங்கள் நீதியாக நடப்பதையும் அவர்களுடன் நல்லுறவு பாராட்டுவதையும் உங்களுக்கு தடுத்துவிடவில்லை. அல்லாஹ் நீதியாளர்களை விரும்புகிறான். அல்லாஹ் மார்க்க விவகாரத்தில் உங்களுடன் போராடுபவர்களுடனும் உங்களை உங்களது வசிப்பிடங்களிலிருந்து வெளியேற்றியவர்களுடனும், உங்களை வெளியேற்ற உதவியவர்களுடனும் நீங்கள் நெருக்கமாக சிநேகம் பாராட்டுவதை விட்டுத்தான் உங்களை தடுக்கிறான். யார் அத்தகையோருடன் நெருக்கமாக சிநேகம் பாராட்டுகிறார்களோ அவர்கள்தான் அநியாயக்காரர்கள்.” (அல்-மும்தஹினா:8, 9)
இந்த வசனம் குறிப்பிடுகின்ற ‘அல்-பிர்ரு’ (நல்லுறவுபாராட்டல்), ‘அல்-கிஸ்த்’ (நீதியாக நடத்தல்) என்பன பொதுவாகவே மனிதர்களுடனான உறவில் ஒரு முஸ்லிம் பேணவேண்டிய இரு அடிப்படைகளாகும். இதில் முஸ்லிம், முஸ்லிமல்லாதார் என்ற வேறுபாடு பார்க்கப்படக்கூடாது. இங்கு அவர்கள் எதிர்ப்பு மனப்பாங்குடன் செயற்படுகிறார்களா இல்லையா என்ற விடயம்தான் முக்கியமானது. ஒருவர் இஸ்லாத்தை பின்பற்றாதவர் என்பது மாத்திரம் அவர் எதிர்க்கப்படுவதற்கும் அவருடன் போராடுவதற்குமுரிய காரணியாக அமையமாட்டாது. இந்த வசனத்துடன் “மார்க்கத்தில் நிர்ப்பந்தமில்லை, நேர்வழி வழிகேட்டிலிருந்து தெளிவாக பிரித்து விளங்கும் நிலையிலுள்ளது..”-பகரா: -256- என்ற வசனத்தையும் இணைத்து; ‘முஸ்லிமல்லாதாருடன் உறவாடுவதற்கான அடிப்படைகள்’ என்ற நூலில் விளக்கும் உஸ்தாத் ஸாலிம் பஹன்ஸாவி; “முஸ்லிம்களைப் பொறுத்தவரை அடிப்படையிலேயே இவ்விவகாரத்தில் அவர்களுக்குப் பிரச்சினை கிடையாது. இஸ்லாம் முஸ்லிமல்லதாரையும் அவர்களது உரிமைகளையும் ஸூரா பகராவின் இவ்வசனத்தினூடாக அங்கீகரித்துவிடுகிறது. இஸ்லாத்தில் ஒருவர் நுழைவதாயின் திருப்தியோடும் தெளிவோடுமே இணைய வேண்டும். அங்கு நிர்ப்பந்தம் கிடையாது. அத்தோடு இஸ்லாம் முன்னைய வேதங்களையும் மார்க்கங்களையும் அங்கீகரிக்கிறது. ஏனைய சமூகங்களுடன் கூட அது நல்லுறவையே அடிப்படையில் வலியுறுத்துகிறது” என விளக்குகிறார்.
ஸூரா மும்தஹினாவின் 8,9 வது வசனங்களை விளக்கவரும் ஷஹீத் செய்யித் குதுப், “இஸ்லாத்தின் சர்வதேச உறவுகளின் அடிப்படையாக சமாதானமே இருக்கும். அடிப்படையில் ஒரு முஸ்லிமுக்கும் ஏனைய மனிதர்களுக்குமிடையிலான நிரந்தர உறவாக சமாதானமே இருக்கும். அவனின் மீதான ஏதாவதோர் அத்துமீறலே தவிர வேறு எதுவும் அதனை பாதிக்கமாட்டாது. அத்துமீறல் என்பது அவனுக்கெதிரான போராகவோ, உடன்படிக்கை மீறலாகவோ, சிந்தனை சுதந்திரத்தை தடுப்பதாகவோ இருக்கலாம். அப்படியேதும் நடக்காதவரை சமாதானமும் அன்பும் நீதியும் நல்லுறவுமே அடிப்படையானதாய் இருக்கும்” என விளக்குகிறார்.
முஸ்லிமல்லாதாருடனான தொடர்பின்போது ஒருவகையான ஒதுங்குதல் மனோநிலையுடன், தவிர்க்கமுடியாத நிர்ப்பந்த சூழலில் வைக்கும் உறவு போன்ற ஒரு தொடர்பை பேணுதல் இஸ்லாத்தின் பார்வையில் எத்துனை பிழையானது என்ற கருத்தை நாம் இங்கு புரிந்துகொள்கிறோம். இந்த குர்ஆன் வசனத்தில் வரும் ‘அல்-பிர்ரு’ என்ற சொல்லுக்கு இமாம் கராபி குறிப்பிடும் விளக்கம் இதனை இன்னும் தெளிவாக எமக்கு விளக்குகிறது. “அவர்களிலுள்ள பலவீனர்களுடன் சாந்தமாக நடத்தல், ஏழைகளது தேவைகளை நிறைவேற்றல், பசித்தோருக்கு உணவளித்தல், ஆடையற்றோருக்கு ஆடையளித்தல், அவர்களுடன் நளினமாக நடக்கும் வகையில் மென்மையாகவும் இரக்கமாகவும் உரையாடல், இது அவர்களுக்கு பயந்தோ, அவர்களிடமிருந்து ஏதாவது அடைந்துகொள்ளும் நோக்குடனோ இடம்பெறக்கூடாது. அவர்களுக்கு நேர்வழி கிடைக்கவேண்டும், அவர்கள் சிறப்பாக வாழவேண்டும் என பிரார்த்திக்கவேண்டும். அவர்களது உலக, மார்க்க விவகாரங்கள் என அனைத்திலும் உதவி ஒத்தாசையுடன் நடத்தல், அவர்களிடமிருந்து ஏதாவது தொந்தரவு ஏற்பட்டபோதிலும் அவர்களது குறைகளை மறைத்தல், அவர்களது சொத்துக்கள், குடும்பம், மானம் என அவர்களது அனைத்து உரிமைகள், நலன்களையும் பாதுகாத்தல், அவர்களுகளுக்கு அநீதி இடம்பெறுமாயின் அதற்கெதிராக அவர்களுக்கு உதவுதல் அவர்களது அனைத்து உரிமைகளையும் பெற்றுக் கொடுத்தல்.” (அல்-புரூக்-ஷிஹாபுத்தீன் அல்-கராபி)
இங்கு பரந்த அடிப்படையிலான மனித சகோதரத்துவம் கட்டியெழுப்பப்பட வேண்டியதன் அவசியம் வலியுறுத்தப்படுவதைக் காணலாம். நல்லுறவு என்பதுடன் நீதி என்பதும் முஸ்லிமல்லாதாருடனான உறவில் விரிவாக விளங்கிக் கொள்ளப்பட வேண்டிய ஒரு விடயமாகும். இதனை அல்-குர்ஆனே ஸூரா மாஇதா: 8 இல் விளக்குகிறது “உங்களுக்கு ஒரு சமூகத்துடன் இருக்கும் குரோதமும் எதிர்ப்பும் நீங்கள் நீதியாக நடக்காது தவறிவிட உங்களை தூண்டிவிடாதிருக்க வேண்டும். நீங்கள் நீதியாக நடவுங்கள் அது தக்வாவுக்கு மிகவும் நெருக்கமானது…” இது மனித சமூகத்தில் நீதியை நிலைநாட்டுவதற்கான அழைப்பு, இது நாம் வெறுக்கின்றவர்களுடன் கூட நீதியாக நடக்குமாறு வேண்டப்படுகின்ற கட்டளை என விளக்கும் உஸ்தாத் பஹ்மிஹுவைதி அவர்கள் (முவாதினூன் லா திம்மிய்யூன்) இவ் வசனத்துக்கான ஷெய்க் றஷீத் றிழாவின் விளக்கத்தை நீதி என்பது எவ்வகையில் அமைய வேண்டும் என்பதை விளக்குவதற்காக கொண்டுவருகிறார். “ஒரு முஃமினுக்கு நீதியை விடுவதற்கோ, அதனை அநீதியையும் பக்கச்சார்பையும் பார்க்கிலும் மேலாக கருதாது இருக்கவோ எந்த நியாயமும் கிடையாது. அவன் நீதியை மனோ இச்சைக்கும் விருப்பு வெறுப்புகளுக்கும் அப்பால் நோக்க வேண்டும். எத்தகைய காரணமாயினும் ஒரு சாராருடனான சிநேகம், எதிர்ப்பு என்பவற்றை தாண்டி அதனை நோக்க வேண்டும். யாரும் ஒரு காபிரிற்காக சாட்சி சொல்வதில் நீதியாய் நடக்கத் தேவையில்லை அல்லது ஒரு முஃமினுக்கு எதிராக காபிரின் உரிமையொன்றை பெற்றுக் கொடுப்பதில் நீதியாய் இருக்கத் தேவையில்லை என தவறாக எண்ணிவிடாதிருக்க வேண்டும் எனத்தான் அல்-குர்ஆன் இங்கு இதனை விளக்குகிறது”
ஒரு யூதனுடைய விடயத்தில் அநீதி இடம்பெறப் போவதை தடுப்பதற்காக நபியவர்களை அல்லாஹ் ஸூரா நிஸாவின் 105-–113 வரையான வசனங்களை இறக்கி கண்டித்தமையும் நீதி என்ற பெறுமானம் குறிப்பாக முஸ்லிமல்லாதார் விடயத்தில் எவ்வளவு தூரம் பேணப்பட வேண்டும் என்பதை வலியுறுத்துகிறது. எனவேதான் நபியவர்களது காலம் முதல் அண்மைய காலங்கள் வரை இதில் முஸ்லிம்கள் மிகக் கவனமாக நடந்திருக்கிறார்கள். இதனை விரிவாக வரலாற்று நிகழ்வுகளுடன் உஸ்தாத் பஹ்மி ஹுவைதி தனது ‘முவாதினூன் லா திம்மிய்யூன்’ என்ற நூலில் விளக்குகிறார்.
முஸ்லிமல்லாதார் என்று வருகின்ற போது அஹ்லுல் கிதாப்களை இஸ்லாம் விஷேடமாக நோக்குகிறது. அஹ்லுல் கிதாப்கள் என்போர் அல்லாஹ்விடமிருந்து இறங்கிய வேதத்தை பின்பற்றுவோர். அந்த வேதம் இப்போது திரிபுபடுத்தப்பட்டு மாற்றப்பட்டிருக்கலாம். (அய்ருல் முஸ்லிமீன் பீ முஜ்தமஇல் இஸ்லாமி). இவர்களுடன் குடும்ப உறவை வைத்துக்கொள்ள இஸ்லாம் அனுமதிக்கிறது. அதாவது அவர்களது பெண்களை திருமணம் செய்ய அனுமதிக்கிறது. அத்தோடு அவர்கள் அறுத்தவற்றை சாப்பிட அனுமதிக்கிறது (மாஇதா: 05).
இஸ்லாம் அன்பிலும் இரக்கத்திலும் கட்டியெழுப்பப்பட வேண்டுமெனக் கருதும் குடும்ப வாழ்வை அவர்களுடன் ஒரு முஸ்லிம் பகிர்ந்துகொள்ள அனுமதிக்கிறது. தனது சந்ததியின் தாயாக அப்படியான ஒருவரை ஏற்கிறது என்றால் முஸ்லிமல்லாதாருடனான தொடர்பு பற்றிய இஸ்லாத்தின் பார்வை எத்துணை விசாலமானது. அஹ்லுல் கிதாப்களுடன் மார்க்க விடயத்தில் வாதிடுவதாயினும் சிறந்த முறையில் (அன்கபூத்-46) அது இடம் பெற வேண்டுமென குர்ஆன் கருதுகிறது.
இவை எல்லாவற்றுக்கும் மேலாக வாழ்வு, பிரபஞ்சம், உயிர்கள், பொருட்கள், மனிதன் பற்றிய இஸ்லாத்தின் சமநிலையான பார்வை இந்த உலகில் ஒரு முஸ்லிமுக்கும் இவை அனைத்துக்கும் இடையே அழகிய தொடர்பொன்றை ஏற்படுத்துகிறது. இதனை சுருக்கமாக குறிப்பிட்டால் இஸ்லாத்தின் பார்வை இவற்றுக்கிடையே சுமுகமான உறவை ஏற்படுத்துகின்றது, இவற்றுக்கிடையே அழகான பிணைப்பை உண்டுபண்ணுகிறது. இவற்றுக்கிடையே மோதலை உண்டு பண்ணவில்லை. சுமூகமான உறவு, சமாதானம் என்பனவே இஸ்லாத்தின் அடிப்படை உறவு.
இந்த வகையில் மனிதர்கள் அனைவரும் ஒரு ஆன்மாவிலிருந்து தோன்றியவர்கள் (நிஸா-01). அவர்களுக்கிடையே அடிப்படையில் எவ்வித வேறுபாடும் கிடையாது. அவர்கள் அனைவரும் மனிதர்கள் என்ற வகையில் கண்ணியமானவர்கள் (இஸ்ரா-70, தீன்-04). இந்த கண்ணியமே அவனை பூமியில் அல்லாஹ்வின் பிரதிநிதியாக மாற்றியது.
இந்த கண்ணியம் அவன் மனிதன் என்பதற்காக கிடைத்தது. இது அவன் முஸ்லிம், யூதன், கிறிஸ்தவன் என மத அடிப்படையில் கிடைத்ததல்ல. இந்த கருத்தை இஸ்லாத்தின் போதனைகளுக்கும் ஐ.நாவுக்குமிடையே மனித உரிமைகள் என்ற ஷெய்க் முஹம்மத் அல்-கஸ்ஸாலியின் நூலில் அவர் விரிவாக விளக்குகிறார். அடுத்து அவர்கள் அனைவரும் நபியவர்கள் கூறுவது போல் (படைப்புகள் அனைத்தும் அல்லாஹ்வின் குடும்பத்தினர்) அல்லாஹ்வின் குடும்பத்தினர் என்றவகையில் அனைத்து வேறுபாடுகளுக்குமப்பால் ஒன்றாக சந்திக்க முடியுமானவர்கள். நபியவர்கள் மதீனா சாசனத்தில் மதீனாவிலிருந்த யூதர்கள் உட்பட அனைத்து தரப்பையும் ஒரு உம்மத்தாகக் குறிப்பிட்டது போன்று ஒரு பிரதேசத்தில் குறிப்பிட்ட ஒரு உடன்பாட்டின் கீழ் ஒன்றாக வாழும் வாய்ப்பு மார்க்க எல்லைகளுக்கப்பால் மனிதன் என்ற பெறுமானத்தில் சாத்தியமானது.
நீதி, சமத்துவம், சிந்தனை, செயல் சுதந்திரம், நலன் பேணல், தீயனவற்றிலிருந்து பாதுகாத்தல், நல்லனவற்றுக்கு உதவுதல், பொதுவான அம்சங்களில் ஒருவருடன் ஒருவர் ஒத்துழைத்தல், பரஸ்பரம் தெளிவு தேவைப்படும் விவகாரங்களில் அழகிய முறையில் கலந்துரையாடல்… என இப்பரப்பில் பரந்துபட்ட உறவு மானிட அடிப்படையில் கட்டியெழுப்பப்பட வேண்டும் என இஸ்லாம் விரும்புகின்றது.
சிறுபான்மை முஸ்லிம் சமூகத்திற்கும் முஸ்லிமல்லாத பெரும்பான்மைக்கு மிடையிலான உறவு
முஸ்லிம்களுக்கும் முஸ்லிமல்லாதாருக்குமிடையிலான உறவு பற்றிய இஸ்லாதின் கருத்தையும் அதன் பிரயோக வரலாற்றையும் வாசிக்கும் போது சிறுபான்மை என்ற நிலையிலிருந்து நாம் இந்த விடயத்தை அணுக வேண்டிய தேவை உள்ளதா என்ற கேள்வி எழுவதை தவிர்க்க முடியாதிருக்கின்றது. அவ்வளவு தூரம் இஸ்லாத்தின் பார்வை விசாலமானதாகவும் இயல்பானதாயும் அமைந்து காணப்படுகிறது. எனவேதான் உஸ்தாத் பஹ்மி ஹுவைதி அவர்கள் அவ்வுறவைக் குறிக்க “தஸாமுஹ்“ சகிப்புத்தன்மை என்ற சொல்லை பயன்படுத்துவதுகூட இது தொடர்பான இஸ்லாத்தின் கருத்தை கொச்சைப்படுத்துவதாக அமையும் என்கின்றார். இப்படியான பயன்பாடு கிறிஸ்தவ உலகில் காணப்பட்ட மத அடிப்படைவாதத்தின் பின்னணியில் இஸ்லாமிய உலகை நோக்கி வந்த மிகவுமே பிற்பட்ட காலப் பிரயோகம் என அவர் குறிப்பிடுகிறார்.
எனினும் நாம் வாழும் சூழலை பார்க்கின்ற போது பெரும்பான்மை மனோ நிலையுடன் இஸ்லாத்தை பின்பற்றுகிறோம் என்று கூறுவதும் தவறானது. ஏனெனில் பெரும்பான்மையாக இருந்து இஸ்லாத்தை பின்பற்றும் போது கூட மூடுண்ட அமைப்பிலான, கடும்போக்கு நடைமுறைகளுடன் இஸ்லாம் நடைமுறைப்படுத்தப்பட்டது என்பதற்கான வரலாற்றுச் சான்றுகள் மிகவும் அரிதே. அப்படி நடந்தவைகள் மோசமான ஆட்சியாளர்களது சில அரிதான செயற்பாடுகளாகவே இருந்தன.
அதிலும் அவர்களது அணுகுமுறை முஸ்லிமல்லாதாருடன் மாத்திரம் கடுமையாக இருக்கவில்லை முஸ்லிம்களுடன் கூட அவர்கள் அப்படித்தான் நடந்து கொண்டார்கள்.
முஸ்லிம் பெரும்பான்மையே முஸ்லிமல்லாதாருடன் இஸ்லாத்தின் அடிப்படையான போதனைகளின்படி மிகவுமே திறந்த மனோ நிலையுடன் நடந்திருக்கிறார்கள். அவர்களது உணர்வுகள் புண்படாத வண்ணம் நடக்க வேண்டுமென இஸ்லாம் வலியுறுத்தியுள்ளது என்றிருந்தால் முஸ்லிமல்லாத பெரும்பான்மைக்குள் வாழும் முஸ்லிம் சிறுபான்மை எவ்வளவு தூரம் நெகிழ்வுத் தன்மையுடன் வாழவேண்டும் என்பது சொல்லாமலேயே புரிந்துகொள்ள முடியுமானது.
இந்தவகையில் சிறுபான்மை முஸ்லிம்கள் மானிட சகோதரத்துவம் என்ற புள்ளியில் முஸ்லிமல்லாதாருடன் சந்திக்க முடியுமான அனைத்துப் புள்ளிகளையும் இனம்கண்டு பொதுத்தளத்தில் இணைந்து பணியாற்ற வேண்டும். அரசியல், பொருளாதாரம், நாட்டின் அபிவிருத்தி, நலன், சமூக ஒழுக்கங்களை நிலைநாட்டல், அநீதிகளை இல்லாமல் செய்தல் என பெரும் பரப்புகளுள் அவர்களுடன் இணைந்து பணியாற்றுவதற்கான வாயில்கள் காணப்படுகின்றன. குறிப்பாக பொருளாதாரப் பகுதி முஸ்லிமல்லாதாருடன் இணைந்து பணியாற்றுவதற்கான பல இடம்பாடுகளை கொண்டிருப்பதாக பல தனியான ஆய்வுகள் குறிப்பிடுகின்றன.
இங்கு இஸ்லாமிய வங்கி தொடர்பாக நாம் கொண்டிருக்கின்ற பல கருத்துக்கள் மீள் பரிசீலனைக்கு உட்படுத்தப்பட வேண்டியுள்ளது. அரசியல் பரப்பும் சமூகப் பரப்பும் கூட இத்தகைய பரந்த இடம்பாடுகளைக் கொண்ட பகுதிகளாகும். அத்தோடு கலை, இலக்கியம், ஊடகம் என்பனவும் பொதுவாக மனித நலன், மானிட விழுமியங்கள் என இணைய முடியுமான பல இடங்களை கொண்டிருக்கின்றன. இதன்போது முதலில் நாம் எம்மை தூதை சுமந்த சமூகமாக ஒழுங்குபடுத்திக் கொள்ளுதல் முதன்மையானது. இதில் நாம் இஸ்லாத்தின் மாறாத மற்றும் மாறும் பரப்புக்களை சரியாக இனங்கண்டு கொள்வது அடிப்படையானது. அடுத்து நீதி, நல்லுறவு என்ற பாலம் எமக்கும் பெரும்பான்மை சமூகத்துக்குமிடையே போடப்பட வேண்டும்.
இங்கு நாம் இனம் என்ற அடையாளத்திலன்றி, உயர்ந்த பெறுமானங்களைக் கொண்ட ஒரு தூதை சுமந்த சமூகம் என்ற வகையில் எமது உறவை அமைத்துக் கொள்ளவேண்டும். இந்த இடத்தில் நீதி என்ற பெறுமானத்தின் முன்னால் அனைவரும் சமமாக நோக்கப்படும் நிலை உருவாக வேண்டும். ஒரு பெரும்பான்மை சகோதரர் சிறுபான்மை முஸ்லிம் ஒருவருக்கு இழைக்கும் அநீதி, அதன் பிரதிபலிப்பாக அவர்களுடன் அநீதியாக நடந்து கொள்வதற்கான வாய்ப்பை வழங்கமாட்டாது.
அந்நிகழ்வுகள் குறிப்பிட்ட தனியான நிகழ்வுகளாக பார்க்கப்பட்டு உரிய தீர்வுகள் எட்டப்படுகின்ற முறைமைகளை நாம் உருவாக்கிக் கொள்ள வேண்டும்.
இந்த விடயம் சரியாகப் புரியப்படாமையே நிறைய இனக் கலவரங்களின் வாயிலாக அமைந்துவிடுகின்றன. குறித்த ஒரு பிரதேசத்தில் குறித்த இரு சாராருக்கிடையில் பிரச்சினை ஏற்படுமாயின் அது அங்கே தீர்க்கப்பட வேண்டும். அது நீதி என்ற பெறுமானத்தில் குறித்த விடயத்துக்கு தீர்வு காண்பதுடன் முடிவடைய வேண்டும். அது ஏனைய பிரதேசத்தவர்களது உறவுகளை பாதிப்பதற்கு எத்தகைய வாய்ப்பும் வழங்கப்படக் கூடாது. உலகில் சிறுபான்மைகளுக்கெதிராக இடம்பெறும் அநீதிகளுக்கு பெரும்பான்மை மாத்திரம்தான் காரணம் எனக் கூற முடியாது. சிறுபான்மையினரின் செயற்பாடுகளும் அதற்கு காரணமாய் அமைந்து விடுவதைக் காண்கிறோம். எமது நாட்டைப் பொறுத்தவரையிலும் அதற்கு முஸ்லிம்கள் தவறாக இஸ்லாத்தை பிரதிநிதித்துவப்படுத்தியமையும் ஒரு முக்கிய காரணமாய் அமைந்துள்ளமையை அவதானிக்கின்றோம். இந்த வகையில் பெரும்பான்மையுடன் சரியான உறவை கட்டியெழுப்ப வேண்டுமாயின் பிக்ஹின் புவியியல், வரலாற்று, சமூகப் பல்வகைமைகள் உள்வாங்கப்பட்டு அதிலிருந்து எமக்கான பல்வகைமை கொண்ட ஒரு பிக்ஹ் நடைமுறை புழக்கத்தில் விடப்பட வேண்டும். இங்கு மாலிகி, ஹனபி மத்ஹப் சார்ந்த பிக்ஹ் பாரம்பரியங்களும், மேற்கிலும் மற்றும் புவிப் பல்வகைமைகளிலும் உருவாகிய பிக்ஹுகளும் கவனத்திலெடுக்கப்பட வேண்டும்.
ஐரோப்பிய அமெரிக்க நாடுகளை வைத்து உருவாக்கப்பட்ட பிக்ஹை கற்பதற்கான வாய்ப்பு எமது நாட்டில் ஏற்படுத்தப்பட வேண்டும். அது எமது வாழ்வமைப்பை இஸ்லாத்தின் இலகு நடையில் ஒழுங்கமைத்துக் கொள்வதற்கான வாய்ப்பை வழங்கும். அந்த பிக்ஹை படிக்கும் போது ஷெய்க் கர்ளாவி குறிப்பிடுவது போல் “இஜ்திஹாத் இன்திகாயி“ எனப்படும் பிக்ஹின் பல்வகைமையுள் எமக்குப் பொருத்தமானதை தெரிவு செய்தால்தான் அதில் அதிகம் என்பதைக் காண்கிறோம்.
இது பிக்ஹுல் அகல்லிய்யாத் என்ற வடிவத்தின் ஒரு பரப்பாகும். அடுத்த பரப்புத்தான் எமக்குப் பொருத்தமான சட்ட ஒழுங்குகளை இஸ்லாத்தின் மூலாதாரங்களில் நின்று உருவாக்கிக் கொள்தல்.
இந்த விடயம் மிகவும் விரிவாக கலந்துரையாடலுக்குட்படுத்தப்பட்டு எமது வாழ்வை மீள் ஒழுங்கமைப்பது என்பது எமது நாட்டைப் பொருத்தவரை இஸ்லாத்தை சரியாக பிரதிநித்துவப்படுத்துவதில் மிக முக்கிய அம்சமாக இருக்கும் என்பதை இஸ்லாத்தின் விரிந்த தன்மையையும் எமது வாழ்வையும் சரியாக படித்துப் பார்க்கும் யாரும் மறுக்கமாட்டார்கள். பலபோது எமது முன்னைய இமாம்களின் கருத்தின்படி எமது நாடு இன்றைய சர்வதேச சூழலில் தாருல் இஸ்லாமாகவே பார்க்கப்பட முடியுமாக இருக்கின்றது. உண்மையில் முஸ்லிம்கள் பெரும்பான்மையாக வாழும் நாடுகள் கூட இந்த வகைப்பாட்டுக்குள் வரமுடியாத சூழல்தான் இன்று காணப்படுகிறது. எனினும் அல்லாஹ்வின் அந்த அருளை நாம் துஷ்பிரயோகம் செய்துள்ளோம்.
நாம் இலங்கை தீவுக்குள் இன்னோர் தீவாய் வாழ்கிறோம். உண்மையில் முஸ்லிமல்லாதாருடனான உறவு பற்றி பேசும் போது பாவிக்கின்ற நிர்ப்பந்தம் நிர்ப்பந்தம் என்ற சொற்களெல்லாம் நாம் தகவமைத்துக் கொண்ட பிக்ஹில் உள்ள நிர்ப்பந்தங்களே தவிர இஸ்லாத்திலுள்ள நிர்ப்பந்தங்களல்ல. இங்கு இலங்கை முஸ்லிம்களைப் பார்த்து நீங்கள் சில மஞ்சல் தாள்களையுடைய பிக்ஹ் நூல்களுக்குள் உங்களது வாழ்வை சிறைப்படுத்தியுள்ளீர்கள் என உறத்துக் கூவ வேண்டும் போலிருக்கிறது. குறைந்தது ஷாபி மத்ஹபையாவது சரியாக கற்றுத் தேறாமலேயே எமது வாழ்வுக்கு சட்டம் சொல்கிறோம்.
இந்த வரையறைகளிலிருந்து வெளிவர வேண்டியது இன்றைய சூழலில் முதன்மையான மார்க்கக் கடமையாகும்.
கோடிகள் கொடுத்து நாம் அமைத்து வைத்துள்ள, அமைத்துக் கொண்டிருக்கும் பள்ளிவாசல்கள், வருடா வருடம் கோடிகளுக்கு அறுத்துப் பலியிடும் மிருகங்கள், இஸ்லாம் வலியுறுத்தும் சுன்னாவான பலபோது பர்ளான உற்பத்தியை விட்டு விட்டு அடுத்தவனது உற்பத்திக்கு ஹலால் கொடுப்பது பற்றிய எமது சிந்திப்பு, முன்பு ஊருக்கு ஊர் என்றிருந்தது மாறி வீட்டுக்கு வீடு என மத்ரஸாக்களை அமைத்து, கோடிக் கணக்கில் செலவு செய்து கட்டிடங்களை அமைத்து நாலு தாளை மனனமிட்டு ஒப்புவிக்கும் அறிஞர்களை உருவாக்குகிறோம் என இஸ்லாத்தை வளர்ப்பதாக வீராப்புப் பேசுதல் என, இந்த நாட்டின் உண்மையான பிரச்சினைகளுக்கு தீர்வு கொடுக்காது ஒதுங்கியிருந்து கொண்டு வெறும் தோற்றத்திலும் கிரியைகளிலும் பகட்டுக் காட்டும் எமது இஸ்லாம் எங்கிருந்து பெறப்பட்டது என்பது தான் விடை காணமுடியாத புதிராக உள்ளது.
இந்த நாட்டிலுள்ள அஹ்லுல் கிதாப்களுடனான உறவு எனத்துவங்கி நமக்கு நெருக்கமானவர்கள் யார்? எம்மை எதிர்ப்பவர்கள் யார்? என துல்லியமாக இனங்காணப்பட்டு எமது உறவுகளை பேணுவதற்கான ஒழுங்குபடுத்தப்பட்ட முறைமைகள் உருவாக்கிக் கொள்ளப்பட வேண்டும். அதனுடன் சேர்த்து சிறுபான்மையாய் கட்டுண்டு போயுள்ள மனோ நிலையை உடைக்கும் வகையில் இஸ்லாத்தை அதன் பரந்த தன்மையுடன் பிரதிநிதித்துவப்படுத்தும் சமூகங்களுடனான புத்திஜீவித்துவ உறவு முதல் திருமண உறவு வரை சமூக சாளரத்தை திறக்க வேண்டும். இது உள் நோக்கியும் அஹ்லுல் கிதாப்களில் துவங்கி மற்ற சாராரை நோக்கியும் விரிவடைய வேண்டும்.
இப்படி இத்துறை சார்ந்து ஆழமாக சிந்திக்கும் வாயில்களை திறந்து விடும் வகையில் அதற்கான ஒரு நிபுணத்துவ சபையின் உருவாக்கம் இவற்றின் முதல் படியாக அமையும். இங்கு இந்த கட்டுரை இவ்விவகாரம் தொடர்பாக மிகவும் சிறிய பரப்புக்குள் தொகுக்கப்பட்டதாகும். இதன் தொடர்ச்சி விரிந்த வாசிப்புக்களையும் ஆய்வுகளையும் வேண்டிநிற்கிறது.
-Vidivelli