இன்று கல்முனை இருமுனை நெருக்குதலுக்குள் மாட்டியிருக்கிறது. இந்த நெருக்குதலின் விளைவால் நூறாண்டுகள் பல கடந்தும் கண்ணை இமை காப்பதுபோல் நம் முன்னோர்கள் காத்துவந்த கல்முனை நம்மைவிட்டும் கைநழுவி விடுமோ என்ற கவலை கடுமையாக வதைக்கிறது.
இப்பிரச்சினைகள் தாமாக உருவானது பாதி, நம்மவர்கள் தன்னலனுக்காக உருவாக்கியது அல்லது வளர்த்துவிட்டது பாதி. இது தீர்க்கமுடியாத பிரச்சினை அல்ல. தீர்க்கத் தெரியாமல் தள்ளாடும் பிரச்சினை.
சாய்ந்தமருது உள்ளூராட்சிக் கோரிக்கை
அன்று மறைந்த தலைவர், மறைந்த முன்னாள் மாவட்ட நீதிபதி ஹுசைன் அவர்களின் வீட்டுக்கு முன்னால் நடைபெற்ற பகிரங்க கூட்டத்தில் உரிய நியாயங்களைக்கூறி “சாய்ந்தமருதுக்கு பிரதேச சபை தரமாட்டேன், பிரதேச செயலகம் தருவதில் பிரச்சினை இல்லை’; என்று பகிரங்கமாக கூறினார். அதன்பிரகாரம் பிரதேச செயலகம் வழங்கினார். அத்துடன் அப்பிரச்சினை முடிவுக்கு வந்தது.
2012 ஆம் ஆண்டு சிராஸ் மீராசாஹிபின் நியாயமற்ற மேயர் பதவி பறிப்பின்மூலம் அக்கோரிக்கை மீண்டும் உயிர்பெற களமமைக்கப்பட்டது. இந்த நியாயமற்ற பதவி பறிப்பை கல்முனை செய்யவில்லை. மாறாக அவர்களது கட்சியே செய்தது. சுருங்கக்கூறின் சாய்ந்தமருது உள்ளூராட்சிக் கோரிக்கையின் மீள்பிறப்பிற்கு அந்தக் கட்சியே காரணமாய் அமைந்தது.
அதனைத் தொடர்ந்து பள்ளிவாசல் நிர்வாகம் உள்ளூராட்சிக் கோரிக்கையை அந்தக்கட்சியிடம் முன்வைத்தபோது மறைந்த தலைவர் கூறியதைப்போன்று வெளிப்படையாக நேர்மையாக அதைச் செய்யமுடியாது; என்று கூறியிருக்கலாம். ஆனால் பொய் வாக்குறுதி கொடுக்கப்பட்டது.
சாய்ந்தமருதுக்கு தனியாக சபை கொடுப்பதில் உள்ள பிரச்சினைகள் வாக்குறுதி கொடுத்தவர்களுக்குத் தெரியும். ஆனாலும் கொடுத்தார்கள். போதாக்குறைக்கு ரணிலைக் கொண்டுவந்து பகிரங்க மேடையில் மீண்டும் வாக்குறுதி கொடுத்தார்கள். ஏன் கொடுத்தார்கள்?
ஒரு சில தனிநபர்கள் பாராளுமன்றம் செல்வதற்காக கொடுத்தார்கள். வாக்குறுதி கொடுத்தவர்கள் நான்காகப் பிரிக்க நடவடிக்கை எடுத்திருக்க வேண்டும். இந்த ஆட்சியில் முஸ்லிம்களின் பிரச்சினைகளைத் தீர்க்கமுடியாத எந்தவொரு முஸ்லிம்கட்சியும் எதிர்காலத்தில் எந்தவொரு ஆட்சியிலும் பிரச்சினைகளைத் தீர்க்கமுடியும் என்று கூறினால் அதைவிட ஏமாற்று இருக்கமுடியாது.
அதன்பின் கொடுத்த பொய்வாக்குறுதியைச் சமாளிப்பதற்காக 40 தடவைக்குமேல் நிர்வாகசபையினர் கொழும்புக்கு அழைக்கப்பட்டு ஏமாற்றப்பட்டார்கள். இறுதியில் விரக்தியின் விளிம்பிற்குத் தள்ளப்பட்ட அவர்கள் போராட்டத்தில் இறங்கினார்கள்.
திசைதிருப்பப்பட்ட போராட்டம்
தம்மை ஏமாற்றிய அரசியல்வாதிகளுக்கெதிராக அவர்கள் போராடுவதற்கு அவர்களுக்கு எல்லா உரிமையும் இருக்கிறது, (வன்முறையைத் தவிர).
துரதிஷ்டவசமாக அப்போராட்டம் சகோதர ஊருக்கெதிரான போராட்டமாக யதார்த்த வடிவம் பெற்றது.
சமூகவலைத்தளங்கள் பிரதேசவாதத்தைக் கக்கின. மேடைகள் அடுத்த ஊருக்கெதிரான துவேசப்பேச்சுக்களால் நிரம்பி வழிந்தன. பயான்கள்கூட மார்க்கத்திற்குப் பதிலாக ஊர்த்துவேசத்தை உமிழ்ந்தன. வரலாற்று ரீதியாக ஒரே பரம்பரையில் வந்துதித்த, திருமணங்களால் பாதி சனத்தொகை பின்னிப்பிணைந்த ஊரவர்களின் உணர்வுகள் குத்திக் குதறப்பட்டன. இலக்கிய நிகழ்வுக்குச் சென்றவர்களே சுற்றிவளைக்கப்படுமளவு ஊர்களுக்கெதிரான வன்மம் வளர்ந்தது.
இவற்றிற்கெல்லாம் காரணம் யார்? தான் பாராளுமன்றம் செல்வதற்காக பொய்வாக்குறுதி கொடுத்து ஏமாற்றியவர்கள் இல்லையா? ஒருவர் பாராளுமன்றம் செல்லவேண்டும் என்பதற்காக, ஒரு கட்சி முஸ்லிம் அரசியலில் கோலோச்ச வேண்டுமென்பதற்காக ஒரு ஊரே இம்சைப்படுத்தப்பட்டதே!,
அந்த ஊரின் நியாயங்கள் புரிந்துகொள்ளப்படவில்லை. சபை கிடைக்காவிட்டால் குறிப்பிடத்தக்க இழப்புகள் எதுவுமில்லை. கிடைத்தால் சிறிய அடைவுகள் உண்டு. அடுத்த ஊர் இழப்புகளை சந்திக்கநேர்ந்தால் அது பாரிய இழப்பாக இருக்கும். ஆனால் எண்கணித கணக்குகளைச் சொல்லி அவர்களே நியாயங்களையும் கூறிக்கொண்டார்கள்.
இணைக்கும்போது மூன்று, பிரிக்கும்போது மட்டும் ஏன் ஒன்று? என்ற நியாயம் அவர்களிடம் எடுபடவில்லை. அன்றைய கிராமசபையொன்று தனியாக செல்லவிரும்பும்போது அன்றைய பட்டினசபையொன்றும் தனியாக செல்லவிரும்பும் நியாயத்தை ஏற்றுக்கொள்ள மறுத்தார்கள்.
கல்முனையைப் பாதுகாக்க அடுத்த ஊரின் உதவியை நாடுவதாக ஏவம் கேட்கப்பட்டது. கல்முனையைப் பாதுகாக்க கல்முனையைத் தனியாகவிடுங்கள். இணைத்ததையெல்லாம் பிரித்துவிடுங்கள். 87 ஆம் ஆண்டு இருந்த கல்முனையைத் தாருங்கள்; என்று கூறியது
மாற்றிப்பேசப்பட்டது. ஒரு சிறிய அடைவுக்காக ஒரு சகோதர ஊரின் இதயங்கள் ரணகளமாக்கப்பட்டன. கல்முனைக்கு ஏன் இந்த தலையெழுத்து? யாரோ பொய்வாக்குறுதி கொடுத்து ஏமாற்றியதால்தானே கல்முனை இந்த இழிசொல் கேட்கவேண்டி வந்தது.
இறுதியில், உள்ளூராட்சி சபைத்தேர்தலில் அந்தக்கட்சி அந்த ஊர்மக்களால் துரத்தப்பட்டது.
உள்ளூராட்சித் தேர்தலைத் தொடர்ந்து ஓருவகை அமைதி நிலவியது.
அதன்பின் அந்தக் கட்சிக்கும் அவ்வூர் நிர்வாகத்திற்கும் இடையில் இடைவெளி ஏற்பட்டது. நிர்வாகம் சந்திக்கமுற்பட்டபோது அக்கட்சியின் தலைவர் தன்னை நிராகரித்த நிர்வாகத்தை சந்திக்கமுடியாது, அவ்வாறு சந்திக்க வேண்டுமாயின் தனது கட்சியின் அவ்வூரைச் சேர்ந்த மத்திய குழுவினருடன்தான் வரவேண்டும் என்று கூறியதாக கதைகள் அடிபட்டன. (இதன் உண்மைத் தன்மை உறுதிப்படுத்தப்படவில்லை). இது உண்மையாயின் அது சரியோ, பிழையோ, அந்த சந்தர்ப்பத்தில் நான்காகப் பிரிக்கமுடியாத கையறுநிலையில் இருக்கும்போது, இப்பிரச்சினை மீண்டும் விஸ்வரூபம் எடுப்பதைத் தடுப்பதற்கான ஒரு உத்தியாக அது இருந்திருக்கலாம்.
எது எவ்வாறு இருந்தபோதிலும் தாம் நிராகரித்து, தோற்கடித்து வித்தியாசமான மாலை, மரியாதைகள் வழங்கி அனுப்பிய கட்சியை மீண்டும் அவர்களாக சந்திப்பதில் நிர்வாகத்தினர் தர்மசங்கடங்களை எதிர்நோக்கியதைப் புரிந்துகொள்ளக்கூடியதாக இருந்தது.
அவ்வூர் மக்களின் பார்வையைப் பொறுத்தவரையிலும் நிர்வாகம் கூறியவர்களுக்கே நாம் வாக்களித்தோம். எனவே, நிர்வாகமே சபை பெற்றுத்தரவேண்டும் என்ற நிலைப்பாடே இருந்தது.
இந்நிலையில் நிர்வாகம் ஏனைய அரசியல்வாதிகளின் தயவை நாடிக்கொண்டிருந்தது. கட்சிகளைத் துரத்திவிட்டு மக்களிடம் வாக்குகளையும் பெற்றுவிட்டு கட்சிகளைக்குறைகூறி கட்சிகளுக்கெதிரான போராட்டமொன்றை மீண்டும் ஆரம்பிப்பதில் தர்மசங்கடங்கள் நிர்வாகத்திற்கிருந்தன. இது அந்த ஒருவகை அமைதிக்குக் காரணம்.
கேட்டுவாங்கிய வினை
இரண்டாவது தடவையாக தமது அரசியல் ஆதாயத்திற்காக கல்முனையை வேள்வித்தீக்குள் தள்ளல்:
இந்நிலையில் கல்முனையில் எதைச் சாதித்ததாகவோ தெரியவில்லை; வரவேற்பு வைத்தார்கள். சரி வரவேற்பில் வாருங்கள் பேசுவோம்; என்று அழைத்தது எதற்காக? கொடுக்க முடியும்; என்பதனாலா? கொடுக்க முடியாதவர்கள் எதற்காக பேச அழைத்தார்கள்?
அதன்பின் நிர்வாகம் சார்பில் ஒரு குழு சந்தித்ததாகவும் ஒரு குறித்த காலஅவகாசம் கொடுக்கப்பட்டதாகவும் கூறப்பட்டது? அதனைத்தொடர்ந்து அவர்கள் countdown போடத்தொடங்கினார்கள். அதனைச் சமாளிக்க கடந்த 26 ஆம் திகதி கொழும்பில் ஒரு கூட்டத்தைப் போட்டு 4 வருடங்களுக்குப்பிறகு இப்பொழுதுதான் ஊர்களுடன் பேசுவதாக ஒரு கண்துடைப்பு முடிவு எடுக்கப்பட்டது.
விளைவு, மீண்டும் அந்த ஊரில் சலசலப்பு. அவர்களது கட்சித் தலைவர் தன் கையாலாகாத் தனத்தைப் புரிந்துகொண்டு சற்றுத்தூரமாக இருக்கும்போது பாராளுமன்ற உறுப்பினர் வாருங்கள் பேசுவோம்; என அழைத்து மீண்டும் ஒரு ஏமாற்று நாடகம் ஆடி பிரச்சினைக்கு மீண்டும் ஊட்டச்சத்து வழங்கியிருக்கின்றார்.
இதன் விளைவு, அடுத்த பக்கம் ஏமாற்றிய அரசியல்வாதிக்கெதிரான போராட்டத்தில் அநியாயமாக இரு ஊர்களின் அந்நியோன்ய உறவு மீண்டுமொருமுறை சோதனைக்குள்ளாகப் போகின்றது.
அதற்கான அடையாளம் இப்பொழுதே வெளிப்பட ஆரம்பித்துவிட்டது. முகநூல்களில் பிரதேசவாதம் மீண்டும் கொடிகட்டிப் பறக்கிறது. கல்முனை முகவெற்றிலையா? தொங்கல் வெற்றிலையா? கல்முனை முஸ்லிம்களின் சொத்து; என்பது சரியா? என்ற வாதங்களெல்லாம் ஏற்கனவே இறக்கை கட்டிப்பறக்க ஆரம்பித்துவிட்டன. இவற்றிற்கெல்லாம் காரணம் யார்?
கடந்த தேர்தலில் தான் பாராளுமன்றம் செல்வதற்காக பொய்வாக்குறுதிகொடுத்து அதன் அறுவடையை செய்தவர்கள் கல்முனை மக்கள். அதன்பின் கடந்த உள்ளூராட்சித் தேர்தலில் நீங்கள் வேண்டாம் என்று துரத்தப்பட்டு ஒதுக்கப்பட்டிருந்தபோது, மீண்டும் வாருங்கள் பேச, தருகிறேன் சபையை என்று அடுத்த தேர்தலுக்கு வாக்குப்பெற ஏமாற்று நாடகம் மீண்டும் ஆரம்பிக்கப்பட்டு அது மெது மெதுவாக விஸ்வரூபம் எடுக்க ஆரம்பிக்கின்றது. இதன் அறுவடையை கல்முனை மக்கள் செய்யத் தயாராக வேண்டும். இங்கு எழுகின்ற கேள்வி, ஒரு தனிநபர் பாராளுமன்றம் செல்வதற்காக இரு ஊர்களின் உறவு ஏன் பாதிக்கப்படவேண்டும்? எந்தக்குற்றமும் செய்யாமல் கல்முனை ஏன் பழிச்சொல்லுக்கும் இழி சொல்லுக்கும் ஆளாக்கப்பட வேண்டும். தாம் காலங்காலமாக காத்துவந்த கல்முனை மாநகரை இழந்துவிடுமோ என்கின்ற அச்ச நிலைக்கு ஏன் தள்ளப்படவேண்டும்?
கடந்த தேர்தலில் பாராளுமன்றம் செல்ல, பொய்வாக்குறுதி கொடுத்து அனுபவித்தது போதாதென்று அடுத்ததேர்தலிலும் பாராளுமன்றம்
செல்ல பொய்வாக்குறுதி வழங்க அழைத்து பிரச்சினை வளர்த்துவிடப்பட்டிருக்கின்றதே!
18 வருடமாக வாக்களித்து கண்ட பலனேது?
கடந்த 18 வருடமாக ஒரே நபர்களுக்கு வாக்களித்தீர்கள். அதனால் கல்முனை மக்கள் சாதித்தது;
என்னை புதுப்பிக்கமாட்டாயா? என்று கெஞ்சுகின்ற மார்க்கட்.
என்னை எல்லோரும் மாநகரசபை என அழைக்கும்போது வெட்கமாக இருக்கிறது. காரைதீவு பிரதேச சபையே எவ்வளவு அழகாக இருக்கிறாள். எனக்கேன் இந்தக்கோலம் எனக் கண்ணீர் வடிக்கும் மாநகரசபைக் கட்டிடம்.
நீயும் ஒரு மாநகர மைதானமாமே! மெய்யா? என தூரத்து மாநகர மைதானங்களெல்லாம் கேலி செய்கின்றன. விளையாட்டுத்துறையும் உன் மன்னனிடம் சில காலம் இருந்ததாமே! அடிக்கல்லும் நட்டதாமே! முளைத்துவிட்டதா? என்று பகிடி செய்கிறார்கள்! என்று மூக்கால் முனங்குகிறது; மைதானம்.
பஸ் தரிப்பிடமோ அருகே செல்கின்ற பஸ்களைப் பார்த்து முறைக்கிறதாம். அம்பாறை பஸ் நிலையத்தைப் பார்! மாத்தறை பஸ் நிலையத்தைப் பார்! இன்னும் எத்தனையோ பஸ் நிலையங்களைப் பார்! என் தலைவிரி கோலத்தையும் பார்!! என்னை இந்த நிலைக்கு ஆளாக்கியவன் எங்கே? என்று தேடுகிறதாம். மொத்தத்தில் கல்முனைக் கன்னி சோபையிழந்து கிடக்கின்றாள்.
இதுதான் கல்முனை மக்கள் 18 வருடங்கள் வாக்களித்தற்கான பரிசு. இந்த நிலையில் இவர்களது பொய் வாக்குறுதிகளால் இழி சொல்லுக்கும் பழிச்சொல்லுக்கும் ஆளாகவேண்டிய நிலை? ஏன் இந்தத் தலைவிதி? கல்முனை மக்கள் தெரிவுசெய்ததற்கு நன்றிக்கடனாக எதையும் உருப்படியாக செய்யத்தான் முடியவில்லை. அடுத்த ஊருடன் மூட்டிவிடவும் வேண்டுமா?
அதேநேரம் சாய்ந்தமருது மக்களும் யோசிக்க வேண்டும். கையாலாகாதவர்களைத் தெரிவுசெய்ததில் கல்முனை மக்களைவிட, சாய்ந்தமருது மக்களுக்கு அதிக பங்குண்டு. அவரவர் தேடிக்கொண்டதுதான் அவரவருக்கு கிடைக்கும்; என்கிறது திருமறை.
இரு ஊர்மக்களும் குறிப்பாக தேடிக்கொண்டதுதான் இந்தவினை, என்பதைப் புரிந்துகொள்ள வேண்டும். இந்த இரண்டு ஊர்களின் உறவு என்பது ஆயிரங்காலத்துப் பயிர். ஒரு சில அடைவுகளுக்காக, அந்த அடைவுகள் தூரத்துப்பச்சையாக இருப்பதே இந்த இரண்டு ஊர்களும் தேர்தல்களின்போது தன்கைகளால் செய்தவினைதான், என்பதைப் புரிந்துகொண்டு சற்று நிதானமாக அப்பாவி ஊர்களின் மனங்கள் நோகடிக்கப்படாமல், அடுத்த சகோதர ஊர்களின் எதிர்காலம் இருளுக்குள் தள்ளப்பட்டுவிடாமல் காரியங்கள் சாதிக்கப்பட வேண்டும்.
தேர்தல்கள் இனியும் வரும். வரலாறும் மாறும் இன்ஷாஅல்லாஹ். சமூகநீதி தழைத்தோங்கும். அபிலாஷைகள் இறைவனின் உதவியால் நிறைவேறும்; என்பதில் நம்பிக்கை கொள்வோம்.
கல்முனை பிரதேச செயலகப் பிரச்சினை
துப்பாக்கிமுனையில் உருவாக்கப்பட்ட ஒரு பி செயலகத்தின் கதை இது என நமக்குத் தெரியும். முன்னைய ஆக்கத்தில் விரிவாக குறிப்பிட்டிருக்கின்றோம்.
1989 வரை இந்த எல்லைப் பிரச்சினை இவர்களுக்கு இருக்கவில்லை. ஆயுதம் தூக்கியபோதுதான் எல்லைப் பிரச்சினைகள் இவர்களுக்குத் தோன்றின என்பது ஒரு புறம்.
அன்று இந்திய அமைதிப்படை இருந்தபோது, ‘கல்முனை’ முஸ்லிம்களால் அடாத்தாகப் பிடிக்கப்பட்டதாக அப்படையிடம் கூறியிருந்தார்கள். 1989 ஆம் ஆண்டு எமது பிரஜைகள் குழு ஸ்தாபிக்கப்பட்டபின் மிகுந்த பிரயத்தனப்பட்டு IPKF இடம் மறுபக்க உண்மையைப் புரியவைத்தோம். இன்றைய இளந்தலைமுறையினருக்கோ அல்லது மக்கள் பிரதிநிதிகளுக்கோ அந்த வரலாறு தெரியாது.
இன்றைய அவர்களுடைய வாதம் 29 குறிச்சிகளுக்கு ஏன் ஒரு செயலகம் வழங்கமுடியாது? என்பதாகும். இதைத்தான் அவர்கள் எல்லோரிடமும் சொல்கிறார்கள். இங்கு யாரும் அவர்களுக்கு செயலகம் வழங்குவதை எதிர்க்கவில்லை. ஆனால் பழைய கல்முனைப்பட்டின சபை எல்லைக்குள் இருக்கின்ற இரண்டும் இன்னும் ஒரு பாதியுமான இரண்டரை தமிழ் குறிச்சிகளுக்காக மொத்த கல்முனை நகரத்தையே தம் எல்லையாக கேட்பதைத்தான் எதிர்க்கின்றார்கள்.
எஞ்சிய 26 குறிச்சிகளுக்கும் ஒரு பிரதேச செயலகத்தை மட்டுமல்ல, ஒரு பிரதேச சபையையே அவர்கள் பெற்றுக்கொள்ளலாம். அதற்கு யாரும் தடைகிடையாது. அதற்கு அவர்கள் உடன்பட்டால் நாளையே அவர்களது பிரச்சினையும் தீர்ந்து, சாய்ந்தமருது பிரச்சினையும் தீர்த்து சகலருடைய பிரச்சினைகளும் தீரும்.
மருதமுனையையும் நற்பிட்டிமுனையையும் இணைத்து தனியாக ஒரு சபையும் ஒரு செயலகமும் வழங்கமுடியும். அல்லது நற்பிட்டிமுனையை கல்முனையுடன் இணைக்கவும் முடியும். எனவே, 29 கிராமசேவகர் பிரிவு என்பது பிழையான கூற்று. 2 1/2 குறிச்சிகள்தான் பிரச்சினை.
வெறும் 2 1/2 குறிச்சிகள்கூட முஸ்லிம் பெரும்பான்மை எல்லைக்குள் இருக்கமுடியாதென்றால் காரைதீவிற்குள் மாளிகைக்காடும் மாவடிப்பள்ளியும் எப்படி இருக்க முடியும்? நாவிதன்வெளியில் மத்தியமுகாம் எப்படி இருக்கமுடியும்? தமிழ், முஸ்லிம் ஒற்றுமையை வட, கிழக்கில் எவ்வாறு எதிர்பார்க்க முடியும்? தமிழர் கோரிக்கை எவ்வாறு நியாயப்படுத்தப்பட முடியும்? அவ்வாறாயின் தேசிய அரசியலில் த.தே.கூ. எந்தப்பக்கம் நிற்கின்றதோ அதற்கு எதிரான தேசியக்கட்சியையா முஸ்லிம்கள் ஆதரிக்கவேண்டும். எதிர்காலத்தில் ஒவ்வொருவிடயத்திலும் தமிழர்களும் முஸ்லிம்களும் எதிரும் புதிருமான அரசியலையா செய்யவேண்டும்? தமிழ்த்தரப்பினர் ஒவ்வொரு விடயத்திலும் முஸ்லிம்களுக்கெதிரான இவ்வாறு இறுக்கமான நிலைப்பாட்டை எடுத்தால் நிலைமை என்னாவது?
இந்த நியாயங்களைச் சொல்லத் தெரியாமல், பாராளுமன்றில் பேசத்தெரியாமல் கல்முனை குற்றவாளிக்கூண்டில் நிறுத்தப்படுகிறது.
இவற்றிற்கு யார் காரணம்?
கல்முனைத் தொகுதி மக்கள் தேர்தல்களின்போது தம் கைகளால் தேடிக்கொண்ட வினைகள் இல்லையா?
எனவே, சிந்தியுங்கள். உங்களுக்குள் தர்க்கித்துப்பிரிந்து உங்களை நீங்களே பலவீனப்படுத்திக் கொள்ளாதீர்கள்.
-Vidivelli