ஈவிரக்கமற்ற இஸ்ரேலிய இராணுவத்தின் துப்பாக்கிச் சூட்டுகளுக்கு இலக்காகி படுகாயமடைந்து ஆறாத வடுக்களுடன் கல்வியையும் தொடர முடியாதுள்ள காஸாவின் சிறுவர்கள் சிலரின் கதைகளே இவை.
காஸாவின் பதின்ம பருவத்தில் உள்ள 16 வயது சிறுவனான அப்துல் கஸ்ஸாமுக்கு தினமும் பாடசாலைக்குச் சென்று வருவதே பெரும் சவாலாக மாறிவிட்டது.
சில மாதங்களுக்கு முன் ஜுலிஸ் பொது மக்கள் உயர்தரப் பாடசாலைக்கு நடந்தே செல்லும் கஸ்ஸாமுக்கு வீட்டிலிருந்து பாடசாலையை அடைய வெறும் 15 நிமிடங்களே போதுமானது. ஆனால் மீளத்திரும்பும் உரிமைக்காக கடந்த வருடம் மார்ச்சில் முன்னெடுக்கப்பட்ட பேரணியில் பங்கேற்றபோது இஸ்ரேலிய இராணுவத்தின் துப்பாக்கிச் சூட்டுக்கு இலக்காகி தனது இரண்டு கால்களையும் இழந்த பின்னர் கஸ்ஸாமுக்கு ஒரு இடத்தில் இருந்து இன்னொரு இடத்துக்கு நகர்வதே கடினமாகிவிட்டது. அவனுடைய வாழ்க்கை சக்கர நாற்காலிக்குள் முடங்கிப்போனது.
காஸாவின் ஷெய்க் ரெட்வானில் உள்ள அடுக்குமாடி குடியிருப்பில் இரண்டாவது மாடியில் கஸ்ஸாம் தனது குடும்பத்தினரோடு வசிக்கிறான். மிகவும் வசதி குறைந்த சக்கர நாற்காலியுடன் அவனது இரு சகோதரர்களின் துணையுடன் ஒடுக்கமான படிக்கட்டுகளில் அவன் தூக்கி வரப்படுவான். பாடசாலைக்குச் செல்லும் வீதி கூட ஒழுங்கற்ற மணல் வீதியாகவே காணப்படுகின்றது. இதன் மூலம் கஸ்ஸாமுடைய பயணங்கள் அபாயமும் கஷ்டமும் நிறைந்ததாகவே இருப்பதைக் காணமுடிகிறது.
குடியிருப்பை விட்டு வெளியேறிய பின்னர் கஸ்ஸாமுடைய சகோதரன் டெக்ஸி ஒன்றை ஏற்பாடு செய்து அவனைத் தூக்கி அதில் வைப்பான். பாடசாலை வந்த பிறகு டெக்ஸி ஓட்டுபவர் அவனைத் தூக்கி சக்கர நாற்காலியில் வைப்பார். பின்னர் அவன் சுயமாக வகுப்பறைக்குச் சென்று பாடங்களைத் தொடர்வான்.
அந்தப் பாடசாலையில் கஸ்ஸாம் மற்றும் கஸ்ஸாமைப்போல அங்கவீனர்களாக்கப்பட்ட ஏனைய மாணவர்களுக்கான வகுப்பறைகள் அவர்களுடைய நலன்கருதி கீழ்மாடிகளிலேயே அமைக்கப்பட்டுள்ளன. வசதிகள் போதுமானளவு இல்லாதபோதும் நூலகம், மலசலகூடம் மற்றும் ஆய்வுகூடம் என்பன அவர்களுக்குச் செல்வதற்கு இலகுவான முறையில் அமைக்கப்பட்டுள்ளன.
சில நாட்களில் கஸ்ஸாமினால் பாடசாலைக்கு செல்ல முடியாது. மருத்துவ சிகிச்சைகள் காரணமாக அவனால் முதல் மூன்று வகுப்புகளில் மாத்திரமே பங்குபற்ற முடியும்.
“எனக்கு இலத்திரனியல், பொறியியல் துறையில் கல்வி கற்கவேண்டும் என்ற கனவு எப்போதும் இருந்தது. ஆனால் என்னுடைய இப்போதைய நிலைமையினால் எனது வாழ்க்கை எப்படி அமையும் என்று கூற முடியாது. என்னவாக இருந்தாலும் எனது குடும்பத்தாரின் துணையுடன் எனது இலக்கை என்னால் அடைய முடியும் என நினைக்கிறேன்” என்று கஸ்ஸாம் கூறுகிறார்.
ஆங்கிலம் மற்றும் கணிதப் பாடங்கள் கஸ்ஸாமுக்கு தவறவிடப்படுகின்றன. தனியார் கல்வி நிறுவனம் ஒன்றில் வாரம் இருமுறை கல்வியைத் தொடர்கின்றபோதும் அது அவனுடைய இலக்கை அடைய போதுமானதல்ல.
கஸ்ஸாமுக்கு கடந்த ஒக்டோபர் 24 ஆம் திகதி சத்திர சிகிச்சை ஒன்று செய்யப்பட்டதால் இரண்டாம் தவணைப் பரீட்சையை எழுத முடியாமல் போனது. பல வாரங்களாக வைத்தியசாலையில் இருந்து தற்போது வீடு வந்து சேர்ந்துள்ளான். முழுமையாக குணமடைந்த பின்னரே பாடசாலைக்குச் செல்ல முடியும்.
வாழ முடியாத காஸா
இஸ்ரேலியப் படையினரால் 2007 ஆம் ஆண்டு தொடக்கம் காஸா மீது விதிக்கப்பட்டுள்ள தடைகள் காரணமாக காஸாவில் மிகவும் தரம் குறைந்த உட்கட்டமைப்பு வசதிகளே காணப்படுகின்றன. தரமற்ற பாதை வசதிகளே உள்ளன. ஒரு சக்கர நாற்காலி செல்வதற்குக் கூட கடினமான பாதைகளைக் கொண்ட போக்குவரத்து வசதிகளே அங்கு காணப்படுகின்றன.
கொல்லப்பட்டவர்கள் தவிர எஞ்சியுள்ளவர்களும் மேற்குறிப்பிட்ட பௌதீக வளங்கள் எதுவும் இன்றி உயிர்வாழ்வதற்கு உரிமையில்லாதவர்களாகவே இருந்து கொண்டிருக்கிறார்கள். சக்கர நாற்காலியில் வாழ்க்கை நடத்துகிறவர்கள் இந்த நிலைமையிலும் தாக்குப் பிடித்திருப்பது ஒரு சாதனைதான். பொது இடங்களில் உள்ள மின் தூக்கிகள், மலசலகூடங்கள் என்ற அனைத்தும் இவர்களால் உட்செல்ல முடியாத அமைப்பிலே அமைக்கப்பட்டிருப்பது இந்தத் தடைகளின் பாதிப்பை தெளிவாக இனங்காட்டுகிறது.
2017 ஆம் ஆண்டு ஜூலை மாதம் ஐ.நா.வெளியிட்ட அறிக்கையின்படி 1.3 மில்லியன் அகதிகள் உள்ளிட்ட 2 மில்லியன் காஸா மக்களின் வாழ்க்கைத் தரம் மிகவும் மோசமான நிலையிலேயே உள்ளது. அத்துடன் காஸா மனிதர்கள் வாழ முடியாத நகரமாக மாறியுள்ளது என்றும் அதில் சுட்டிக்காட்டப்பட்டுள்ளது.
கடந்த மார்ச் மாதம் முன்னெடுக்கப்பட்ட காஸாவின் மீளத்திரும்புதலுக்கான போராட்டத்தின்போது 210 பலஸ்தீனியர்கள் இஸ்ரேலினால் சுட்டுக் கொல்லப்பட்டனர். இதில் 19 சதவீதமானவர்கள் சிறுவர்கள் என்று பலஸ்தீன சுகாதார அமைச்சு தெரிவித்துள்ளது. இதன்போது ஒரு இஸ்ரேலிய இராணுவ வீரரும் கொல்லப்பட்டார்.
இந்த முரண்பாடுகளினால் சுமார் 1800 சிறுவர்கள் உட்பட 10,000 பலஸ்தீனியர்கள் காயமடைந்துள்ளனர். அல் மனாவி தெரிவித்ததன்படி காஸா பொதுமக்கள் பாடசாலையில் 210 மாணவர்கள் பதிவு செய்துள்ளபோதும் அதில் 92 பேர் பாடசாலையை விட்டும் விலகியுள்ளனர். அல்லது ஏற்பட்ட காயங்கள் ஆறாமையினால் சில நேரங்களில் மாத்திரம் பாடசாலைக்கு சமுகமளிக்கிறார்கள்.
மே மாதம் 14 ஆம் திகதி மலாக்கா சதுக்கத்தில் கஸ்ஸாம் உட்கார்ந்திருந்தான். காஸாவையும் இஸ்ரேலையும் பிரிக்கும் கம்பியினாலான வேலிக்கு கிட்டத்தட்ட பத்து அடி தூரம்தான் இருக்கும். பகல் 1 மணி இருக்கும் போது இஸ்ரேலிய படையின் துப்பாக்கி கஸ்ஸாமுடைய வலது காலைத் துளைத்தது. வலது காலில் பட்ட அதே தோட்டா காலினுள் ஊடுருவி இடது காலிலும் பட்டது. அவன் கீழே விழுந்தான்.
“எங்களுடைய நிலத்தின் முடிவிடத்தில் உள்ள வேலியை எவ்வாறு அகற்றுகிறார்கள் என்பதை நான் பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். திடீரென எனது வலது காலில் சுடப்பட்டது. அதே தோட்டா எனது இடது காலையும் துளைத்தது” என்று கஸ்ஸாம் கூறினான்.
காஸாவின் மிகப் பெரிய பொது வைத்தியசாலையான அல் ஷிபா வைத்தியசாலைக்கு கஸ்ஸாம் எடுத்துச் செல்லப்பட்டான். அதே நாளில் போரின்போது காயமடைந்த பலர் தீவிர சிகிச்சைப் பிரிவில் அனுமதிக்கப்பட்டிருந்தார்கள். அதனால், கஸ்ஸாமுக்கு அதிக இரத்தம் வெளியாகிய பின்னர் இரவு பத்து மணிக்கே சிகிச்சை செய்யப்பட்டது. இரண்டு சத்திர சிகிச்சைகள் செய்தும் பயனில்லாததால் மருத்துவ ரீதியாக இரண்டு கால்களும் வெட்டி அகற்றப்பட்டன.
ஆறு மாத காலங்களுக்கு தொடர் சிகிச்சைகள் கஸ்ஸாமுக்கு தேவைப்படுகிறது. அதன் பிறகு செயற்கைக் கால்கள் பொருத்துவதற்கான ஏற்பாடுகள் செய்யப்படலாம்.
கஸ்ஸாம் ஒரு நடுத்தரக் குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவன். அவன் இவ்வாறு பாதிக்கப்படுவதற்கு முன்னரே அவனது குடும்பம் பல்வேறு பொருளாதார சிக்கல்களை சந்தித்து வந்தது. கஸ்ஸாமுடைய தந்தை சுகாதார திணைக்களத்தில் வேலை செய்தபோதும் 400 டொலர் பணத்தையே வருமானமாக பெற்றார்.
கஸ்ஸாமுடைய இந்த நிலைமைக்கு முன்னர் குடும்பத்தின் அடிப்படைச் செலவுகளை மாத்திரமே பூர்த்தி செய்ய முடிந்தது. இப்போது அந்த செலவும் இரு மடங்காகியுள்ளது. பொது வைத்தியசாலையில் உள்ள குறைபாடுகள் காரணமாக சில மருத்துவங்களுக்காக தனியாரை நாட வேண்டியிருந்தது. இதற்காக வேண்டி ஒவ்வொரு வாரமும் 30– 50 டொலர் வரையான பணம் செலவாகிறது. மேலும் கஸ்ஸாமுடைய தனியார் வகுப்புகள், போக்குவரத்து மற்றும் வாரத்தில் மூன்று முறை மருத்துவச் செலவு என ஏகப்பட்ட செலவானது.
இஸ்ரேலின் அடக்குமுறைகளால் காஸா வாழ் மக்களுள் 38.8 சதவீதமான மக்கள் வறுமைக் கோட்டின் கீழ் உள்ளதாகவும் 45 சதவீதமான மக்கள் வேலையில்லாமல் இருப்பதாகவும் ஐரோப்பிய மனித உரிமைகள் கண்காணிப்பகத்தின் அறிக்கை தெரிவிக்கிறது.
நாங்கள் அமைதியாக இருந்தோம்
ஜூன் 8 ஆம் திகதி, வஸீம் மஹ்மூத் எனும்15 வயது சிறுவன் ‘தப்கா’ எனும் நடனக் காட்சியை பார்ததுக் கொண்டிருந்தான். அந்த இடம் எல்லைக் கோட்டுக்கு வடக்கில் ஜபலயாவின் அபூ ஸபியா மாவட்டத்தில் “டெண்ட் சிடி” என அழைக்கப்படும் ஒரு இடமாகும்.
காஸாவுக்கும் இஸ்ரேலுக்கும் மத்தியில் உள்ள வேலியில் இருந்து சுமார் 700 மீற்றர் தூரம் வரை காஸா எல்லைக்கு செங்குத்தாக உள்ள டெண்ட் சிடி பகுதியும் வேலி அகற்றுபவர்களால் குறி வைக்கப்பட்டிருந்தது.
வஸீம் மஹ்மூத் அந்த நிகழ்ச்சியை ரசித்துப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். திடீரென தனது வலது கால், உடலுடன் இல்லாதது போன்றதொரு உணர்வு ஏற்பட்டு தன்னை மீறி தான் கீழே விழுந்ததாக அவன் கூறினான். ஆம்! அவன் ஒரு இஸ்ரேலிய ஸ்னைப்பர் ஒன்றினால் சுடப்பட்டிருந்தான்.
“நாங்கள் அமைதியாகவே இருந்தோம், நாங்கள் அபாயம் ஏதும் ஏற்படும் என எண்ணியிருக்கவில்லை. அந்த ஒரு தருணம் எனது வாழ்க்கையையே திசை திருப்பி விட்டது” என்று மஹ்மூத் வஸீம் கூறுகிறான்.
அல் பனீன் பாடசாலையில் மஹ்மூத் தரம் 9 இல் கல்வி கற்கிறான். இந்தப் பாடசாலை இவனது வீட்டில் இருந்து ஒரு கிலோ மீற்றர் தூரத்திலேயே அமைந்துள்ளது. இவன் தினமும் நடந்தே வகுப்புகளுக்குச் செல்வான். ஆனால் இப்போது வைத்தியர்களால் இவனுக்கு கால்களில் உலோகம் பொருத்தப்பட்ட பின்னர் கரடு முரடான பாதைகளில் நடக்க முடியாமல் போயுள்ளது.
போக்குவரத்துக்காக டெக்ஸிகளை பயன்படுத்துவதைப் பொறுத்தவரையில் மஹ்மூதுக்கு அது சாத்தியாமானதல்ல. மூன்று வருடங்களுக்கு முன்னர் அவனது தந்தை இறந்த பின்னர் அடிப்படைச் செலவுகளைச் செய்யவே வருமானம் இன்றிய நிலை காணப்பட்டது. ஓய்வூதியமாக கிடைக்கும் 350 டொலர் மஹ்மூதுடைய வாராந்த மருத்துவ செலவுகளுக்கே சரியானது.
“நான் பாடசாலைக்குச் செல்ல வேண்டும். ஆனால் எனக்கு ஏற்பட்டுள்ள காயம் இதற்கு தடையாக உள்ளது. வீட்டில் கல்வி கற்க எனது தாயார் உதவுகிறார்” என்று மஹ்மூத் கூறுகிறான்.
சொந்த மண்ணுக்கு திரும்பும் கனவு
மார்ச் முப்பதாம் திகதி இஸ்ரேலியப் படை, காஸாவின் அபு ஸபியா பிரதேசத்தில் அரபாத் ஹர்ப் எனும் 15 வயது சிறுவனின் அடிவயிற்றில் துப்பாக்கியால் சுடப்பட்டது.
காஸாவுக்கும் இஸ்ரேலுக்கும் இடையில் உள்ள வேலியை அதிகாரிகள் அகற்றிக் கொண்டிருந்தார்கள். அதன்போது அரபாத் அவர்களை கடக்க முற்பட்டான். இஸ்ரேல் பகுதிக்குள் அவன் வந்ததால் சுடப்பட்டான்.
“நான் எனது சொந்த மண்ணுக்கு திரும்பிச் செல்வதையே கனவாகக் கொண்டிருக்கிறேன். அதனாலேயே அந்த வேலிகளை நான் கடந்து சென்றேன். நான் எதற்கும் பயந்தவன் அல்ல! பலஸ்தீனப் பகுதியில் இருந்த ஒரு மருத்துவ மத்திய நிலையத்துக்கு நான் சிலரால் கொண்டு வரப்பட்டேன். 15 நிமிடங்களுக்கு மேலாக எனக்கு இரத்தம் வழிந்தோடிக் கொண்டிருந்தது” என்று அரபாத் தெரிவித்தார்.
அரபாத் மீது துளைக்கப்பட்டிருந்த தோட்டா அவனது முள்ளந்தண்டுப் பகுதியை பலமாக சேதப்படுத்தியிருந்தது. காஸாவின் பெய்த் லஹியாவில் உள்ள இந்தோனேசிய வைத்தியசாலையில் பல சத்திர சிகிச்சைகளுக்கு அரபாத் உள்ளாக்கப்பட்டான். அது காஸா எல்லையின் வடக்கில் உள்ளது. மேலதிக சிகிச்சைகளுக்காக எகிப்துக்குச் செல்ல வேண்டும் என்று அரபாத்துடைய தந்தைக்கு பணிக்கப்பட்டது.
அவனுடைய தந்தையின் மருத்துவக் காப்புறுதிப் பணம் போக்குவரத்துத் தேவைகளுக்கு மட்டுமே போதுமாக இருந்தது. ஆனால் 1700 டொலர் மேலதிகமாக திரட்டுவது மிகவும் கடினமாக இருந்தது.
அரபாத் எகிப்தில் 3 மாதம் தங்கினார். இரண்டு சத்திர சிகிச்சைகளுக்குப் பின்னால் காஸாவுக்கு திரும்பினார்கள். தொடர்ச்சியாக பௌதீக மருத்துவத்தை தொடர்வதால் குறைந்தது ஒரு வருடத்தில் எலும்புகள் சீராகலாம் என வைத்தியர்கள் நம்பிக்கை தெரிவித்துள்ளனர்.
அரபாத் ஷெய்க் ரெட்வான் மாவட்டத்தில் தனது பெற்றோர் மற்றும் எட்டு சகோதரர்களுடன் வசிக்கிறான். காஸா நகரத்தின் மேற்குப் பகுதியில் உள்ள அத் தக்வா பாடசாலையில் பத்தாம் தரத்தில் கல்வி கற்கிறான். சக்கர நாற்காலியைப் பயன்படுத்த முடியுமாக இருந்தபோதிலும் அவனது உடல் பலவீனமாகிக் கொண்டே வருகிறது. அதற்கு அரபாத்துடைய தொடர்மாடி குடியிருப்பில் நான்காவது மாடியில் இருப்பதும் ஒரு காரணம்.
இந்தத் தாக்குதலுக்கு பின்னர் ஒழுங்கான முறையில் பாடசாலைக்குச் செல்ல முடியவில்லை. கடந்த வருடப் பரீட்சைகள் அரபாத்துக்கு தவறவிடப்பட்டன. தொழிற்கல்வி நிறுவனம் ஒன்றில் கல்வியைப் பயின்று ஒரு தச்சனாகுவதே தனது கனவு என அரபாத் தெரிவித்திருந்தார்.
“எனக்கு சொந்தமாக ஒரு வேலைத் தளத்தை உருவாக்குவதே கனவாக இருந்தது. ஆனால் எனக்கு ஏற்பட்ட தாக்குதலால் இரண்டு கல்வியாண்டுகள் தவறவிடப்பட்டுவிட்டன” என்று அரபாத் தெரிவித்திருந்தார்.
தந்தையை பிரதிநிதித்துவப்படுத்தும் மகன்
2004 ஆம் ஆண்டில் மொஹமட் சர்சூருடைய தந்தை இஸ்ரேலிய வான் தாக்குதலினால் கொல்லப்பட்டார். 2014 போரின்போது இஸ்ரேல் விமானங்கள் அவருடைய வீட்டின் மீது குண்டு மழை பொழிந்தன.
கடந்த மார்ச் மாதத்திலிருந்து முன்னெடுக்கப்பட்ட மீளத்திரும்புவதற்கான போராட்டத்தில் தனது புனித பூமியின் விடுதலைக்காக தனது தந்தையை பிரதிநிதித்துவப்படுத்தி அதில் கலந்து கொண்டார். அவருக்கு வயது 14. ஜூன் 8 இல் மலாக்காவில் வைத்து புறமுதுகில் சுடப்பட்டார்.
“இப்போது மொஹமட் கடுமையான முள்ளந்தண்டு வலியால் பாதிக்கப்பட்டுள்ளார். அவரால் நீண்ட நேரம் அமர முடியாது” என அவரது தாயார் அமீரா சர்சூர் தெரிவித்தார்.
“அவர் அசைவது கூட மோசமான பின் விளைவுகளைத் தருவதோடு நிரந்தர அங்கவீனத்தை தோற்றுவிக்கலாம் என வைத்தியர்கள் எச்சரித்துள்ளார்கள்” என்றும் அவர் தெரிவித்தார்.
மொஹமட் தரம் 9 இல் காஸாவின் மேற்கிலுள்ள தாருல் அர்கம் பாடசாலையில் கல்வி கற்கிறார். அவரை பாடசாலைக்கு அனுப்ப அவரது தாயார் எடுக்கும் முயற்சிகள் தோல்வியிலேயே முடிந்தன. மணிக்கணக்கில் பாடசாலைக் கதிரையில் மொஹமட் அமர்ந்து கற்பது இலகுவான விடயமொன்றல்ல.
மொஹமட் எப்போதும் சக்கர நாற்காலியின் துணையின்றி நடக்கவும் ஓடவும் முயற்சி செய்வதுண்டு. வாராந்த மருத்துவ செயற்பாட்டுக்காக வேண்டி வாரத்தில் 2 நாள் பாடசாலை செல்வதில்லை.
நான் ஒரு வைத்தியராக வேண்டும். எனக்கு ஏற்பட்ட காயங்களால் நான் பல கஷ்டங்களுக்கு முகங் கொடுப்பதை அறிவேன். ஆனால் அந்தக் கஷ்டங்கள் ஒருபோதும் எனது இலட்சியத்தை அடைவதை தடுத்து நிறுத்தாது” என மொஹமட் கூறுகிறார்.
-Vidivelli