நாட்டின் இனப் பிரச்சினைக்கு எதிர்வரும் 75 ஆவது சுதந்திர தினத்திற்கு முன்னர் தீர்வு காணப்பட வேண்டும் என்றும் அதற்காக சகல அரசியல் கட்சிகளும் ஒன்றுபட வேண்டும் என்றும் ஜனாதிபதி ரணில் விக்ரமசிங்க தெரிவித்திருக்கிறார். இனப் பிரச்சினை தீர்வு தொடர்பில் கடந்த வாரம் இடம்பெற்ற சர்வ கட்சி மாநாட்டிலேயே ஜனாதிபதி இவ்வாறு குறிப்பிட்டிருக்கிறார்.
குறித்த சர்வகட்சிக் கூட்டத்தில் பெரும்பான்மை மற்றும் சிறுபான்மை கட்சிகளின் பிரதிநிதிகள் பலர் கலந்து கொண்டு தமது கருத்துக்களை முன்வைத்துள்ளனர். எனினும் மக்கள் விடுதலை முன்னணியும் எதிர்க்கட்சிகளின் முக்கியஸ்தர்கள் சிலரும் இதில் பங்கேற்றிருக்கவில்லை.
ஏழரை தசாப்தங்களாக சாத்தியப்படாத இனப் பிரச்சினைத் தீர்வு முயற்சிகளை ஓரிரு மாதங்களுக்குள் சாத்தியப்படுத்துவது எவ்வாறு எனும் கேள்வி இந்த இடத்தில் எழுவதை தவிர்க்க முடியவில்லை.
பொதுவாகவே, நாட்டில் தேர்தல் ஒன்று அண்மிக்கும்போது இனப்பிரச்சினைத் தீர்வு பற்றிய கதையாடல்கள் முக்கியத்துவம் பெறுவது வழக்கம். அடுத்த வருடம் முக்கிய தேர்தல்கள் இடம்பெறலாம் என எதிர்பார்க்கப்படும் நிலையில் ஜனாதிபதியும் சிறுபான்மை மக்களின் வாக்குகளை இலக்காகக் கொண்டே இந்த விவகாரத்தை பேசு பொருளாக்கியிருக்கிறாரா என்ற சந்தேகத்தையும் விமர்சகர்கள் எழுப்புகின்றனர்.
கடந்த காலங்களில் இனப் பிரச்சினைத் தீர்வு தொடர்பில் ஏராளமான பேச்சுவார்த்தைகள் உள்நாட்டிலும் வெளிநாடுகளிலும் இடம்பெற்றுள்ளன. பிரஜா உரிமை தொடர்பான பேச்சுவார்த்தைகள், 50:50 கோரிக்கை தொடர்பான பேச்சுவார்த்தை, பண்டா-செல்வா ஒப்பந்தத்துக்கான பேச்சுவார்தை, இந்திய வம்சாவளி மக்கள் தொடர்பான சிறிமா-சாஸ்திரி பேச்சுவார்த்தை, அதே பிரச்சினை தொடர்பான சிறிமா-இந்திரா பேச்சுவார்த்தை, டட்லி-செல்வா ஒப்பந்தத்துக்கான பேச்சுவார்த்தை, ஜே.ஆரின் வட்ட மேசை மாநாடு, அரசியல் கட்சி மாநாடு, இந்திய அதிகாரிகளான கோபாலசுவாமி பார்த்தசாரதி மற்றும் ரொமேஷ் பண்டாரி ஆகியோருடனான பேச்சுவார்த்தைகள், திம்புப் பேச்சுவார்த்தைகள், இலங்கை இந்திய ஒப்பந்தத்துக்கான பேச்சுவார்த்தைகள், ரணசிங்க பிரேமதாசவின் சர்வ கட்சி மாநாடு, புலிகளுடனும் தமிழ் கட்சிகளுடனும் பல அரசாங்கங்கள் நடத்திய பேச்சுவார்த்தைகள் போன்ற பல பேச்சுவார்த்தைகள் கடந்த 75 ஆண்டுகளில் இடம்பெற்றுள்ளன. அதேபோன்றுதான் போர் முடிவுக்கு வந்த பிற்பாடும் பல பேச்சுவார்த்தைகள் இடம்பெற்றுள்ளன.
இதற்காக பல ஆணைக்குழுக்கள் நியமிக்கப்பட்டு ஆயிரக் கணக்கான பக்கங்களில் அவற்றின் அறிக்கைகளும் சிபாரிசுகளும் வெளியிடப்பட்டுள்ளன. குறிப்பாக போர் முடிவுக்கு வந்த பின்னர் அமைக்கப்பட்ட கற்றுக் கொண்ட பாடங்கள் தொடர்பான நல்லிணக்க ஆணைக்குழுவின் அறிக்கை இவற்றுள் முக்கியமான ஒன்று. அதில் சகல சமூகங்களினதும் அபிலாஷைகளை உள்ளடக்கிய சிபாரிசுகள் முன்வைக்கப்பட்டுள்ளன. எனினும் அவற்றில் குறிப்பிடத்தக்க சிபாரிசுகள் எதுவும் இதுவரை அமுல்படுத்தப்படவில்லை.
இவ்வாறான ஏராளமான தீர்வு முயற்சிகள் இடம்பெற்ற போதிலும் அவற்றை சாத்தியமாக்குவதற்கு எந்தவொரு தலைவரும் அர்ப்பணிப்புடனான முயற்சிகளை முன்னெடுக்கவில்லை. தற்போதைய ஜனாதிபதி ரணில் விக்ரமசிங்க, நல்லாட்சி அரசாங்கத்தில் பிரதமராகவிருந்தபோதும் தீர்வு முயற்சிகள் முன்னெடுக்கப்பட்டன. எனினும் அதுவும் வெற்றியளிக்கவில்லை.
இன்று பாராளுமன்றத்தில் நிலையானதொரு பலம் இல்லாத நிலையில் தீர்வுத்திட்டம் ஒன்றை அவர் எவ்வாறு சாத்தியமாக்கப் போகிறார் என்ற கேள்விக்கும் விடையில்லை.
இது ஒருபுறமிருக்க, இனப்பிரச்சினைத் தீர்வு தொடர்பில் அடிக்கடி வலியுறுத்தும் சிறுபான்மைக்கட்சிகளாக தமிழ் முஸ்லிம் கட்சிகள் தமக்கிடையே எந்தளவு தூரம் இணக்கப்பாட்டை எட்டியிருக்கிறார்கள் என்றால் அதற்கும் விடை சாதகமானதாக இல்லை. வடக்கு கிழக்கு இணைப்பு விடயத்தில் இரு தரப்புக்குமிடையில் பாரிய கருத்து வேறுபாடு நிலவுகிறது. தமிழ் – முஸ்லிம் மக்கள் வாழும் இடங்களில் காணிப்பிரச்சினை பூதாகரமாக தொடர்கிறது. இவ்விரு சமூகங்களினதும் கடந்த கால, சமகால எதிர்கால நல்லிணக்கத்திற்கு இந்த விவகாரம் பெரும் தடையாகவுள்ளது. இதற்குத் தீர்வு காணாமல் இரு சமூகங்களும் ஒருமித்த இனப் பிரச்சினைத் தீர்வுக்கோ அதிகாரப் பகிர்வுக்கோ செல்வது ஒரு போதும் சாத்தியமாகாது.
அதேபோன்று தமிழ் கட்சிகளுக்குள்ளேயே தீர்வு தொடர்பில் மாறுபட்ட கருத்துக்கள் உள்ளன. முஸ்லிம் கட்சிகளுக்கும் இதுவிடயத்தில் தெளிவான நிலைப்பாடு ஒன்று இல்லை. இனப் பிரச்சினைத் தீர்வு தொடர்பான பேச்சுவார்த்தைகளுக்கு அழைத்தால் கூட அங்கு முன்வைப்பதற்கான எழுத்துவடிவில் அமைந்த முஸ்லிம் சமூகம் சார்பான கோரிக்கைகள் கூட முஸ்லிம் கட்சிகளிடம் இல்லை.
எனவேதான், ஜனாதிபதி ரணில் விக்ரமசிங்க தனது பதவிக் காலத்தினுள் இனப் பிரச்சினைக்கு தீர்வு காண வேண்டும் என இதயசுத்தியுடன் செயற்படுவார் எனின் அதற்கு ஒத்துழைப்பு வழங்க வேண்டியது சகல சிறுபான்மைக் கட்சிகளினதும் கடப்பாடாகும். அந்த வகையில் தமிழ் – முஸ்லிம் கட்சிகள் முதலில் தமக்கிடையே பேச்சுவார்த்தைகளை முன்னெடுத்து அனைவராலும் ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடிய நிலைப்பாடு ஒன்றை எட்ட வேண்டும். அதன் பிற்பாடு அரசாங்கத்துடன் சிறுபான்மைக் கட்சிகள் என்ற பலத்துடன் சென்று பேரம் பேச வேண்டும். அதைவிடுத்து, சிறுபான்மைக் கட்சிகள் தமக்குள்ளேயே கருத்து வேறுபாடுகளுடன் இருப்பது அதிகாரத்திலுள்ளவர்களுக்கு சாதகமாகிவிடும். இது தொடர்பில் தமிழ் கட்சிகளும் முஸ்லிம் கட்சிகளும் தீவிரமாக சிந்தித்து செயற்பட வேண்டும்.
அதேபோன்றுதான் ஜனாதிபதி ரணில் விக்ரமசிங்கவும் கடந்த காலங்களைப் போல வெறும் வார்த்தை ஜாலங்களால் இனப் பிரச்சினைத் தீர்வை முன்வைக்காது அதனை செயலுருப்படுத்த முன்வர வேண்டும். தனது பதவிக் காலத்தினுள் இதனை அவர் செயற்படுத்திக் காட்டுவாராயின் நிச்சயம் அவர் வரலாற்றில் பேசப்படுவார் என்பதில் மாற்றுக் கருத்திருக்காது.- Vidivelli