இம்தியாஸ் பாக்கிர் மாக்கார்
தென்னிந்திய தொலைக்காட்சி ஒன்றில் ஒளிபரப்பாகிய நேர்காணல் ஒன்றை அண்மையில் பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன். அந்த நேர்காணலை நிறைவு செய்யும் முகமாக தெரிவிக்கப்பட்ட விடயங்களில் ஒரு விடயத்தை மேற்கோள்காட்டி இந்த பதிவுகளை வழங்க எத்தனிக்கின்றேன்.
“நான் செய்துகொண்டிருந்த சின்ன சின்ன போராட்டங்களை நிறுத்திவிட்டு சின்ன சண்டைக்காரர்களிடம் அதனை ஒப்படைத்த நாளிலிருந்து எனது வாழ்க்கையின் வெற்றி ஆரம்பித்தது என நான் நம்புகின்றேன்.
ஏனையோரின் அவதானத்தை என் பக்கம் ஈர்ப்பதற்காக நான் உருவாக்கிக்கொண்ட போராட்டங்கள், எனது உரிமைக்காக நான் வெறுப்புண்டாக்கும் பாமர மக்களுடன் ஏற்படுத்திக்கொண்ட சச்சரவுகள், என்னைப் பற்றி கோள் மூட்டியவர்களுடன் உருவாக்கிக்கொண்ட போராட்டங்கள் போன்ற அனைத்து போராட்டங்களையும் கைவிட்டு விட்டு வேறு வேலைகள் இல்லாதவர்களுக்கு அந்த அந்தப் போராட்டங்களை மேற்கொள்வதற்கு இடமளித்தேன்.
அதன் பின்னர் எனது இலக்கை பூர்த்தி செய்கின்ற போராட்டங்களுக்கும் எனது கனவை நனவாக்கும் போராட்டங்களுக்கும், எனது சிந்தனைப் போக்கை மேம்படுத்தும் போராட்டங்களுக்கும் முன்னுரிமை வழங்கினேன். சின்னச் சின்ன சச்சரவுகளை கைவிட்ட பின்னரே எனது வாழ்க்கையின் வெற்றிப் பயணம் ஆரம்பமாகியது. பெறுமதியான பொன்னான காலத்தை சின்ன சண்டைகளுக்கும் சச்சரவுகளுக்கும் வீணடிப்பது என்பதில் எந்தப் பெறுமதியும் இல்லை என்பதை நான் உணர்ந்துகொண்டேன்.
உங்கள் மனைவியுடன், உங்கள் கணவருடன், உங்கள் வீட்டில் உள்ளவர்களுடன், உங்கள் பிள்ளைகளுடன், உங்கள் வீடுகளில் வேலை செய்கின்றவர்களுடன் பிரச்சினைகளை உருவாக்கிக்கொண்டு காலத்தை வீணடிக்க வேண்டாம். தேவையற்ற பிரச்சினைகளை சிக்கல்களை உருவாக்கிக் கொள்ள வேண்டாம் என்று நான் உங்களிடம் தாழ்மையாக வேண்டிக்கொள்கின்றேன். உங்கள் வீடு எந்தளவு விசாலமானதாக இருந்தாலும், உங்களுக்கு எவ்வளவு வருமானம் இருந்தாலும், உங்களின் வாகனம் எந்தளவு பெறுமதியாக இருந்தாலும், உங்கள் வங்கிக் கணக்கில் எவ்வளவு பணம் இருந்தாலும், உங்கள் தொழில் எதுவாக இருந்தாலும், நீங்கள் தகுதியில் தரத்தில் எந்த நிலையில் இருந்தாலும், அதில் எந்தப் பலனும் இல்லை உங்களின் இறுதிப் பயணத்தின் போது அனைவருக்கும் கிடைப்பது ஒரேயளவான சிறிய காணியளவு மாத்திரம் தான். அந்த உண்மையை தெரிந்துகொள்ளுங்கள். உங்கள் வாழ்க்கையில் வெற்றிபெற வேண்டும் என்றால் ஆணவத்தை கைவிடுங்கள். ஆணவம் தான் மனித வர்க்கத்தை ஒழிக்கின்ற முதல் கருவி”.
எம் அனைவராலும் ஆணவத்தை விட்டு விட முடியும் என்றால் இந்த உலகத்தில் சமாதானமும் நல்லிணக்கமும் இருக்கும். எம் அனைவருக்கும் உளத்திருப்தியும் மகிழ்சியும் நிம்மதியும் இருக்கும். இந்த உண்மை ஒவ்வொரு மனிதருக்கும், அனைத்து நாடுகளுக்கும், அனைத்து அரசுகளுக்கும் பொருந்தும்.
எமது சுற்றுச்சூழலிலிருந்து, எமது பல்வேறு பட்டவர்களுடனான பழக்கவழக்கங்கள், எமது அனுபவங்களிலிருந்து, எமது வரலாற்றிலிருந்து நிறைய விடயங்களை கற்றுக்கொள்ள வேண்டியுள்ளது. நாம் ஒவ்வொருவரும் ஒவ்வொருவரிடமிருந்தும் கற்றுக்கொள்ள வேண்டியுள்ளது,
அன்று எமது நாடு சுதந்திரம் பெறும் போது காணப்பட்ட நிலையிலிருந்து எமது நாட்டின் தற்போதைய நிலையை திரும்பி பார்க்கின்ற போது வரலாறு பல விடயங்களை எமக்கு கற்றுத் தருகின்றது. அவற்றை நாம் சரியாக சொல்ல வேண்டிய தேவையும் உள்ளது.
எமது மாணவப் பருவ காலத்திலிருந்து மிகவும் விருப்பத்துக்குரியவராக இருந்த ஈரியகொல்லவின் உலகிலே மகத்தான நாடு இலங்கை எனும் பாடல் நினைவுக்கு வருகின்றது. எமது பெருமைமிக்க பாரம்பரியம் குறித்து எமது மூதாதையர்களுக்கு மாத்திரமல்ல எமக்கும் பெருமையாக இருக்கின்றது. அன்றைய காலகட்டத்தில் எமது பொருளாதார நிலையை கருத்திற்கொண்டு எமக்கு அயலில் உள்ள மிகப்பெரிய நாட்டிலிருந்து கொண்டு வரப்பட்டவர்களை கள்ளத்தோணி என்று அழைத்தார்கள். படகுகளில் திருட்டுத்தனமாக வந்தவர்கள் என்பது அதன் அர்த்தமாகும். சிங்கப்பூரை எமது பெரியோர்கள் கூலிக்காரர்களின் நாடு என்று அழைத்தார்கள். ஏதேனும் ஒரு இடத்தில் சேரிப்புறம் போன்று அடுக்கு வீடுகள் இருந்தால் அந்தப் பகுதிகளை கொரியா என்று அவர்கள் அழைத்தார்கள். சுதந்திரம் கிடைத்த காலப்பகுதியில் நாம் ஜப்பானிடமிருந்து மாத்திரமே இரண்டாம் நிலைக்கு இருந்தோம் என எமது பெரியோர்கள் சொல்லக் கேட்டிருக்கின்றோம்.
ஆனால் இன்று இலங்கை எங்கே இருக்கின்றது. இன்று நாம் பங்களாதேசத்தை விட பின்னோக்கியிருக்கின்றோம். ஆசியாவில் எம்மை விட பின்னிலையில் இருந்த நாடுகள் அனைத்தும் தற்போது எம்மை விட முன்னோக்கி சென்றிருக்கின்றது. ஒருவரை ஒருவர் குற்றம் சுமத்திக்கொண்டு சம்பிரதாய அடிப்படையில் அரசியலில் ஈடுபட்டுக்கொண்டு இருப்போமா என்பது குறித்து நாடு என்ற வகையில் தீர்மானம் எடுக்க வேண்டும்.
சுதந்திரத்தைப் பெற்றுக்கொண்டு தற்போது ஏழு தசாப்தங்களாகின்றன. அதில் ஐந்து தசாப்தங்களை வன்முறையிலே கழித்திருக்கின்றோம். ஒன்று ஜாதிப் போராட்டம் அல்லது இன ரீதியாக போராட்டம், அல்லது மொழி ரீதியான போராட்டம், அல்லது பிரதேச வாதம், மதவாத போராட்டங்கள் அல்லது நீறு பூத்த நெருப்பு போல வெளிப்படையாக சொல்வதற்கு பலரும் விரும்புவதில்லை. இன்றும் சில பேதங்களையும் வைத்துக்கொண்டுள்ளார்கள். இவற்றையெல்லாம் அடிப்படையாக கொண்டு போராட்டங்களில் ஈடுபட்டுக்கொண்டிருக்கின்றோம். வன்முறையை அணிந்துகொண்டிருக்கின்றோம்.
இரண்டாம் உலகப் போரின் போது தரை மட்டமாக்கப்பட்ட ஜப்பான் மற்றும் ஜேர்மன் போன்ற நாடுகள் இன்று போர்வையாக இருந்த சாம்பலை அகற்றிக்கொண்டு உலகப் பொருளாதாரத்தில் மிகப் பெரிய இடத்திற்கு வளர்ந்துள்ளன. கிழக்கு ஜேர்மன் மேற்கு ஜேர்மன் என பிரிந்திருந்த ஜேர்மன் நாடு தற்போது பிரிவினைவாதங்களை கைவிட்டு இன்று ஒன்றாக இணைந்துகொண்டு ஒரே ஜேர்மனாக கட்டியெழுப்பப்பட்டுள்ளது, பரம எதிரிகளாக இருந்து யுத்தம் செய்த ஜேர்மன் மற்றும் பிரான்ஸ் ஆகிய நாடுகளின் மாணவர்கள் இன்று ஒரே வரலாற்றுப்பாடத்தை கற்றுக்கொண்டிருக்கின்றார்கள். சீன மற்றும் மலே என்ற பிரிவினைவாதத்துடன் போராட்டங்களை நடாத்திக்கொண்டிருந்த சிங்கப்பூர் இன்று உலகில் அதிகளவு தனிநபர் வருமானம் பெறும் நாடுகளின் பட்டியலில் முன்னிலையில் இருக்கின்றது.
“One Country – One Nation” “ஒரே நாடு ஒரே தேசம்” என்ற கோட்பாட்டின் கீழ் வேற்றுமையிலும் ஒன்றிணைய அவர்களால் முடிந்துள்ளது ஒட்டோமன் பேரரசால் கட்டியெழுப்பட்ட துருக்கி பிற்பட்ட காலங்களில் உள்நாட்டிலும் அண்டைய நாடுகளுடன் காணப்பட்ட சர்ச்சைகளை குறைத்து கொள்வதற்கு உறுதியுடன் செயற்பட்டமையால் முன்னேற்றம் கண்டது. எமது வரலாற்று நிகழ்வுகளையும் உலக வரலாற்றையும் அவதானிக்கின்ற போது எமக்கு நிறைய விடயங்கள் கற்றுக்கொள்ள கிடைக்கின்றன.
வெற்றி பெறுவதற்கு ஆணவத்தை கைவிட வேண்டும் என்ற கருத்தை மேற்கோள் காட்டியே இந்த விடயங்களை நான் குறிப்பிட ஆரம்பித்தேன். நான் கொழும்பு ஆனந்தாக் கல்லூரியில் மாணவனாக இருந்த போது நினைவுப் புத்தகத்தில் எனது இரண்டு நண்பர்கள் குறிப்பிட்ட விடயங்களை மேற்கோள் காட்டி எனது இந்தக் கருத்துக்களை நிறைவு செய்ய விரும்புகின்றேன். அந்த சந்தர்ப்பத்தில் மாக்சிச கொள்கையில் உறுதியாக இருந்த ஹேவாவசம் என்ற நண்பனின் கருத்தில் இருந்து இதனைக் குறிப்பிட விரும்புகின்றேன். அவர் அந்தப் புத்தகத்தில் கால்மாக்ஸின் கருத்தொன்றை பதிவு செய்திருந்தார்.
”கவலை….
கவலைக்கு ஆரம்பம் வறுமை
அதை அழிக்கின்ற வழி
புரட்சியே…..”
– ‘கால் மாக்ஸ்’
அடுத்த பக்கத்தில் தேவசிறி ஹேவாவிதானம் என்ற நண்பர் பதிவு செய்திருந்தார். அவர் புத்தபெருமானை மேற்கோள் காட்டியிருந்தார்.
”கவலை……
கவலையின் ஆரம்பம் பேராசை
அதை அழிக்கின்ற வழி
அஸ்டாங்க கோட்பாடுகளேயாகும்.” –’புத்த பெருமான்’
நாம் ஒவ்வொரு சந்தர்ப்பத்திலும் திறந்த மனதோடு அனைத்து விடயங்களையும் அவதானிக்க வேண்டும். பிரிந்து வெவ்வேறாக செல்வதை விட ஒன்றாக இணைந்து பயணிப்பது எதிர்கால உலகிற்கு தகுதியானது. மனித வர்க்கத்தின் எதிர்காலம் சிறப்பு பெற இதுவே ஒரே வழியாகும்.- Vidivelli