அடிப்படைவாத செயற்பாடுகள் தொடர்பாக சரணடையும் அல்லது கைது செய்யப்படும் நபர்களுக்கு புனர்வாழ்வளிப்பது தொடர்பான வர்த்தமானி அறிவித்தல் கடந்த மார்ச் 12 ஆம் திகதி வெளியிடப்பட்டுள்ளது. இதனையடுத்து உயிர்த்த ஞாயிறு தாக்குதலுடன் தொடர்புடைய சந்தேகத்தில் ஏலவே கைது செய்யப்பட்டு தடுத்து வைக்கப்பட்டுள்ளவர்களில் ஒரு தொகுதியினருக்கு புனர்வாழ்வளிப்பதற்கான ஏற்பாடுகள் மேற்கொள்ளப்பட்டு வருவதாக அறிய முடிகிறது.
இருப்பினும் குறித்த வர்த்தமானி அறிவித்தலில் உள்ள பல விடயங்கள் அடிப்படை மனித உரிமைகளை மீறுவதாக உள்ளதாக மனித உரிமை அமைப்புகளும் சட்டத்துறையினரும் கருதுகின்றனர். இந் நிலையில் குறித்த வர்த்தமானியை அமுல்படுத்துவதற்கு தடைவிதிக்கக் கோரி உயர் நீதிமன்றில் ஆறு அடிப்படை உரிமை மீறல் மனுக்கள் கடந்த வாரம் தாக்கல் செய்யப்பட்டுள்ளன.
‘வன்முறையான மட்டுமீறிய மதக் கொள்கையைக் கொண்டிருப்பதற்கெதிரான தீவிரமயமாக்குதல்’ எனும் தலைப்பிலான இந்த வர்த்தமானி அறிவித்தலானது, தீவிரவாத கொள்கைகளைப் பின்பற்றியதாகக் கருதப்படும் நபர்களுக்கு ‘மீள் ஒன்றிணைத்தல் நிலையங்களில்’ புனர்வாழ்வளித்து அவர்களை விடுதலை செய்வதை நோக்காகக் கொண்டதாகும். எனினும் இந்த புனர்வாழ்வளிக்கும் வேலைத்திட்டமானது ஏலவே கைது செய்யப்பட்டுள்ளவர்களுக்கு மாத்திரமன்றி எதிர்காலத்தில் கைது செய்யப்படவுள்ளவர்களுக்கும் பொருந்துவதாகும்.
இதற்கமைய கைது செய்யப்படுகின்ற அல்லது சரணடைகின்ற ஒருவரை நீதிமன்றத்தில் நிறுத்தாது, சட்டமா அதிபரின் ஆலோசனையுடன் புனவர்வாழ்வுக்குட்படுத்துவதற்கான அதிகாரத்தை இந்த வர்த்தமானி வழங்குகிறது. எனினும் அதிகாரத்திலுள்ளவர்கள் இதனைத் தவறான நோக்கத்தில் பயன்படுத்தவும் வேண்டுமென்றே ஒருவரை பயங்கரவாதியாக முத்திரை குத்தி புனர்வாழ்வளிக்கவும் பயன்படுத்தப்படக் கூடும் என்ற நியாயமான அச்சத்தை பலரும் எழுப்புகின்றனர்.
புனர்வாழ்வளிக்கும் நிகழ்ச்சித்திட்டத்துக்கு உட்படும் ஒருவருக்கு, அவர் பயங்கரவாத சிந்தனை அல்லது செயற்பாடுகளுடன் தொடர்புடையவர் எனக் கருத்திற் கொள்ளப்பட்டே புனர்வாழ்வளிக்கப்படும். இது பயங்கரவாத செயற்பாடுகளுடன் எந்தவித தொடர்புமற்றவர்களுக்கும் பொருந்தும். அவ்வாறு ஒருவர் புனர்வாழ்வளிக்கப்பட்டு ஆறு மாத காலத்தில் அல்லது ஒரு வருடத்தில் விடுவிக்கப்பட்டு சமூகத்துடன் ஒன்றிணைக்கப்படுகின்ற போதிலும் அவர் பயங்கரவாதியாகவே முத்திரை குத்தப்படுவதுடன் அதன் பின்னரும் அவர் மீதான பாதுகாப்புக் கெடுபிடிகளும் கண்காணிப்புகளும் தொடரும் என்பதும் கடந்த கால அனுபவமாகும்.
விடுதலைப் புலிகள் இயக்கத்தில் அங்கம் வகித்த முன்னாள் போராளிகளும் இவ்வாறான புனர்வாழ்வளித்தல் வேலைத்திட்டத்திற்கு உட்படுத்தப்பட்டு விடுவிக்கப்பட்டதை நாம் அறிவோம். எனினும் அவர்கள் விடுவிக்கப்பட்ட பின்னரும் புலனாய்வுத் துறையினர் அவர்களை தினமும் கண்காணிப்பதையும் பின்தொடர்வதையும் அதன் மூலம் அவர்கள் சமூகத்தில் நிம்மதியாக வாழ முடியாத நிர்ப்பந்த நிலைக்குத் தள்ளப்பட்டதையும் நாம் அறிந்திருக்கிறோம். அவ்வாறான நிலைமைகள் எதிர்காலத்தில் முஸ்லிம் சமூகத்தில் புனர்வாழ்வளிக்கப்பட்டவர்களுக்கும் ஏற்படலாம் என மனித உரிமை ஆர்வலர்கள் அஞ்சுகின்றனர். அதேபோன்றுதான் எந்தவித குற்றமும் இழைக்காத ஒருவர் நீதிமன்றம் சென்று தான் குற்றமற்றவர் என்பதை நிரூபித்து சமூகத்தில் சுதந்திரமாக நடமாடுவதற்கான வாய்ப்பையும் இந்த புனர்வாழ்வளித்தல் வேலைத்திட்டத்தை தெரிவு செய்யும் ஒருவர் இழக்கிறார் என்ற கரிசனையையும் சிலர் முன்வைக்கின்றனர்.
எது எப்படியிருப்பினும், தனது கணவரோ பிள்ளையோ எந்தவழிமுறையின் ஊடாக விரைவாக வெளியில் வர முடியுமோ அதன் மூலம் அவர்களை வெளியில் எடுத்துவிட வேண்டும் என்பதில் அவர்களது குடும்பத்தினர் அக்கறையாகவுள்ளனர். தனது உறவினர், எந்தவித பயங்கரவாத சிந்தனை அல்லது செயல்களுடன் சம்பந்தப்பட்டிராதபோதிலும் அவர்கள் சிறைக் கூண்டுகளுக்குள் அன்றி, தமது கண் முன்னே வாழ்ந்தால் போதுமானது என்பதே பலரது எதிர்பார்ப்பாகும். இந்த எதிர்பார்ப்பு யதார்த்தமானதுமாகும்.
எனினும் இந்த புனர்வாழ்வளிக்கும் நிகழ்ச்சித்திட்டமானது மிகவும் நேர்மையான முறையில் நடைமுறைப்படுத்தப்படுமாயின் கவலையில்லை. ஆனால் ஐ.சி.சி.பி.ஆர். சட்டம் தவறாக பிரயோகப்படுத்தப்படுவதைப் போன்று இந்த புனர்வாழ்வளிக்கும் வர்த்தமானியும் தவறாக அமுல்படுத்தப்படுமாயின் அது எதிர்காலத்தில் அநாவசிய பிரச்சினைகள் தோற்றம்பெறவே வழிவகுக்கும்.
அரசாங்கம் தீவிரவாத சிந்தனை கொண்ட நபர்களை, அதிலிருந்து விடுவித்து மீண்டும் சமூகத்துடன் வாழச் செய்வதே தமது நோக்கம் எனக் குறிப்பிடுகிறது. ஆனால் அரசாங்கத்தின் செயற்பாடுகளோ மேலும் மேலும் முஸ்லிம் சமூகத்தில் தீவிரப் போக்கு கொண்டவர்களை உருவாக்குவதை இலக்காகக் கொண்டதாகவே தெரிகிறது.
எனவேதான் யாரையும் திருப்திப்படுத்த வேண்டும் என்பதற்காக, அப்பாவிகளைத் தண்டிப்பதையோ அநியாயமாக அவர்களுக்கு பயங்கரவாத முத்திரை குத்துவதையோ அனுமதிக்க முடியாது. இதுவிடயத்தில் சம்பந்தப்பட்ட தரப்பினர் பொறுப்புடன் நடந்து கொள்ள வேண்டும்.
நாம் மேலே சுட்டிக்காட்டியது போன்று புனர்வாழ்வளிக்கும் வர்த்தமானியில் உள்ள அடிப்படை உரிமைகளைப் பாதிக்கும் சரத்துகள் நீக்கப்பட வேண்டும். புனர்வாழ்வளித்தலின் உண்மையான நோக்கம் நிறைவேறும் வகையில் வர்த்தமானியின் உள்ளடக்கம் திருத்தப்பட வேண்டும். இன்றேல் நீதிமன்றம் ஊடாக அடிப்படை உரிமைகளைப் பாதுகாப்பதே இப்போதைக்கு நம்முன் உள்ள ஒரே தீர்வாகும்.- Vidivelli