எம்.ஐ.அப்துல் நஸார்
ஸ்ரீலங்கா முஸ்லிம் மீடியா போரத்தின் 27 ஆவது வருடாந்தப் பொதுக்கூட்டம் கடந்த 30.06.2024 அன்று கொழும்பு தபால் தலைமை அலுவலக கேட்போர் கூடத்தில் நடைபெற்றது. இதில் சிறப்பு பேச்சாளராக கலந்து கொண்ட சமூக செயற்பாட்டாளரும் விமர்சகருமான எம்.எல்.எம்.மன்சூர் ஆற்றிய உரையின் தொகுப்பு
21 ஆம் நூற்றாண்டில் இலங்கையின் வரலாறு எழுதப்படும் போது தொடர்ச்சியாக மூன்று வருடங்கள் இடம்பெற்ற முக்கியமான மூன்று வரலாற்று நிகழ்வுகள் மறுதலிக்கமுடியாதவை.
முதலாவது 2019 ஈஸ்டர் தாக்குதல், இரண்டாவது 2020 பெருந்தொற்று கொவிட், மூன்றாவது 2021 மக்கள் எழுச்சி அரகலய.
இந்த மூன்று வரலாற்று நிகழ்வுகளும், இலங்கை முஸ்லிம்களை மூன்று விதமாகப் பாதித்தன. அதாவது மற்றைய சமூகங்களைப் பாதிக்காத அளவிற்கு முஸ்லிம் சமூகத்தின் மீது பாதிப்புக்களை ஏற்படுத்தியது.
ஈஸ்டர் தாக்குதலுக்குப் பின்னர், சிங்கள சமூகம் மட்டுமன்றி இலங்கையின் அரச நிறுவனங்களும் இலங்கை முஸ்லிம்களுக்கு எதிராக இருந்த ஒரு நிலைமையினை நாங்கள் பார்த்தோம். வைத்தியசாலையில் மற்றும் ஏனைய இடங்களில் சேவைகளை பெற்றுக்கொள்வதில் இருந்த சவால்கள், பொது நிருவாக அமைச்சின் செயலாளர் அமைச்சரவை அனுமதி இல்லாமல் சர்ச்சைக்குரிய சுற்றறிக்கையினை வெளியிட்டமை, அவை அனைத்துமே இலங்கை அரசு இலங்கை முஸ்லிம்களுக்கு எதிராக போர் தொடுத்த நிலைமையினைப் பார்த்தோம். கடுமையான அவமானங்களையும் அதிர்ச்சிகளையும் சந்தித்தோம்.
அதற்கடுத்து 2020 ஆம் ஆண்டு பெருந்தொற்றையடுத்து இலங்கை முஸ்லிம் சமூகம் எதிர்கொண்ட பிரச்சினைகள் உங்கள் அனைவருக்கும் தெரியும், அவை அனைத்துமே இந்தத் தலைமுறையின் வாழ்நாள் முழுவதும் அவர்களது ஒட்டுமொத்த ஞாபங்களில் உறைந்திருக்கும். அதற்கான நினைவுச் சின்னமும் ஓட்டமாவடியில் இருக்கின்றது. அதுவும் ஆயிரமாயிரம் ஆண்டு காலம் இலங்கை முஸ்லிம்கள் பட்ட துன்பங்களுக்கான சாட்சிகளாக இருக்கும்.
இந்தப் பின்னணியில் அதிர்ஷ்டவசமாக அரகலய என்ற மக்கள் எழுச்சி ஏற்பட்டு இலங்கையின் நிலைமையை தலைகீழாக மாற்றியமைத்தது.
இலங்கை அரசியலில் பிரதான பேசு பொருளாக இருந்த இஸ்லாமோ போபியா, இஸ்லாமியர்களுக்கெதிரான நிலைப்பாடு, சிறுபான்மையினருக்கெதிரான நிலைப்பாடு அனைத்துமே தலைகீழாக மாற்றப்பட்டது. அதற்கான ஒரு பின்னணியும் இருந்தது. அதாவது நான் கடந்த வாரமும் விடிவெள்ளி பத்திரிகையில் கட்டுரையொன்றினை எழுதியிருந்தேன். அதில் கூறியிருந்த விடயம் இலங்கை முஸ்லிம்கள் மத்தியில் காணப்படும் பிரச்சினை – இரண்டு அடையாளங்கள். ஒன்று ‘இலங்கை முஸ்லிம்’, இரண்டாவது ‘இலங்கையில் வாழும் முஸ்லிம்’ – இதுதான் இங்குள்ள பிரச்சினை.
‘இலங்கை முஸ்லிம்கள்’ என்பது நாங்கள் ஆயிரம் ஆண்டுகளாக இலங்கையில் பிறந்து, இலங்கையில் வாழ்ந்து இலங்கையில் மரணிப்பவர்கள். தற்போது புதிதாக ஒரு அடையாளம் வந்திருக்கின்றது ‘இலங்கையில் வாழும் முஸ்லிம்கள்’ என்பதுதான் அது.
‘இலங்கையில் வாழும் முஸ்லிம்கள்’ என்பது நூறு கோடிக்கும் மேற்பட்ட முஸ்லிம்கள் இலங்கைக்கு வெளியே வாழ்கின்றார்கள், நாங்கள் இங்கு இருபத்தியிரண்டு இலட்சம் முஸ்லிம்கள் வாழ்கின்றோம், அவர்களுடன் எங்களுக்கு ஒரு இணைப்பு இருக்கின்றது. அவர்கள் எமக்கு வலுவான பாதுகாப்பாக இருந்து வருகின்றார்கள் என்ற நம்பிக்கை. அப்படியான சிந்தனை நிறைய முஸ்லிம்கள் மத்தியில் காணப்படுகின்றது. இவர்கள்தான் ‘இலங்கையில் வாழும் முஸ்லிம்கள்’. ஆனால் நாங்கள் அப்படி இருக்க முடியாது. நாங்கள் சுதேச முஸ்லிம்கள், இலங்கை முஸ்லிம்கள் என்ற அடையாளத்தை தொடர்ந்து நாம் கடைப்பிடிக்க வேண்டும்.
தமழ் மக்களின் 30 ஆண்டுகால விடுதலைப் போராட்டத்தை நாங்கள் பார்த்தோம். இந்தியா பாதுகாப்பு வழங்கும் என்று அவர்கள் கடைசி வரையும் நம்பினார்கள், 2009 ஆம் ஆண்டு மே மாதம் 19 ஆந் திகதி முள்ளிவாய்க்காலில் பல ஆயிரக்கணக்கான தமிழர்கள் கொல்லப்பட்டபோது மன்னார் கடலிலிருந்து 18 மைல்களுக்கு அப்பால் ஏழு கோடி தமிழர்கள் இருந்தார்கள், எவருமே வரவில்லை. ஆகவே, இந்தியாவிற்கும் இலங்கைக் கரைக்கும் இடையே 18 மைல்கள்தான், எத்தனையோ ஆயிரக்கணக்கான மைல்களுக்கு அப்பால் உள்ள முஸ்லிம் நாடுகள் எமக்கு பாதுகாப்பளிக்கும், அரணாக இருக்கும் என நம்புகின்றார்கள். அந்த நம்பிக்கை, யதார்த்தமற்றது.
நாங்கள் சுதேச முஸ்லிம்கள். இலங்கையில் பிறந்து இலங்கை தேசிய கீதத்திற்கு மதிப்பளிப்பவர்கள், இலங்கையின் அரசியல் யாப்புக்கு மதிப்பளிப்பவர்கள், இலங்கையின் தேசியக் கொடிக்கு மதிப்பளிப்பவர்கள். ஆகவே, மற்றைய சமூகங்களைப் போலவே எமக்கு அத்தனை உரிமைகளும் இருக்கின்றன. நாங்கள் இரண்டாந்தர பிரஜைகளாக இருக்க வேண்டிய அவசியமில்லை. அந்த வகையில்தான் அதற்கூடாகத்தான் இலங்கையின் தேசியப் பெருவாழ்வில் நாம் இணைந்து கொள்ள வேண்டும்.
2012 ஆம் ஆண்டுதான் இலங்கையில் முஸ்லிம்களுக்கு எதிரான இந்தப் பிரச்சினை ஆரம்பமானது. அது வரையில் முஸ்லிம்களுக்கு எதிராக இருந்த இனப்பிரச்சினை என்னவென்றால் அநாகரிக தர்மபால தொடக்கம் 1990 இல் வீர விதான இயக்கம் வரை அவர்கள் இரண்டு விடயங்களைக் குறிப்பிட்டார்கள். முதலாவது முஸ்லிம்களின் குடித்தொகைப் பெருக்கம், இது எதிர்காலத்தில் இலங்கைக்கு ஆபத்தாக அமையலாம். இரண்டாவது வியாபாரத்தில் முஸ்லிம்களின் ஆதிக்கம்.
ஆனால், 2012 ஆம் ஆண்டு திடீரெனத் தோன்றிய பொது பலசேனா இயக்கம், அந்த விவாதங்களைக் கலைத்துப் போட்டது. அந்த விடயம் தேவையில்லை. முஸ்லிம்கள் வியாபாரத்தில் முதன்மையாக இருக்கிறார்களா? நீங்கள் அவர்களுக்கு எதிராக போட்டியிடுங்கள், அவர்கள் அதிகம் பிள்ளை பெற்றால் நீங்களும் பிள்ளை பெறுங்கள், அதுவல்ல இங்குள்ள பிரச்சினை, அதைவிட ஆபத்தானவர்கள் முஸ்லிம்கள். அவர்களுக்கு வெளி அடையாளம் ஒன்று இருக்கின்றது, நூறு கோடி முஸ்லிம்கள் வெளியில் இருக்கின்றார்கள், அந்த சிந்தனை இலங்கைக்கும் வந்திருக்கின்றது. ‘மிலிடென்ட் இஸ்லாம்’ என்ற புதிய சிந்தனை உருவாகி இருக்கின்றது. இது என்றாவது ஒரு நாள் இலங்கையின் தேசிய பாதுகாப்புக்கு பாரிய அச்சுறுத்தலாகவரும் என்பதுதான் கலகொட அத்தே ஞானசார தேரர் முன்வைத்த வாதம். இதற்கு சிங்கள மக்கள் மத்தியில் பாரிய வரவேற்பு இருந்தது. முன்னாள் பிரதமர் தி.மு.ஜயரத்ன ஒரு முறை சொன்னார், அவர் மட்டுமல்ல மேலும் பலர் குறிப்பிட்டார்கள் ‘பொதுபலசேனா சொல்லுகின்ற அனைத்து விடயங்களையும் நான் ஏற்றுக் கொள்கின்றேன். எந்தப் பிழையும் இல்லை, சொல்லும் விதம் மட்டும்தான் தவறு’ எனக் குறிப்பிட்டிருந்தார். சிங்கள சமூகம் பெருமளவிற்கு பொது பலசேனாவை வரவேற்றதற்கான காரணம், 1990ஆம் ஆண்டிற்கு பின்னர் முஸ்லிம் சமூகத்தில் ஏற்பட்ட மாற்றம், இஸ்லாமிய மயமாக்கம், கலாசார அடையாளங்களில் ஏற்பட்ட பல மாற்றங்கள். அந்த நேரத்தில் இஸ்லாம் பற்றி மக்கள் மத்தியில் இருந்த பயத்தினை பொது பலசேனா பயன்படுத்திக் கொண்டது.
பின்னர் 2019 இல் நடந்த அனர்த்தத்தை நாங்கள் பார்த்தோம். முஸ்லிம்கள் எதிர்கொண்ட சவால்கள், துன்பங்கள் இந்தத் தலைமுறை வாழும் வரை அந்த நினைவுகள் இருக்கும். எத்தனையோ பேர் சிறையில் அடைக்கப்பட்டார்கள், முஸ்லிம்கள் தேசிய நீரோட்டத்திலிருந்து அந்நியமாக்கப்பட்டார்கள். அதன் பின்னர், கொவிட் பெருந்தொற்றில் அதேபோன்ற பிரச்சினை.
இன்றைய சூழ்நிலையில் புதியதொரு நிலைமை இலங்கையில் தோற்றியிருக்கின்றது. சுருக்கமாகச் சொன்னால், ஜே.ஆர்.ஜயவர்தன என்ற அரசியல்வாதியை அனைவரும் சபிப்பார்கள். அவர் கொண்டுவந்த திறந்த பொருளாதாரம், அரசியல்யாப்பு இவைகள்தான் இலங்கையின் சாபம் எனக் குறிப்பிடுவார்கள். ஆனால், அதில் வேடிக்கை என்னவென்றால், மீண்டும் ஒரு தடவை ஜே.ஆர். வெற்றியடைந்திருக்கின்றார். அவரது திறந்த பொருளாதார முறை வெற்றியளித்திருக்கின்றது. அரசியல் யாப்பு வெற்றியளித்திருக்கின்றது. அறுபத்தி ஒன்பது இலட்சம் சிங்கள மக்கள் வாக்களித்து கோட்டாபய ராஜபக்ஷ வெற்றி பெற்ற சிங்கள அரசு என்ற கனவு சிங்கள தேசியவாதிகளின் கண்முன்னாலேயே சிதைந்து போய், அவர்கள் யாரை துரோகி என்று சொன்னார்களோ, சிங்கள பௌத்த கலாசாரத்தின் எதிரி என யாரைச் சொன்னார்களோ அவரிடம் கொண்டு சென்று அந்த ஆணையினை ஒப்படைத்தார்கள்.
இந்தக் குறியீடு எதனைக் காட்டுகின்றதென்றால், சிங்கள தேசியவாதம், இலங்கையின் லிபரல் பொருளாதாரத்தின் முன்னால் தோல்வியடைந்திருக்கின்றது, மண்டியிட்டிருக்கின்து. ஜே.ஆர்.ஜயவர்தனவின் கொள்கைகளை முன்னெடுத்துச் செல்வதாகக் கூறப்படும் ரணில் விக்ரமசிங்கவிடம் அறுபத்தொன்பது இலட்சம் மக்களுடைய ஆணையினை ஒப்படைத்திருக்கின்றார்கள். இதுதான் தற்போது ஏற்பட்டிருக்கின்ற மாற்றம்.
சிங்கள தேசியவாதிகள் நளின் டீ சில்வா, அமரசேகர போன்றவர்கள் போருக்கெதிராக சிங்களை மக்களை ஒன்று திரட்டி வெற்றியீட்டினாலும்கூட, ஜே.ஆர் உருவாக்கிய பொருளாதார முறைக்கு எதிராக சிங்கள மக்களை அணிதிரட்ட முடியவில்லை. சிங்கள இளைஞர்கள், மத்தியதர வர்க்கம் தொடர்ந்து கடந்த இருபது ஆண்டுகளாக அமெரிக்கமயமாவதைத் தடுக்க முடியவில்லை.
கொக்கா கோலா, மெக்டொனால்ட், பெப்சி கோலா எல்லா சர்வதேச பிராண்ட்களும் ஆசியாவிலேயே அதிகமாக இலங்கையில் வேரூன்றி இருக்கின்றன. புதிய தலைமுறை அமெரிக்க மேலைத்தேயமயமாகிக் கொண்டிருக்கும் நிலையில், இலங்கையில் ஒரு சிங்கள பௌத்த அரசை உருவாக்க வேண்டுமென்ற நளின் டீ சில்வாவினது கனவு அவர் கண் முன்னாலேயே சிதைந்து போனதை அவர் பார்த்தார்.
அவரும் அவரது பிள்ளைகளும் அமெரிக்காவிற்குச் சென்று குடியேறுவதை அவரால் தடுக்க முடியவில்லை. அமெரிக்காவில் இருந்த நிலையில் கடந்த மே 02 ஆந் திகதி அவர் மரணமடைந்தார்.
புதிய சூழ்நிலை மதவாதம், இனவாதம் அனைத்தையும் அப்புறப்படுத்தியிருக்கிறது. முஸ்லிம்கள் தேசிய நீரோட்டத்தில் இணைந்து கொள்வதற்கான மிகப் பெரிய வாயப்புக்கள் திறந்து விடப்பட்டிருக்கின்றன. அதனைப் பயன்படுத்திக்கொள்ள வேண்டும். குறிப்பாக கிழக்கில் அடையாள அரசியல் செய்யும் அரசியல் கட்சிகளுக்கு புதிய வாய்ப்புகள் காணப்படுகின்றன. புதிய சிந்தனைகளையும் அணுகுமுறைகளையும் அவை மேற்கொள்ள வேண்டும்.
1994 தொடக்கம் 2019 வரையான 25 வருடகாலமாக செய்துவந்த அரசியல் இனி சாத்தியமாகப்போவதில்லை. அதாவது ஒரு அமைச்சரவை அமைச்சர், இரண்டு இராஜாங்க அமைச்சர்கள் என சில பேரம் பேசும் அரசியலாகவே அது இருந்தது. அடுத்த ஐந்து ஆண்டு அரசியலில் பெரும் மாற்றங்கள் ஏற்பட முடியும். சிந்தனை மாற்றங்கள், பொது மக்களின் கண்காணிப்பு, சிங்கள சமூக ஊடகங்களின் செயற்பாடு இவை அனைத்திலும் முஸ்லிம்கள் தங்களது அரசியல் நிலைப்பாடுகளை எவ்வாறு மேற்கொள்வது என்ற விடயத்தில் ஒரு புதிய சிந்தனை, முக்கியமாக குறிப்பிடுவதாயின் சிவில் சமூகத்தின் ஒன்றிணைவு எமக்கு தேவையாக இருக்கின்றது. உதாரணமாக முஸ்லிம் விவாக விவாகரத்துச் சட்டம், மதரசாக்கள் போன்ற விடயங்களில் கடந்த பத்து வருடங்களாக ஒரு பொதுக் கருத்தை எட்ட முடியாமல் இருக்கின்றது. இதற்காக சிவில் சமூகக் கூட்டமைப்பிற்கான தேவை இருக்கின்றது. அதில் உலமாக்கள் மட்டுமல்ல, புத்திஜீவிகள், தொழில்வல்லுநர்கள், குறிப்பாக பெண்கள் அங்கம் வகிக்க வேண்டும். இன்றைய நிகழ்வுக்கு ஐம்பது வீதம் பெண்கள் சமூகமளித்திருப்பது மகிழ்ச்சியளிக்கின்றது.
நாங்கள் எல்லோரும் எதிர்பார்ப்பது, கடந்த 20 ஆண்டுகளில் இலங்கையில் கல்வி, தொழில்வாண்மை மற்றும் நிருவாகத் துறையில் பெண்களின் எழுச்சி அதிகரித்துள்ளது.
முஸ்லிம்களின் அரசியல் தொடர்பில் அடுத்த ஐந்து ஆண்டுகளுக்கான பாதை வழிகாட்டியொன்று உருவாக்கப்பட வேண்டும். அனைவரும் அதற்கு பங்களிப்புச் செய்ய வேண்டும். அதேபோன்று, எல்லொரும் உடன்படக்கூடிய குறைந்தபட்ச பொதுத் திட்டம் உருவாக்கப்பட வேண்டும்.
முஸ்லிம் சமூகத்தில் காணப்படும் மிகப் பெரும் குறைபாடு சிவில் அமைப்புக்கள் தொண்டு நிறுவனங்கள் குறைவாகக் காணப்படுகின்றமையாகும். அதற்கு ஒரு காரணமும் இருக்கின்றது. அதிகமான முஸ்லிம் இளைஞர்கள், சமூகத்தின் கிறீம் என்று சொல்லப்படக்கூடியவர்கள், தொழில்வாண்மையாளர்கள், வைத்தியர்கள் போன்றவர்கள் அரசியலில் இருந்து நீக்கம் செய்யப்பட்டவர்கள் போன்று இருக்கின்றனர். அவர்கள் அரசியலின் பக்கம் திரும்புவதில்லை, அவர்கள் ஆன்மீகம்சார்ந்தே இருக்கின்றனர். முஸ்லிம் சமூகத்தின் இளைஞர்களுக்கு மிகப் பெரும் பொறுப்பு இருக்கின்றது. இலவசக் கல்வியின் பயன்களை சமூகத்திற்கு திருப்பிக் கொடுக்க வேண்டியிருக்கின்றது.
சிங்கள சமூகத்தினர் சகவாழ்விற்கான அழைப்பினை தொடர்ந்து விடுத்துக்கொண்டே இருக்கின்றனர். நான் சிங்களப் பிரதேசத்தில் பிறந்து வளர்ந்தவன். ஈஸ்டர் தாக்குதல் தொடர்பில் மூன்று மாதங்களின் பின்னர் அவர்கள் மறந்து விட்டார்கள். கடைகள் பகிஷ்கரிக்கப்பட்போது கூட கடைகளுக்கு வந்து ‘பன்சலையில் பிரச்சினை பின்னர் உங்கள் கடைக்கு வருகின்றோம்’ என கூறிவிட்டுச் சென்றார்கள். அந்தளவு நல்லமனம் படைத்தவர்கள். எப்போதும் சகவாழ்விற்கு தயாரானவர்கள்.
இயக்க வெறி மிகவும் மோசமாக இருக்கின்றது. சமூக ஊடகங்களைப் பார்த்தால், கிழக்கு அரசியலைப் பொறுத்தவரை தென்னிலங்கையினை விட அதிக அரசியல் விழிப்புணர்ச்சி இருந்தாலும் ‘அரசியல்வாதிகளில் யார் துரோகி?’ என்ற விவாதமே போய்க்கொண்டிருக்கின்றது. அந்த பழைய விடயங்களை விட்டுவிட்டு புதிய நிலைமைக்கேற்ப நாங்கள் மாற்றங்களை ஏற்படுத்த வேண்டும். குறிப்பாக ஊடகவியலாளர்கள் ஊடகங்களைப் பயன்படுத்த வேண்டும்.
இது வரை நாம் பேசாத பல விடயங்கள் காணப்படுகின்றன. குறிப்பாக தப்லீக் ஜமாஅத் என்ற அமைப்பு. அது தொடர்பாக ஆக்கபூர்வமான விடயங்களை முன்வைக்க வேண்டும். அது ஒரு வலுவான அமைப்பு. முஸ்லிம் சமூகத்தில் ஐம்பது வீதமானவர்கள் மத்தியில் அவர்களது கருத்துக்கள் பரவியிருக்கின்றன. அதிகமான பள்ளிவாயல்கள் அவர்களது கட்டுப்பாட்டில் இருக்கின்றன. மனித வளமும் பொருளாதார வளமும் கொண்ட ஒரு அமைப்பு. அது குறித்த விவாதங்கள், கலந்துரையாடல்களை நாம் மேற்கொள்ள வேண்டும்.
அதிகமான முஸ்லிம்கள் தற்போது பேசிக்கொள்கின்ற விடயம் ஜனாதிபதித் தேர்தலில் யாருக்கு வாக்களிப்பது என்பது பற்றியதாகும். எனது கருத்து அந்தக் கேள்வியினை மாற்றிக் கேட்கலாம். முஸ்லிம்கள் அடுத்த ஜனாதிபதியிடமிருந்து எதிர்பார்ப்பது என்ன? எப்படியானதொரு ஜனாதிபதி இலங்கை முஸ்லிம்களுக்கு தேவை? இந்தக் கேள்விக்கு எம்மால் தெளிவாக பதிலளிக்க முடியுமென்றால் மிகவும் இலகுவாக எல்லலோரும் முடிவெடுக்க முடியும்.
முக்கியமாக முஸ்லிம்களுக்கு தேவையான ஜனாதிபதி சட்டத்தையும் ஒழுங்கையும் நிலைநாட்டக்கூடிய ஜனாதிபதி. எந்த நிலைமை வந்தாலும், மிகவும் நெருக்கடியான சூழ்நிலையிலும், பக்கச்சார்பற்று முடிவெடுக்கக் கூடிய ஆளுமையாக இருக்க வேண்டும்.
1956 ஆம் அண்டு தொடக்கம் 2019 வரையான அத்தனை வன்முறைகளுக்கும் காரணம் ஐந்து மணித்தியாலங்களில் கட்டுப்படுத்தக்கூடிய வன்முறைகள் பல நாட்கள் நீடித்தமைக்குக் காரணம் இலங்கையில் சட்ட ம் ஒழுங்கு மீறப்பட்டமையாகும். அது இதுவரை திருத்தப்படவில்லை.
2022 மே மாதம் 22 ஆந் திகதி இலங்கையின் பிரபுத்துவ அரசியல்வாதிகள் தெரிந்து கொண்ட ஒரு விடயம்தான் சட்டம் ஒழுங்கு மீறப்பட்டால் என்ன நடக்கும் என்பதாகும். பொலிஸார் முடக்கப்பட்டால் என்ன நடக்கும் என்பதை அமைச்சர்கள் தமது வீடுகள் எரிந்தபோதுதான் முதல் தடவையாக புரிந்து கொண்டார்கள். ஆகவே, சட்டம் ஒழுங்கை நிலைநாட்டக்கூடிய, மிகவும் நெருக்கடியான நேரங்களில் முக்கியமான தீர்மானங்களை நியாயமாக எடுக்கக்கூடிய தலைவரே எமக்குத் தேவை.
இலங்கையில் முஸ்லிம்களும் தமிழர்களும் குறிப்பிடுகின்ற ஒரு விடயம் இலங்கை அரசியல் யாப்பில் பௌத்த மதத்திற்கு முதன்மை இடம் வழங்கப்பட்டிருக்கின்றமையாகும். என்னைப் பொறுத்தவரை அதில் எவ்வித பிரச்சினையும் இல்லை. பௌத்த மதத்திற்கு முதன்மை இடம் வழங்கப்பட்டாலும், அதற்கடுத்து எல்லோருடைய மத, கலாசார உரிமைகளும் இருக்கின்றன. அதிகம்பேர் சொல்கிறார்கள் புதிய அரசியல் யாப்பு மதச் சார்பற்ற நாடாக இலங்கையினைப் பிரகடனப்படுத்த வேண்டும் என. இது சுத்த அபத்தம். அப்படியான ஒரு விடயம் தேவையில்லை. ஏனென்றால், எமது அண்டை நாடான இந்தியா 1947 ஆம் ஆண்டு தொடக்கம் மதச் சார்பற்ற நாடாகவே காணப்படுகின்றது. அரசியல் யாப்பிலும் தெளிவாகக் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. ஆனால் உலகில் ஆகக் கூடிய இனக் கலவரங்கள் 1947 தொடக்கம் 2022 புது டில்லி வரையில் இந்தியாவில் தான் இடம்பெற்றுள்ளன. பல்லாயிரக்கணக்கான முஸ்லிம்கள் கொல்லப்பட்டிருக்கின்றனர். எனவே இவையெல்லாம் வெறும் அலங்காரங்கள் மாத்திரமேயாகும். அப்படியான கோரிக்கைக்கு நாம் செல்வோமானால், மீண்டும் உறங்கிக்கிடக்கும் இனவாத மதவாத சக்திகளை தூண்டிவிடுவதற்கு தூபமிடுவதாகவே அமையும்.
இந்தக் காலகட்டத்தில் ஊடகவியலாளர்களுக்கு மிகப் பெரும் பொறுப்பு இருக்கின்றது. இலங்கையில் பாரிய அரசியல் பொருளாதார மாற்றங்கள் விரைவில் ஏற்படவிருக்கின்றன. அது தொடர்பில் மக்களுக்கு தெளிவுபடுத்த வேண்டிய அவசியம் காணப்படுகின்றது.
இலங்கையில் இதுவரை காலமும் இருந்த ஏ. பீ அணிகளுக்கு மேலதிகமாக சீ அணியும் களமிறங்கி இருக்கின்றது. அவர்களும் அடுத்த தேர்தலுக்குப் பின் அரசியலில் பிரதான இடத்தினை பெற்றுக் கொள்வதற்கான வாய்ப்பு இருக்கின்றது. அந்த அணியும் இலங்கையின் யதார்த்தங்களைப் புரிந்து கொண்டு, அவர்கள் 60 வருடங்களாக கொண்டிருந்த இந்திய எதிர்ப்பினை கைவிட்டிருக்கின்றார்கள், அதேபோன்று சிறுபான்மையினர் தொடர்பில் பல்வேறு சாதகமான நிலைப்பாட்டினை எடுத்து வருகின்றார்கள், என்.பீ.பீ என்ற அமைப்பிற்கூடாக அவர்களது லிபரல் முகத்தை வெளியே கொடுத்திருக்கின்றார்கள், டில்வின் சில்வாவின் போல்சுவிக்வாதமும், லால்காந்தவின் லிபரல் வாதமும் ஆகிய இரண்டு முகங்களைக் காட்டிக்கொண்டிருக்கின்றார்கள்.
ஆகவே, இலங்கையில் அடுத்துவரும் ஆண்டுகளில் சிறுபான்மை மக்களுக்கு எந்த அணி வந்தாலும் அந்த சிறப்பான வாய்ப்புக்கள் இருக்கின்றன. பொதுவாக சமூக ஊடகங்களும் தேசிய ஒற்றுமைக்கு வலுவூட்டி வருவதைக் காணக்கூடியதாக இருக்கின்றது. முஸ்லிம்களும் அத்தகைய விதத்தில் சமூக ஊடகங்களைப் பயன்படுத்திக்கொள்ள வேண்டும். இங்கிருக்கும் ஊடகவியலாளர்கள் இலங்கை முஸ்லிம்களை புதிய இலங்கைக்காக தயார்படுத்துவது எப்படி என்ற விடயம் தொடர்பில் கட்டுரைகளை விவாதங்களை கருத்தப் பரிமாறல்களை ஆரம்பிக்க வேண்டும்.- Vidivelli