உயிர்த்த ஞாயிறு தாக்குதல்கள் இடம்பெற்று இன்றுடன் சரியாக மூன்று வருடங்கள் பூர்த்தியாகின்ற நிலையில், நாடெங்கும் அரசாங்கத்திற்கு எதிரான போராட்டங்கள் வலுப்பெற்று வருகின்றன.
வீட்டிலே பால்கேட்டுக் குழந்தை தாயிடம் துடித்தழும்போது, சிறார்கள் பசியென்று தந்தையிடம் கதறி ஏங்கும்போது அந்தப் பெற்றோர்கள், “மக்காள் சற்றுப் பொறுங்கள், ஏதாவது கொண்டு வருகிறோம்” என்று கூறிக்கொண்டு வெளியேசெல்ல எத்தனிக்கையில் அவர்களைச் செல்லாதே என்று சட்டம் தடுத்தால் அவர்களால் அதைத் தாங்கிக்கொள்ள முடியுமா? இதைத்தான் ஜனாதிபதி கோத்தாபய ராஜபக்சவின் ஊரடங்குச் சட்டம் செய்து தோல்வியும் கண்டுள்ளது.
இலங்கை இராணுவத்தின் மோட்டார் சைக்கிள் படைப் பிரிவின் 4 மோட்டார் சைக்கிள்கள், பாராளுமன்ற வளாகத்தை சுற்றியுள்ள வீதித் தடையை அண்மித்து நிலை கொண்டிருந்த ஆர்ப்பாட்டக் காரர்களிடையே, தேவையற்ற விதத்தில் சஞ்சரித்த சம்பவம் பாரிய சந்தேகங்களை தோற்றுவித்துள்ளது.
நாட்டின் பொருளாதாரத்தில் ஏற்பட்டுள்ள வீழ்ச்சி, அத்தியாவசியப் பொருட்களுக்கு ஏற்பட்டுள்ள தட்டுப்பாடு, அதனால் ஏற்பட்டுள்ள நீண்ட வரிசைகள், அரசாங்கத்தின் நிர்வாகக் குறைபாடு உள்ளிட்ட பல விடயங்களை முன்னிலைப்படுத்தி அரசாங்கத்திற்கும், ஜனாதிபதிக்கும் எதிராக நாட்டு மக்கள் பல பாகங்களிலும் தன்னார்வத்துடன் போராட்டங்களில் ஈடுபட்டு வருகின்றார்கள்.