அடிப்படைவாதம் என்பது எப்போதும் ஒரு மதக் கருத்தியலாகவே (Religious Connotation) பார்க்கப்படுகின்றது. மதத்தின் சில நம்பிக்கைகள், கோட்பாடுகள் மீது நெகிழ்வோ விட்டுக்கொடுப்போ அற்ற இறுக்கமான பற்றுதலைக் கொண்டிருப்பதுதான் மத அடிப்படைவாதம் எனப் பொதுவாகக் கருதப்படுகின்றது. மத அடிப்படைகளைப் புனிதப்படுத்தல், பொருள் கோடல்களுக்கு இடம் வழங்காமை என்பன இத்தகைய அடிப்படைவாதத்தின் பண்புகளாகும்.
வேறுவகையில் விளக்குவதாயின் கருத்துப்பன்மையை அது நிராகரிக்கின்றது. ஆப்த வாக்கிய (Text of Secret Book) த்திற்கு நவீன கால – இட பரிமாணங்களுக்கேற்ப வியாக்கியானம் வழங்குவதை அது கடுமையாக எதிர்க்கிறது. எது அடிப்படையில் உள்ளதோ அதை அவ்வாறே பின்பற்ற வேண்டுமென வாதிடுகின்றது. புனித நூல்களின் வாக்கியங்களை அதன் பின்னணிச் சூழலில் (context) பார்க்க வேண்டியதில்லை எனக் கோருகின்றது.
George marsden என்பவர் அடிப்படைவாதத்தைப் பின்வருமாறு வரைவிலக்கணப்படுத்துகிறார். நவீன அல்லது மிதவாதக் கொள்கைக்கு எதிரான குறிப்பிட்ட மதக் கோட்பாடுகளை இறுக்கமாகப் பின்பற்ற வேண்டுமென்ற கோரிக்கையே அடிப்படைவாதம் எனப்படுகிறது. (The demand for a strict adherence to certain theological doctrines, in reaction against modernist theology)
கிறிஸ்தவ அடிப்படைவாதம்
பொதுவாக கிறிஸ்தவத்தின் ஐந்து பாரம்பரிய இறைமைக் கோட்பாட்டு ஆதரவாளர்களே தொடக்கத்தில் அடிப்படைவாதிகள் என அழைக்கப்பட்டனர். இவர்களது கடும்போக்கும் நெகிழ்ச்சியற்ற அணுகுமுறைகளாலும் விரக்தியடைந்த நவீனத்துவவாதிகள், அத்தகையோரை கிறிஸ்தவ அடிப்படைவாதிகள் என அழைக்கத் தொடங்கினர். 20 ஆம் நூற்றாண்டின் ஆரம்பத்தில் அமெரிக்காவில் புரட்டஸ்தாந்து மத சீர்திருத்தவாதிகளுக்கும் பாரம்பரிய ரோமன் கத்தோலிக்கர்களுக்கும் இடையில் ஏற்பட்ட கருத்து வேறுபாடுகளின் பக்கவிளைவுகளில் ஒன்றே மத அடிப்படைவாதம் எனலாம். ஐக்கிய அமெரிக்காவில் தோன்றிய பிரஸ்பிரேறியன் (Presbyterian) கருத்தியலே மத அடிப்படை வாதத்தின் துவக்கப்புள்ளியாகும்.
பிரஸ்பிரேறியன்கள் எனப்படும் பழைமைவாதிகள் கிறிஸ்தவ சமய மரபில் 19 ஆம் நூற்றாண்டில் தோன்றிய ஒரு முக்கிய குழுவினராகக் கருதப்படுகின்றனர். பழைமைவாதத்திலும் பாரம்பரிய நம்பிக்கை கோட்பாடுகளிலும் ஊறிப்போன இவர்களே அடிப்படைவாத சிந்தனையின் மூலகர்த்தாக்கள். பின்னர் Baptists களிடையே காணப்பட்ட பழைமைவாதிகளும் பிரஸ்பிரேறியன்களின் நிலைப்பாட்டிற்கு ஆதரவு வழங்கினர். 1910 – 1920 க்கு இடைப்பட்ட பத்தாண்டுகளில் கிறிஸ்தவ மதத்தின் பல்வேறு பிரிவினரிடையே இந்தக்கருத்து பரவியது. கிறிஸ்தவத்தின் அடிப்படைப் போதனைகளை அசகு பிசகின்றி அட்சரம் தப்பாமல் பாதுகாப்பதே அதன் நோக்கம் என்று மேற்கொள்ளப்பட்ட பிரசாரத்தால் பலரும் அதனை ஆதரித்தனர்.
1920களில் அமெரிக்காவில் தோன்றிய பழைமைவாய்ந்த, ஆனால் புரட்சிகர புரட்டஸ்தாந்து இயக்கத்தைக் குறிக்கப் பயன்படுத்தப்பட்ட பதமே அடிப்படைவாதமாகும். இருபதாம் நூற்றாண்டின் முதல் பகுதியில் அமெரிக்காவின் புரட்டஸ்தாந்துப் பிரிவைச் சேர்ந்த கிறிஸ்தவ திருச்சபைவாதிகள் நவீனத்துவ வாதிகள் (Modernist) என்றும் பழைமைவாதிகள் (Orthodox) என்றும் இரு கூறுகளாகப் பிளவுபட்டனர்.
நவீனத்துவவாதிகள் பைபிளை நவீன கால தேவைக்கும் இடப் பரிமாணத்திற்குமேற்ப (Time and space factors) விளக்குவதற்கு முயற்சித்த அதேவேளை, பழைமைவாதிகளோ விவிலியத்தின் கருத்துகளை உள்ளது உள்ளவாறு எவ்வித நவீன விளக்கமுமின்றி விசுவாசிக்க வேண்டுமென்பதில் விடாப்பிடியாக இருந்தனர். இவர்களது கருத்துக்கள் நவீனத்துவவாதிகளின் கருத்துக்களுக்கு எதிராக முன்வைக்கப்பட்டன. 1920களில் இப்பழைமைவாதிகளே அடிப்படைவாதிகள் என அழைக்கப்பட்டனர். இங்கிருந்துதான் இச்சொல்லாடல் முதன் முறையாக ஊடகங்களுக்கு வந்தது.
சுருக்கப்பட்ட ஒக்ஸ்போர்ட் அகராதி (Shorter oxford dictionary) அடிப்படைவாதம் என்ற சொல்லுக்கு இவ்வாறு வரைவிலக்கணம் தருகிறது. கிறிஸ்தவ வாசகத்தின் (Bible Text) அடிப்படையான பழைமையான பாரம்பரியக் கொள்கைகளை ஏற்றுக்கொண்டு பின்பற்றுதல் (Strict Adherence to Traditional orthodox tenants held to be fundamental to Christian faith)
அடிப்படைவாதம் என்பது மிதவாதம், நவீனத்துவம் ஆகியவற்றுக்கு எதிரானவையென இவ்வகராதி கூறுகின்றது. 1919 இல் உலக கிறிஸ்தவ அடிப்படைவாத சங்கம் (world Christian fundamentalist Associations) மிகவும் பலம்பெற்று விளங்கியது. அப்போதெல்லாம் அடிப்படைவாதம் என்ற பதம் கிறிஸ்தவ மதத்தின் அடிப்படைகளுக்காகப் போராடுபவரைக் குறித்தது. 1920களில் சார்ல்ஸ் டார்வினின் பரிணாமக்கொள்கை பள்ளிக்கூடங்களில் போதிக்கப்படுவதை இவ்வடிப்படை வாதிகள் கடுமையாக எதிர்த்து வந்தனர்.
எனினும், 1920 களுக்குப் பின்னர் கிறிஸ்தவ அடிப்படை வாதத்தின் செல்வாக்கு மேற்குலகில் படிப்படியாக இழக்கத் துவங்கியது. அதேவேளை, வளர்ந்து வரும் இஸ்லாமிய அரசியல் விழிப்பையும் ஜனநாயக எழுச்சியையும் குறிப்பதற்கு இச்சொல்லாடல் முஸ்லிம் உலகிற்கு எதிராகப் பயன்பாட்டுக்கு வந்தது.
எவ்வாறாயினும் மேலைத்தேய உலகில் தோன்றிய கிறிஸ்தவ அடிப்படைவாதம் 19 ஆம் நூற்றாண்டின் பின்னரைக் கூறுகளிலிருந்து வேகமாக வளர்ந்து வந்துள்ளதைத் தெளிவாக அவதானிக்கலாம். 1878 – 1897 வரையான காலப்பிரிவில் நடைபெற்ற நயாகரா விவிலிய மாநாட்டிலேயே (Niagara Bible Conference) அடிப்படைவாதம் என்ற சொல் முதலில் கையாளப்பட்டதாகக் கூறப்படுகின்றது. அம்மாநாடே கிறிஸ்தவ சமயத்தின் அடிப்படைவாதப் போதனைகள் எவை என்பதை வரையறை செய்து பிரகடனப்படுத்தியமை கவனத்திற்குரியது. 1910 இல் அத்தகைய 05 அடிப்படைகள் குறித்த 12 தொகுப்பு நூல்கள் வெளியிடப்பட்டன. அதற்கு Milton மற்றும் Layman Stewart ஆகிய சகோதரர்கள் நிதியாதரவு வழங்கினர்.
அமெரிக்காவின் வடக்கு திருச்சபை (தற்போது இது அமெரிக்க பெப்டிஸ்ட் திருச்சபை) இக்காலத்தில் அடிப்படைவாதத்திற்குப் பெயர் போனவை. அத்திருச்சபையைச் சேர்ந்த மதகுருக்கள் அடிப்படைவாதிகள் எனப்பட்டனர். 19 ஆம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் இது கிறிஸ்தவ உலகில் மிகப்பெரும் சர்ச்சைகளை உருவாக்கியது. ஏற்கனவே நாம் குறிப்பிட்ட பிரஸ்பிறேரிய பிரிவினர் வகுத்திருந்த 05 அடிப்படைகள் இக்காலத்தில் கூர்மையான விவாதத்திற்கு உட்பட்டன.
அடிப்படைவாதிகள் எனக் கருதப்பட்டோர் வகுத்த அந்த 5 அடிப்படைகளும் பின்வருமாறு அமைந்திருந்தன.
1.விவிலிய, புனித ஆப்த வாக்கியங்கள் தவறுகளுக்கு உட்படாதவை.
2. இயேசுவின் கன்னிப் பிறப்பு
3. இயேசு இறந்தார் என நம்புவது பாவமாகும்.
4. இயேசு மீண்டும் உடல் ரீதியில் உயிர்த்தெழுவார்.
5. இயேசு வெளிப்படுத்திய அற்புதங்கள் உண்மையானவை.
1910களில் இந்த ஐந்து அடிப்படை அம்சங்களையும் விவாதித்தவர்களும் அவற்றை ஆணித்தரமாக வலியுறுத்தியவர்களும் அடிப்படைவாதிகள் என அறியப்பட்டனர். இதுவே கிறிஸ்தவ உலகில் அடிப்படைவாதம் தோன்றி வளர்ந்த பின்னணியாகும். 1979 ஈரானியப் புரட்சியைத் தொடர்ந்து அரசியல் இஸ்லாத்தை (Political Islam) குறிப்பதற்கும் அது பற்றிய ஒரு பீதியை (Phobia) உலகளவில் உருவாக்குவதற்கும் “இஸ்லாமிய” எனும் அடைமொழியுடன் இந்த சொல் ஊடகப் பயன்பாட்டுக்கு வந்தது.
யூத அடிப்படைவாதம்
மத அடிப்படைவாதம் குறித்த புலமைத்துவ விவாதங்களில் இஸ்லாமிய கிறிஸ்தவ மதங்கள் மட்டுமின்றி யூத மதமும் தொடர்புறுவதை அவதானிக்கலாம். வரலாற்று ரீதியில் யூதம் கிறிஸ்தவத்திற்கு முன்னையதாகவே கருதப்படுகின்றது. எனினும் கிறிஸ்தவ அடிப்படைவாதம் என்பது மதக்கொள்கைகளை மிதவாத/ நவீன வியாக்கியானங்களின்றி பற்றியொழுகுதலைக் குறித்துநிற்க, யூத மத அடிப்படைவாதம் முற்றிலும் அரசியல் மயப்பட்டிருப்பதை வரலாற்றாய்வாளர்கள் எடுத்துரைப்பர்.
யூதர்களுக்கு மூஸா நபி மூலம் அருளப்பட்ட தூய தௌறாத் மற்றும் அதன் தொடர்ச்சியாக வந்த இன்ஜீல் என்பவற்றின்படி, யூதர்களுக்குத் தனித்து வாழும் ஒரு தேசம் கிடையாது. பூமியின் பல்வேறு பகுதிகளிலும் அவர்கள் சிதறடிக்கப்பட்டிருப்பது இறைவனின் விதியாகும். எனினும் 19 ஆம் நூற்றாண்டின் நடுப்பகுதியிலிருந்து யூதர்கள் தமக்கொரு நாடு அவசியமென்று அரசியல் வேண்டுகோளுடன் செயற்படத் துவங்கினர். ஹேர்ஸல் என்பவர் இத்தகைய யூத இனத் தேசியத்தைக் கட்டியெழுப்பினார். அதற்கான பெரும் பிரசாரங்கள் ஐரோப்பாவில் முன்னெடுக்கப்பட்டன. இது ஸியோனிஸம் எனும் ஓர் அரசியல் கோட்பாடாக வளர்ச்சியுற்றது.
ஸியோனிஸம் பலஸ்தீனில் அரபுகளுக்கு சொந்தமான நிலத்தை ஆக்கிரமித்து ஒரு நாட்டைப் பிரகடனம் செய்யும் நிலைக்கு வளர்ச்சியுற்றது. இத்தகைய இனத்தேசியம் 20 ஆம் நூற்றாண்டில் தொடக்கக் கூறுகளில் இராணுவ வடிவம் பெற்றது. இந்த இராணுவ வடிவம் கொண்ட அரசியல் கோட்பாடு யூத அடிப்படைவாதம் (Jews Fundamentalism) எனப் பொதுவாக அழைக்கப்படுகிறது.
இந்தியாவில் “அகன்ற பாரதம்” மற்றும் “இந்து இந்தியா” என்ற கோஷங்களோடு மேலெழுந்த கருத்தியல் இந்துத்துவா எனப்படுகின்றது. கடந்த 200 ஆண்டுகளுக்கு மேலாக மதச்சார்பற்ற இந்தியாவை ஒரு இந்து மதவாத நாடாக மாற்ற முயலும் RSS (ராஸ்திரிய சிவசேன சங்), விஸ்வ ஹிந்து பரிசத் (VHP), பஜ்ரங்தள் என்பவற்றின் வழியாக வளர்ச்சியடைந்து வந்த BJP இன்று இந்தியாவின் ஆட்சி பீடத்தைக் கைப்பற்றியுள்ளது. இந்தியாவின் மதச் சார்பின்மைக்கு மிகப்பெரும் சவாலாக மாறியுள்ள இத்தகைய இந்துத்துவக் கொள்கை இந்துத்துவ அடிப்படைவாதமாகவே பார்க்கப்படுகின்றது. ஆக, அரசியலை இந்துமதக் கோட்பாடுகளுடன் இணைக்கும்போது ஒரு பெரிய வாக்கு வங்கியைத் தக்கவைக்க முடியுமென்ற கொள்கையோடு இந்து அடிப்படைவாதம் செயற்படுவதாக அ.மாக்ஸ், அருந்ததி ராய் போன்றவர்கள் குறிப்பிடுகின்றனர்.
மியன்மாரின் அரசியல் காட்சிகள் பௌத்த மதத்தை முன்னிறுத்தியே அரங்கேற்றப்படுவதால் அடிப்படைவாதம் அந்த மதத்துடன் தொடர்புற்றுள்ளதாக அடிப்படைவாதம் குறித்த ஆய்வாளர்கள் கருதுகின்றனர். எடுத்துக்காட்டாக மதத் தலைவர்கள் மதத்தின் பெயரால் வன்முறைகளைத் தூண்டுவதும் அடிப்படைவாதமே என இத்தகைய அரசியல் ஆய்வாளர்கள் வாதிக்கின்றனர். மியன்மாரில் கடந்த சில ஆண்டுகளாக 969 –இயக்கம் விராது என்ற மதகுருவினால் ஸ்தாபிக்கப்பட்டு வழிநடத்தப்பட்டது. இவரது வெறுப்புப் பேச்சும், பிரசாரமும் ரோஹிங்ய முஸ்லிம் சிறுபான்மை மக்களுக்கெதிரான வன்முறையைத் தூண்டியதாகக் குற்றம் சுமத்தப்படுகின்றது. இதுவும் ஒருவகை அடிப்படைவாதமே என ஆய்வாளர்கள் தெரிவிக்கின்றனர்.
சமகாலத்தில் அடிப்படைவாதம் குறித்து இன்னொரு சுவாரஷ்யமான விவாதம் மேற்கிளம்பியுள்ளது. அதாவது, அடிப்படைவாதம் எப்போதும் மதநிலைப்பட்டதாக (Religious) மட்டுமே இருக்க வேண்டும் என்பதில்லை. மாறாக, மதம் சாரா கருத்தியல்களும் (Non–Religious Ideologies) அடிப்படைவாதமாக இருக்கலாம் அல்லது மாறலாம் என்ற ஒரு கருத்து இப்போது காரசாரமாக விவாதிக்கப்படுகின்றது. அத்தகைய அடிப்படைவாதம் பொதுவாக மதச்சார்பற்ற அடிப்படைவாதம் (Secular Fundamentalism) என அழைக்கப்படுகின்றது.
“ஒரு கொள்கையோ கோட்பாடோ சமூகத்திற்கும் மக்களுக்கும் எதிராகத் தீவிரமாகப் பிரயோகிக்கப்படுமானால் அது அடிப்படைவாதமே. தீவிரவாதம் என்பது மதங்களுக்கு மட்டும் உரியதல்ல” என்று வாதிடுவதே இப்புதிய பார்வையாகும். உதாரணமாக முதலாளித்துவம் (Capitalism) அதன் உச்சநிலையில் இன்று உருவாக்கியுள்ள ஒரு அடிப்படைவாதத்தை Market Fundamentalism என புதிய கோட்பாட்டாளர்கள் வாதிக்கின்றனர்.
அறிவியல் தொழில்நுட்பம் கூட எல்லைமீறி வளர்ச்சியுற்று மனித நலன்களுக்கெதிராக அவை பிரயோகிக்கப்படும் பட்சத்தில் அவைகூட அடிப்படைவாதம் என்ற நிலைக்குத் திரும்புவதாக இவர்கள் வாதாடுகின்றனர். ஆக, அடிப்படைவாதம் என்பது ஒரு பக்கத் தீவிரம் அல்லது ஒரு எல்லை கடந்த நிலை என்ற ஒரு விரிந்த அர்த்தத்தில் இன்று விவாதிக்கப்படுகின்றது. எல்லா அடிப்படைவாதங்களினதும் விளைவு ஒன்றே. அது அழிவு அல்லது மிகப்பெரிய இழப்பு அவ்வளவுதான்.
vidivelli