அழிவின் விளிம்பில் கிண்ணியா பிரதேசம்

By vidivelli On Feb 13, 2019

கியாஸ் ஷாபி
கிண்ணியா

ஒரு மாத காலத்துக்குள் கிண்ணியா பிரதேச பண்ணையாளர்களுக்கு சொந்தமான 28 ஆயிரம் மாடுகள் உயிரிழந்துள்ள செய்தியானது பலரையும் ஆச்சரியத்துக்குள்ளாக்கியிருப்பதோடு, கால்நடை பண்ணைகளின் எதிர்கால இருப்புக் குறித்த சந்தேகம் கால்நடை வளர்ப்பாளர்களை மாத்திரமன்றி ஒட்டுமொத்த கிண்ணியாவையும் அதிர வைத்திருக்கிறது.

2018 டிசம்பர் 1 ஆம் திகதியிலிருந்து டிசம்பர் 31 ஆம் திகதி வரையான காலப் பகுதிக்குள்ளே இந்த மோசமான அனர்த்தம் நிகழ்ந்துள்ளது.

இந்த மாடுகளுக்கு நிரந்தரமான மேய்ச்சல் தரை ஒன்று இல்லாத காரணத்தினால் தற்காலிகமாக கந்தளாய் சீனி ஆலை, கண்டல்காடு, கல்லரப்பு, சாவாறு, சுண்டியாறு, செம்பிமோட்டை மற்றும் கங்கை போன்ற காட்டுப் பிரதேசங்களில் விடப்பட்டிருக்கின்றன. புற்கள், செடிகள் இல்லாத இந்த காட்டுப் பிரதேசங்களில் மாடுகளுக்கு போதியளவு உணவு கிடைக்காமையினாலே இவ்வாறு இறந்துள்ளதாக பண்ணையாளர்கள் கவலை தெரிவிக்கின்றனர்.

ஒவ்வொரு வருடமும் டிசம்பர் மற்றும் ஜனவரி மாதங்களே மாடுகள் கன்று ஈனுவதற்கான பருவகாலமாகும். மாடுகளுக்கு போதியளவு உணவு கிடைக்க வேண்டிய கர்ப்ப காலத்தில் உணவு கிடைக்காத படியால் இவ்வாறு கர்ப்பம் தரித்த மாடுகளும், கன்று ஈன்ற பின்னர் தாயும் கன்றுகளுமே அநியாயமான முறையில் இறந்திருக்கின்றன. வருடம் தோறும் ஒக்டோபர் மாதம் ஆரம்பத்தில் வடகீழ் பருவப் பெயர்ச்சி மழையோடு, வேளாண்மை மற்றும் சேனைப் பயிர்ச்செய்கை ஆரம்பித்துவிடும். இந்தக் காலப்பகுதிக்குள் அதாவது, ஒக்டோபரிலிருந்து பெப்ரவரி மாதம் வரை சுமார் ஐந்து மாதங்கள் கால்நடைகளை காட்டுப் பகுதிக்குள் கொண்டுசெல்ல வேண்டிய நிர்ப்பந்தத்துக்கு பண்ணையார்கள் ஒவ்வொரு வருடமும் ஆளாகின்றனர்.

இந்த விடயம் குறித்து கிண்ணியா பிரதேச கால்நடை வளர்ப்பாளர் சங்கத்தின் செயலாளர் ஏ.சி.முகம்மது முபாரக் கருத்து தெரிவிக்கையில், நாட்டில் நிலவிய யுத்த காலப்பகுதிக்குள் நிரந்தரமாக இருந்த மேய்ச்சல் நிலங்களை, தற்போது விவசாயிகள் அத்துமீறி பிடித்து விவசாய நடவடிக்கைகளை மேற்கொண்டு வருகின்றனர். இதன் காரணமாகத்தான் நாங்கள் நிரந்தரமான மேய்ச்சல் நிலங்களை இழந்து, இந்தளவு பெரிய தொகையாக எமது பொருளாதாரத்தை இழந்திருக்கிறோம்.

இந்த கால்நடை பண்ணைகள் நேரடியாகவும் மறைமுகமாகவும் ஆயிரம் குடும்பங்களுக்கு வேலை வாய்ப்பை வழங்குகிறது. ஒரு நாளைக்கு 10 ஆயிரம் தொடக்கம் 15 ஆயிரம் வரையான லீற்றர் பால் கறக்கப்படுகின்றது. மலைநாட்டு பிரதேச எருமை மாட்டுப் பாலைவிட, எமது எருமை மாட்டுப் பாலுக்கு தென் பகுதியில் அதிகரித்த கேள்வி காணப்படுகிறது. காரணம் இங்குள்ள பாலில் அதிக கொழுப்பு காணப்படுவதாகும். பொருளாதார ரீதியாக முக்கியத்துவமிக்க எமது தொழிலை பாதுகாப்பதற்கு நிரந்தரமான மேய்ச்சல் நிலம் ஒன்று அவசியமாகும் ஏனெனில் வேளாண்மை துறைக்கு ஆயிரக்கணக்கான ஏக்கர் நிலம் இருக்கும்போது, கால்நடை பண்ணையாளர்களுக்கு ஏன் நிலம் ஒதுக்க முடியாது என்று தெரிவித்தார்.

கிண்ணியா பிரதேச செயலகப் பிரிவில் கிண்ணியா மற்றும் குறிஞ்சாக்கேணி ஆகிய இரு கமநல சேவை நிலையங்கள் உள்ளன. இதில் கல்லறப்பு, சாவாறு, சுண்டியன் ஆறு, உகல்வத்தை, கல்லடப்பு மற்றும் கல்மடு ஆகிய கிராமங்கள் கிண்ணியா கமநல சேவை நிலையத்துக்கு சொந்தமான வேளாண்மை காணிகளாகவும் செம்பிமோட்டை, ஆயிலயடி (ஒரு பகுதி), பனிச்சங்குளம் ஆகிய கிராமங்கள் குறிஞ்சாக்கேணி கமநல சேவை நிலையத்திற்கும் சொந்தமான விவசாய காணிகளாகவும் இருக்கின்றன.

இந்தக் கிராமங்களை சம்பந்தப்படுத்தியே தற்போது, இந்த கால்நடைகள் இறப்பு குறித்து பேசப்படுகின்றன. 10வருடங்களாக மேய்ச்சல் தரைக்காக போராடி வருவதாகவும் கால்நடை வளர்ப்புக்காக ஒதுக்கப்பட்ட நிலங்களில் வேளாண்மை செய்யப்படுகின்றது என்ற கால்நடை பண்ணையாளர்களின் குற்றச்சாட்டை மறுக்கின்ற விவசாயிகள், பரம்பரை பரம்பரையாக உற்பத்தி செய்யப்பட்ட காணிகளிலேயே தாம் வேளாண்மைச் செய்கையில் ஈடுபட்டு வருவதாக இங்கு குடியேறி பயிர்ச்செய்கையில் ஈடுபடுவோர் தெரிவிக்கின்றனர். இதுகுறித்து, விவசாய சம்மேளனத் தலைவர் அப்துல் மஜீத் உமர் லெப்பை (ஓய்வு பெற்ற கிராம நிலதாரி) கருத்து தெரிவிக்கும் போது, 1963 இல் பாராளுமன்ற உறுப்பினர் மறைந்த ஏ.எல்.அப்துல் மஜீதின் சிந்தனையில் உருவானதே இந்த விவசாயக் காணிகளாகும். ஒவ்வொரு கிண்ணியாக்காரனுக்கும் இரண்டு ஏக்கர் வீதம் விவசாயக் காணியை பெற்றுக் கொள்ளும் அவரது திட்டத்தின் கீழ், அப்போது காடுகள் வெட்டி களனிகளாக்கப்பட்டன.

இவருடைய முயற்சியின் காரணமாக 1971 இல் நூற்றுக்கும் மேற்பட்டோருக்கு தலா இரண்டு ஏக்கருக்கான காணி பராமரிப்பு அனுமதி பத்திரம் வழங்கப்பட்டதோடு விவசாயிகளுக்கு வேளாண்மை உற்பத்தியில் ஆர்வத்தை ஏற்படுத்துவதற்காக 2 ஏக்கருக்கான விவசாயக் கடனையும் பெற்றுக் கொடுத்தார். இந்த காணி பராமரிப்பு அனுமதிப்பத்திரம் ஒவ்வொரு வருடமும் புதுப்பிக்கப்படல் வேண்டும். ஆனால் 1975 இல் திருகோணமலையில் உள்ள மாவட்ட காணி அலுவலகம் மின் ஒழுக்கு காரணமாக முற்றாக எரிந்துபோனது. இதில் இந்த காணி அனுமதி பத்திரம் சம்பந்தப்பட்ட ஆவணங்களும் எரிந்து நாசமாகினது. எனினும் இதனை மீண்டும் பெற்றுக் கொடுப்பதற்கு அரச அதிகாரிகள் எந்தவிதமான நடவடிக்கையும் எடுக்கவில்லை. இதனைத் தொடர்ந்து 1993 இல் துறைமுகங்கள், கப்பற்றுறை இராஜாங்க அமைச்சராக இருந்த மறைந்த எம்.ஈ.எச். மஹ்ரூப் இவர்களுக்கு நிரந்தரக் காணி அனுமதிப் பத்திரம் வழங்குவதற்கு நடவடிக்கை எடுத்தார். ஆனால், இந்த அனுமதிப் பத்திரம் காடு வெட்டி, வேளாண்மை செய்த எல்லோருக்கும் கிடைக்கவில்லை. இதற்கு காரணம் அரச அதிகாரிகளின் திட்டமிட்ட செயற்பாடாகும். ஏனெனில் இவர்கள் முறையாக அறிவித்தலை வழங்கவில்லை.

இதனால் முன்னர் வேளாண்மை செய்த பலர் பாதிக்கப்பட்டனர். இந்த நிலையில் யுத்தமும் உக்கிரமடைய நிரந்தர அனுமதிப்பத்திரம் எடுப்பதை கைவிட்டதோடு, வேளாண்மை செய்கையையும் கைவிட்டனர். இவ்வாறு 30 வருடங்களின் பின்னர் இன்று மீண்டும் அங்கு சென்று காடுவெட்டி, தங்கள் காணிகளில் வேளாண்மை செய்து வருகின்றனர் என்று தெரிவித்தார்.

இது இவ்வாறிருக்க, செம்பி மோட்டை பிரதேசத்தில் உள்ள விவசாயிகளுக்கு சொந்தமான காணிகளை விடுத்து, மீதியிருக்கின்ற 350 ஹெக்டேயர் அளவு காணியை மேய்ச்சல்தரைக்கு கொடுப்பதற்கு 2016 ஆம் ஆண்டு நடைபெற்ற மாவட்ட அபிவிருத்திச் சபைக் குழுக் கூட்டத்தில் முடிவு செய்யப்பட்டது. இதன் பிரகாரம் 2017 இல் காணி அளவையும் செய்யப்பட்டது. ஆனால் இன்னும் அது அமுல்படுத்தப்படவில்லை. இவ்வாறு 350 ஹெக்டேயர் காணி மேய்ச்சல் தரையாக கிடைத்திருக்குமானால், இந்த இறப்பில் இருந்து அரைவாசி மாடுகளையாவது பாதுகாத்திருக்க முடியும் என பண்ணையாளர்கள் கூறுகின்றனர். இந்த விடயம் தொடர்பாகவும் அரச அதிகாரிகள் மீதே குற்றம் சுமத்தப்படுகின்றது. அதாவது, உரிய நேரத்தில் வன இலாகா அதிகாரிகள் எல்லையிட்டு கல் நட்டியிருக்கவில்லை. இதன் காரணமாக இதில் சுமார் 200 ஹெக்டேயர் அளவிலான காணியை விவசாயிகள் பிடித்து வேளாண்மை செய்திருக்கிறார்கள் என்ற தகவலும் தெரிவிக்கப்படுகின்றது. இந்த நிலையிலேயே செம்பிமோட்டையில் இருந்து தங்கள் கால்நடைகளை கடந்த ஒக்டோபர் மாதம் கந்தளாய் சீனி ஆலை காட்டுப்பகுதிக்கு கொண்டு சென்றிருக்கிறார்கள். இவ்வாறு கொண்டுசென்ற எருமை மாடுகளே உணவின்றி அதிகம் இறந்திருக்கின்றன. இது இவ்வாறிருக்க விவசாயிகள் சொல்லுகின்ற கருத்துக்களை நோக்குவோமாக இருந்தால், , யுத்தகாலத்துக்கு முன்பிருந்தே அவர்கள் வேளாண்மை மற்றும் சேனைப் பயிர்ச் செய்கைகளில் ஈடுபட்டு வந்ததாகவும் யுத்தம் காரணமாகவே, விவசாயத்தை கைவிட்டிருந்த நாங்கள் எங்களுடைய காணிகளில் விவசாயம் செய்கிறோம். ஆனால், கால்நடை வளர்ப்பாளர்களின் காணிகளை அத்துமீறி பிடிக்கவில்லை என்றும் அவர்கள் யுத்த காலத்திலே மாடுகளை வளர்த்து பெருக்கிக் கொண்டனர் எனத் தெரிவிக்கிகின்றனர்.

மாடுகளின் உயிரிழப்பு தொடர்பாக கிண்ணியா பிரதேச கால்நடை வைத்திய அதிகாரி எம்.எஸ்.எம். பைசால் கருத்து தெரிவிக்கையில், ஆறு மாதங்களுக்கு முன்னர் கந்தளாய் சீனி தொழிற்சாலை காடுகளிலுள்ள மாடுகளுக்கு ஒருவகை வைரஸ் நோய் இருந்தது. ஆனால் அந்த நோய்க்கு உரிய மருத்துவ கிகிச்சை வழங்கப்பட்டதால் அந்த நோய்த் தொற்றிலிருந்து அந்த மாடுகள் ஏற்கனவே பாதுகாக்கப்பட்டு விட்டன. ஆனால், தற்போது மாடுகளுக்குப் போதியளவு போஷாக்கு கிடைக்காமையினாலே அவை இறக்கின்றன. இதற்கு காரணம் மேய்ச்சல் தரை இன்மையாகும். இறந்த மாடுகளின் சில உடல்களை மருத்துவ பரிசோதனைக்கு உட்படுத்திய போது, கல்சியமும் மெக்னீசியம் முழுமையாகக் குறைந்திருப்பது கண்டறியப்பட்டுள்ளது. இல்வாறு குறைவு ஏற்பட்டதனால், எலும்புகளுக்கு போதியளவு பலம் கிடைக்காது, மாடுகள் நிற்க முடியாமல், நிலத்தில் விழுந்து இறக்க நேரிடுகின்றது என்றும் இறந்த மாடுகளை பாதுகாப்பான முறையில் புதைத்திருப்பதாகவும் தெரிவித்தார். மேற்கூறப்பட்ட தகவல்களிலிருந்து சிக்கல்களை தெளிவாக இனங்கண்டு கொள்ளக்கூடியதாகவுள்ளது.

பிரதானமாக யுத்தகால சூழ்நிலைதான் பிரச்சினைகளைத் தோற்றுவித்துள்ளது என்பது ஒரு முக்கியமான காரணமாக தெரிகின்றது. விடுதலைப் புலிகளின் முழுமையான கட்டுப்பாட்டின் கீழிருந்த இந்த விவசாயக் காணிகளில், யுத்த காலத்தில் விவசாயிகள் அங்கு குடியிருந்து பயிர் செய்வது ஓர் ஆபத்தான தொழிலாக மாறியிருந்தது. இதனால் விவசாயிகள் வேளாண்மைத் தொழிலைக் கைவிட்டிருக்கிறார்கள். இதன்காரணமாக அப்போது இலாபகரமான தொழிலாக காணப்பட்ட கால்நடை வளர்ப்பு முக்கியமடைந்திருக்கிறது. அடுத்து அரசாங்க அதிகாரிகளின் கவனயீனம் அல்லது அவர்களின் திட்டமிட்ட செயற்பாடும் இந்தப் பிரச்சினையைத் தோற்றுவித்திருக்கிறது என்ற உண்மையும் இதிலிருந்து விளங்குகின்றது. எது எப்படியாக இருப்பினும் யுத்த காலத்தில் ஒரு துறை வீழ்ச்சியடைந்து இன்னுமொரு துறை வளர்ச்சியடைந்திருக்கிறது என்பதே உண்மை. யுத்தம் முடிந்த கையோடு விவசாயிகள் தங்கள் காணிகளுக்குள் குடியேறி வேளாண்மை மற்றும் மேட்டு நிலப் பயிர்ச்செய்கையில் ஈடுபட்டு வருகின்றனர். தற்போதைய கணக்கின்படி கிண்ணியா கம நலசேவைப் பிரிவுக்குட்பட்ட பகுதியில் 3220 ஏக்கர் வேளாண்மைக் காணிகளும் 40 ஏக்கர் மேட்டு நிலக்காணியும் இருக்கின்றன. குறிஞ்சாக்கேணி கமநல சேவை பிரிவுக்குட்பட்ட பிரதேசத்தில் 700 ஏக்கர் வேளாண்மைக் காணியும் 30 ஏக்கர் மேட்டுநிலக் காணியும் இருப்பதோடு இந்த இரு பிரதேசங்களிலும்

பெரும்பாலான இடங்களில் மக்கள் மீள்குடியேறியும் இருக்கின்றனர். யுத்தம் ஆரம்பித்து 30 வருட காலத்துக்குள் சுமார் 700 கால் நடை பண்ணையாளர்கள் உருவாகியிருக்கிறார்கள். நாளாந்தம் 6000 முதல் 8000 லீற்றர் வரையான பாலுற்பத்தியை பெற்றுக் கொடுத்திருக்கிறது. இது ஒரு பிரதேசத்தினுடைய விவசாய பொருளாதார வளர்ச்சியின் சிறப்பானதொரு குறிகாட்டியாகும். வேளாண்மை மற்றும் மேட்டுநிலப் பயிர்ச்செய்கை மூலமும் மக்களின் வாழ்வாதாரம் அபிவிருத்தி அடைந்திருக்கிறது. ஒக்டோபர் தொடக்கம் ஜனவரி மாதம் வரையான நான்கு மாத காலப்பகுதிக்குள் 1000 தொடக்கம் 1500 வரையிலான தொழிலாளர்களுக்கு வேலை வாய்ப்பினை வழங்குகிறது. அத்தோடு இந்தப் பிரதேசங்களில் மக்கள் நிரந்தரமான குடியிருப்புக்களை அமைத்து வருவதால், அங்கு பாடசாலைகள், சுகாதார நிலையங்கள், மத ஸ்தாபனங்கள் என பல்வேறு சமூக நிறுவனங்கள் உருவாகியிருக்கின்றன. இதன்மூலம் புதிய குடியிருப்பு கிராமங்கள் உருவாவதற்கான வழியேற்பட்டிருக்கிறது. இதுவும் பிரதேச அபிவிருத்தியின் சிறப்பான தொரு குறிகாட்டிதான்.

இந்த நிலையில், வேளாண்மைத் துறையையும் கைவிட முடியாது. கால்நடை வளர்ப்பையும் கைவிட முடியாது. 80ஆயிரம் சனத்தொகையைக் கொண்ட கிண்ணியாவுக்கு வேலை வாய்ப்பையும் உணவையும் கொடுத்து பிரதேசத்தின் அபிவிருத்தியை ஏற்படுத்துவதற்கு இந்த இரண்டு துறைகளும் அவசியமானவையாகும்.

கடல்வளம், மணல்வளம், காட்டுவளம், நீர்வளம், மக்கள்வளம் என்று ஒரு பொருளாதாரத்துக்கு தேவையான அனைத்து வளங்களும் தாராளமாக நிறையப் பெற்றதுதான் கிண்ணியா பிரதேசம். இந்த ஒரு அதிர்ஷ்டமான நிலை, இலங்கையில் எந்தவொரு பிரதேசத்துக்கும் கிடைக்காத ஒரு வரமாகும். இந்த நிலையில் வேளாண்மைத் துறையையும் பண்ணைத் துறையையும் சேர்த்து ஏன் அபிவிருத்தி செய்ய முடியாது. கிழக்கு மாகாணத்தில் ஏனைய பிரதேசங்களோடு ஒப்பிட்டு பார்க்கும்போது சகல துறைகளிலும் வீழ்ச்சியடைந்து கொண்டு செல்வதை காணமுடிகிறது. சுகாதாரத் துறையை எடுத்துக் கொண்டால் கிண்ணியா வைத்தியசாலையில் நோயாளிக்கு கட்டில் இல்லை என்று சொல்லுகின்ற காலமா இது? குறிஞ்சாக்கேணிக்கு பாலம் கேட்டு எவ்வளவு காலத்துக்குத்தான் போராட்டம் நடாத்துவது? கல்வியை எடுத்துக் கொண்டால் இலங்கையிலேயே 98 ஆவது வலயம் என்று பல வருடங்களாகவே சொல்லிக் கொண்டு வருகிறோமே வெட்கமில்லையா?

அரசியல்வாதிகளும் நிர்வாக அதிகாரிகளுமே கிண்ணியாவின் பின்னடைவுக்கு பொறுப்புக் கூறவேண்டியவர்கள் என்பதை உறுதியாகக் கூறலாம். இரு பிரிவினரும் சமூகத் தலைவர்களே. ஒருமாத காலத்துக்குள் 28 ஆயிரம் மாடுகள் இறந்து இரண்டு மாதங்களாகியும் இது சம்பந்தமாக இவர்கள் எடுத்த நடவடிக்கைகள் என்ன? திட்டமிடல் மற்றும் முகாமைத்துவக் கோட்பாட்டின்படி, சமூகத் தலைவர்களுக்கு அச்சமூகத்தின் அபிவிருத்தி குறித்து கற்பனை இருக்க வேண்டும். தூங்கி எழும்பும் போதுகூட சமூகம் பற்றி ஏதாவதொரு கற்பனையோடுதான் எழும்ப வேண்டும். இவர்களைத்தான் உயிருள்ள தலைவர்கள் என சீனப் பழமொழி ஒன்று கூறுகின்றது.

ஆகவே, எமது தலைவர்கள் கட்சிக்காரனை எவ்வாறு பாதுகாப்பது என்று கற்பனை செய்வதை விடுத்து வைத்தியசாலையை எவ்வாறு பாதுகாப்பது என்றுதான் சிந்திக்க வேண்டும். தனது பொருளாதாரத்தை எவ்வாறு காப்பாற்றுவது என்ற கற்பனையை விடுத்து பிரதேசத்தின் பொருளாதாரத்தைப் பற்றித்தான் சிந்திக்க வேண்டும். தனக்கு வேண்டியவர்களையும் உறவினர்களையும் இடமாற்றத்திலிருந்து பாதுகாப்பதற்காக இன்னொருவரை எவ்வாறு பழிவாங்குவது என்ற சிந்தனையை விடுத்து ஒட்டுமொத்த சமூகத்தின் கல்விநிலை பற்றியே சிந்திக்க வேண்டும். இந்த நிலை இனியும் தொடருமானால் கால்நடை பண்ணைத் தொழில் அழிந்தே தீரும். ‘ஏ’ தர வைத்தியசாலை பிரதேச வைத்தியசாலையாக மாறும். 98 ஆவது இருக்கின்ற கல்வி வலயம் 99 ஆவது இருக்கின்ற கடைசி வலயத்தை பிடித்து சாதனையும் படைக்கும் என்பதில் ஐயமே இல்லை.
-Vidivelli